De laatste maanden valt het woord “duurzaam” hier steeds vaker. Een zeer goede evolutie, vind ik. Reizen is immers leuk, educatief, aangenaam, ontspannend maar misschien zijn we de laatste decennia een beetje té voortvarend geweest in de manier waarop we onze goesting voor het reizen hebben aangepakt.

Los van de milieuproblematiek die ik hier niet wil aankaarten vermits daar andere forums voor bestaan, wordt omwille van het massatoerisme als gevolg van al die voortvarendheid, het reizen heel vaak minder leuk, minder aangenaam, minder ontspannend.

Niets zo stresserend als de rush van het moeten reizen naar al die (dezelfde) dingen die we met zijn allen op onze bucket list hebben gezet.

De rust van de vroege vogel

Zelf heb ik bijvoorbeeld nog het geluk gehad om Egypte op een volstrekt ongerepte wijze gezien te hebben (zie https://evenaar.tv/reisverhalen/2019/04/rijk-is-egypte-wanneer-de-zon-de-horizon-kust/) maar als ik dan de verhalen hoor van andere bloggers die recenter Egypte een bezoek brachten … tja, dan is er veel van dat ongerepte gewoon verdwenen en dat is zonde.

Het kan ook anders. Steeds vaker hoor, zie en lees ik berichten van mensen die het helemaal anders willen. En zij doen dat op hun eigen manier en vanuit hun eigen interessesfeer maar toch telkens weer vanuit de filosofie dat ze het vooral ook rustiger voor zichzelf en anderen willen maken.

Zo ook vogelfluisteraar Wesley. Who the fuck is … ?

Wie mij hier zo’n beetje volgt herinnert zich waarschijnlijk nog mijn onfortuinlijke fotosessie die ik tijdens de snikhete zomer van vorig jaar maakte tijdens een fietstocht doorheen de prachtige Kalkense Meersen. (Zie https://evenaar.tv/reisverhalen/2018/08/op-de-catwalk-in-de-kalkense-meersen/)

Die fietstocht kwam er naar aanleiding van de opening van een tentoonstelling die volledig gewijd was aan het werk van bovengenoemde vogelfluisteraar.

De man zelf ken ik niet persoonlijk, wel zijn moeder. Een ongelooflijke getalenteerde en gedreven bezige bij die naast haar fotografisch werk nu ook ook gestart is met een filmopleiding. Vandaag zag ik haar eindwerk voor dit schooljaar … Ronduit prachtig !

In de (korte) film volgt ze haar zoon en die heeft zo zijn eigen missie. Hij heeft minstens zoveel talent als zijn moeder en brengt fantastische vogelsoorten in beeld waar je – om ze te kunnen spotten – niet per definitie voor naar de andere kant van de wereld moet reizen. Het kan ook dichter bij huis.