Met een bang hartje stond ik daar, op het perron van Brussel-Zuid om de trein richting Frankfurt te nemen. Op weg naar Botswana voor een kampeersafari met als afsluiter de Victoria watervallen. Nog nooit in mijn leven gekampeerd en allesbehalve avontuurlijk aangelegd, stond ik daar met mijn trekkerszak. Klaar om te vertrekken op de, achteraf bekeken, mooiste reis van mijn leven.

Met een klein groepje stapten we het vliegtuig op richting Windhoek (Namibië) om uiteindelijk aan te komen in Maun, Botswana. De stempel stond in het paspoort en er was geen weg meer terug.

Het eerste avontuur? De bagage ophalen! Een kamertje met een deur dat grensde aan de tarmac en daar stond ze dan in een hoekje, mijn rugzak met de vertrouwelijke geur van thuis. Geen bagagebanden, karretjes of andere technische snufjes te bespeuren. Welkom in het echte Afrika!

Eenmaal buiten stond onze gids te wachten, klaar om ons overal heen te brengen met zijn immense truck, klaar voor het avontuur! Eerste stop, Okavango Delta en meer bepaald het Moremi Game Reserve. De truck stopte werkelijk in the middle of nowhere en hop daar gingen we.

Eén van de kofferruimtes in de truck ging open en daar lagen ze, de tentjes. De tentjes waar ik al weken zo nerveus voor was. Het eerste wat de gids zei: laat zeker 2 meter tussen de tentjes zodat olifanten en andere dieren makkelijk kunnen passeren.

En ja hoor, zijn woorden waren nog niet koud of daar waren ze al. Op nog geen 100m van ons tentenkamp waren de eerste 5 olifanten al. Met klamme handjes het tentje opgezet en min of meer klaar voor de reis.

De komende 4 dagen stonden volledig in het teken van safari. En ja hoor dag 1 begon goed, een hele troep wilde honden. Een ras dat bijna uitgestorven was, maar langzaam terug komt. Gedurende de dag hebben we ook nog heel wat giraffen, zebra’s, gnoes, antilopen en olifanten mogen afvinken op het lijstje.

We hadden een prachtige eerste dag achter de rug en het was bijna tijd om terug te keren tot onze gids plots gieren boven een bosje zag circuleren. Duidelijk een teken van een kadaver zei hij. Langzaam kwamen we dichter en dichter, snel nog even de camera goed zetten en daar was het, een prachtige leeuw en twee leeuwinnen die enkele uren geleden een buffel hadden gedood.

Hun buik zeer duidelijk rond gegeten en blijven waken bij het kadaver. De zon ging onder dus moesten we wel terugkeren maar we waren vastbesloten om ’s anderdaags terug te komen. En ja hoor, de leeuwen lagen nog exact op dezelfde plaats.

Toen pas werd het duidelijk wat de leeuwen precies hadden gedaan. Eerst het kalfje achterna zitten om op die manier de moeder te pakken te krijgen. Wreed maar wel echte natuur! Dit zijn scenario’s uit natuurdocumentaires waar we plots zelf middenin zaten.

4 dagen lang, mogen genieten van pure natuur en wilde dieren om ons heen. Geen Wi-Fi, geen bereik, geen nieuws van buitenaf, alleen maar elkaar en een heerlijke braai (barbecue).
’s Avonds bij het kampvuur olifanten dichter bij horen komen en hyena’s horen lachen; dit zijn ervaringen die je alleen maar hier kan beleven!

Volgende stop: de Makgadikgadi zoutpannen. We bleven maar rijden door een oneindige vlakte. En daar was het dan onze kampeerplaats, aan de rand van de zoutpannen. Niets om je heen, alleen maar vlakte en af een toe wat steppegras. Tijdens het regenseizoen staat een groot deel van dit gebied onder water en zitten er honderden flamingo’s maar nu was het een grote leegte.

Het was 4u ’s nachts en daar was het, het gevoel dat je naar het toilet moet gaan. Even proberen ophouden, misschien hou ik het vol tot de zon opkomt. Helaas niet… Hoofdlamp op, schoenen aan en in pyjama het toilet (putje in de grond) gaan zoeken. Waar het toilet was? Bij het verhoogde steppegras naar links en gewoon blijven meevolgen. Pik donker, helemaal alleen, niets van geluid en een koepel van sterren. De enkele meters leken wel kilometers.

En plots, daar was het, het toilet! Met een bang hartje maar je toch proberen realiseren waar je precies bent. Weg van alle drukte, stress en daar zat ik dan. Niets om me heen en bijna om de 10 seconden een vallende ster. Adembenemend!

Het mooiste moment? Een kudde van wel 40 olifanten de rivier zien overzwemmen in Chobe National Park. Puur kippenvel! Allemaal slurfjes die net boven kwamen en naar lucht zochten en kleintjes aan de zijde van hun moeder. Na enkele minuten volgde de kers op de taart, de kudde die uit het water kwam gestapt. Pas dan werd het duidelijk, we waren getuige van een uniek spektakel.

Na al het avontuur en het kamperen hadden we wel een letterlijk hoogtepunt verdient! Op naar Victoria Falls voor een prachtige helikoptertocht. Een unieke afsluiter! Maar niet zonder de grens over te steken en nog snel een luipaard te spotten.

Ik reis heel vaak en heb dus al heel wat mogen zien en beleven maar Botswana in combinatie met het totaalpakket van avontuur blijft mijn absolute nummer 1. Het blijft een onbeschrijfelijke reis die moeilijk te vatten is. Ooit ga ik er terug, dat is zeker!

Noem mij intussen ook maar verkocht aan Afrika want na Botswana mocht ik intussen ook Namibië, Oeganda en binnenkort Zuid-Afrika afvinken op mijn lijstje!

Tekst en foto’s: Laura Van Impe