Zoals sommigen onder jullie hebben ook wij een passie voor (het spotten van) zeezoogdieren. We plannen onze reizen hier dan ook vaak naar, en bij onze tocht door West-Canada was het niet anders. Na tien dagen in de Rockies ruilden we de bergen voor de oceaan. Van Prince Rupert in het Noorden tot Victoria en Vancouver in het Zuiden speurden we de golven af, op zoek naar de vele soorten die er voorkomen.

Tocht nummer 1 vanuit Prince Rupert was meteen een succes! Meer dan drie uur dobberden we rond in gezelschap van een 15-tal bultruggen. Na enkele keren rustig onder- en weer op te duiken trakteerden ze ons op een spectaculaire jachttechniek die uniek is voor bultrugwalvissen: ‘bubblenet feeding’.

Hierbij naderen enkele walvissen scholen vis, en omcirkelen ze hen met een gordijn van bubbels. Ze drijven de vissen naar omhoog en bijeen, en duiken er dan plots doorheen. Met open mond happen ze water en vis binnen. Wat een zicht! Nog enkele breaches later keerden we terug. De toon voor de rest van de vakantie was gezet.

De volgende dag namen we de ferry van Prince Rupert naar Port Hardy. Een prachtige reis van 17 uur, langs fjorden, eilandjes en baaitjes. Jammer genoeg sloeg het weer tegen: mist en hevige regen zorgden voor beperkte zichtbaarheid.

Desondanks kwamen we onderweg toch nog enkele bultruggen tegen. Een sympathieke native trakteerde ons bovendien op een handgesneden orka-hangertje, dat geluk zou brengen. Hij wenste ons al het beste in onze zoektocht naar orka’s, en hoopte met ons mee dat we er eindelijk zouden vinden.

Orka’s zijn voor ons namelijk de heilige graal, de eeuwige zoektocht. Zo bevroren we in IJsland (winter!) dagen aan een stuk, op een boot of postgevat aan een brug waar ze normaal elke dag wel eens langs zwemmen. Maar helaas, enkele weken geen haring en dus ook geen orka’s. In Schotland, Nieuw-Zeeland en Australië hadden we gelijkaardige scenario’s, maar hoe vaker je ze mist, hoe meer je er reikhalzend naar uitkijkt om ze eindelijk te zien.

Er zijn trouwens verschillende ecotypes van orka’s, met andere kenmerken qua uitzicht, prooi en stemgeluid. Hoewel hun habitat overlapt interageren ze niet met elkaar. Rond Vancouver Island kunnen we er drie tegenkomen.

Biggs transiente orka’s eten zeehonden, zeeleeuwen, bruinvissen, dolfijnen of zelfs walvissen, terwijl residente orka’s een visdieet met voornamelijk zalm hebben. Offshore orka’s hebben dan weer haai en een variatie van vis op hun menu.

Vanaf Telegraph Cove gingen we opnieuw het water op, en al snel werd duidelijk dat dit echt een ecologische hotspot is. Veel van de eilandjes en baaien in de Johnstone Strait zijn dan ook beschermd gebied.

We werden getrakteerd op bruinvissen, Dalls bruinvissen, zeehonden, Steller zeeleeuwen en een bultrug, alvorens de grote prijs in zicht kwam: in de verte verschenen karakteristieke rugvinnen. Hartslag omhoog en tranen in de ogen, jawel, het was eindelijk zover!

Even later zwom een pod residente orka’s voorbij. Een hydrofoon liet ons de wondere wereld van orkadialect horen; een wirwar van piepjes en knorren, een streling voor het oor. Het ritmische duikpatroon van deze majestueuze beesten gaat nooit vervelen, en plots werd iets vreemds opgemerkt: een eenzame witgestreepte dolfijn zwom tussen de orka’s, en plaagde hen.

Visetende orka’s zijn ideaal gezelschap voor dolfijnen, aangezien orka ecotypes elkaar meestal uit de weg gaan. Zo vermijd de dolfijn transiente orka’s, waarbij zoogdieren wel op het menu staan, en kan hij hier en daar misschien een visje meepikken. Een tochtje om nooit meer te vergeten!

Als je de zee kan zien let je best op, want je weet nooit wat je tegenkomt. Wegens te veel wind werd een kayaktrip op Quadra Island afgelast, maar in de plaats konden we bij een mooie zonsopgang genieten van nog een pod orka’s die in de verte voorbijzwommen, en af en toe uit het water sprongen!

Om stil van te worden, al had je een verrekijker nodig om er iets van te zien. Naast walvissen en dolfijnen kan je hier trouwens ook soms bruine beren in het water zien. Als het tijd is om fruit te oogsten zwemmen ze van eiland tot eiland om op het vasteland de boeren een bezoekje te brengen.

De Pacific Rim en bovengelegen baaien van de Westkust van Vancouver Island zijn eveneens ecologische hotspots. Ze liggen onder andere op de migratieroute van de grijze walvis, en zijn vanuit Tofino te verkennen. Met een klein bootje en een interessante gids passeerden we zeehonden en zeeleeuwen, vooraleer op zoek te gaan naar walvissen.

Al snel bleek dat andere whalewatchers ons voor waren; drie boten hadden een grijze walvis gevonden. Nadat een grotere boot met zware dieselmotoren ons alleen achterliet, werd onze zwemmer minder schuchter. Nu pas konden we goed zien waarmee we te maken hadden: een jonge grijze walvis die nieuwsgierig een toertje rond ons bootje zwom.

Wat een voorrecht om dit mee te mogen maken! Ondenkbaar dat deze mooie, rustige beesten een eeuw geleden bijna uitgestorven waren. De Oost-Pacifische populatie doet het gelukkig goed, en telt ondertussen meer dan 20.000 exemplaren.

Na deze magnifieke ervaring passeerden we ook nog langs Californische zeeleeuwen en een zeeotterkolonie, een ander succesverhaal. Zeeotters werden hier vroeger gejaagd omwille van hun vacht, en de populatie werd uitgeroeid. In afwezigheid van otters kreeg ook kelp het moeilijk doordat de zee-egel geen natuurlijke vijand meer had. Met de terugkeer van de zeeotter wordt het evenwicht langzaamaan hersteld.

In de Salish Sea, verder zuidwaarts, werden het hele seizoen nog geen residente orka’s gezien, vermoedelijk omdat de zalm dit jaar ergens anders vertoefde. Naast PCB vergiftiging is overbevissing hier jammer genoeg eveneens een probleem.

Na enkele uren varen kregen we echter het voorrecht Biggs orka’s te zien jagen op zeehondjes, met als achtergrond een prachtige zonsondergang! De reflecties van gele en oranje tinten in het water maakten van elke seconde een nieuw schilderij.

Alsof dat nog niet genoeg was kregen we ook nog wat interessant gedrag te zien: achterwaarts zwemmen, met de staart slaan en zelfs een spyhop! Wat een wondermooie dieren, en wat een ongelooflijke setting. Ongetwijfeld het hoogtepunt van de hele vakantie!