Aanval is de beste verdediging of is verdediging misschien wel de beste aanval?
Waar of niet, in elk geval legden de Duitsers tijdens WOII een verdedigingslinie aan langs de kusten van de bezette gebieden om aanvallen van de geallieerden te weerstaan. De linie liep van het hoge noorden in Noorwegen, over Denemarken, Duitsland, Nederland, België tot aan de Frans-Spaanse grens. Best een indrukwekkende afstand, want je telt algauw 5.000 km bij elkaar. Het was geen doorlopende muur à la Trump maar op strategische plaatsen  werden bunkers met kanonnen (zo’n 12.000 in totaal) en mijnvelden geplaatst. Het is deze zogenaamde Atlantikwall die de geallieerden op D-day doorbraken. Langs de kust in Normandië vind je nog een aantal delen van die Atlantikwall terug, en twee daarvan plaats ik graag in de kijker.

In Merville aan het zogenaamde Sword Beach, de meest oostelijke sector van de invasiestranden die onder Brits commando stond, bevindt zich zo’n Duitse geschutsbatterij. Deze was één van de meest strategische van de Duitse verdedigingslinie en om de invasie te doen slagen, moest deze batterij (en vele andere) uitgeschakeld worden. Voorafgaande bombardementen hadden weinig tot geen schade toegebracht. In een dappere  aanval sprongen 600 Engelse parachutisten kort na middernacht op 6 juni 1944 om de batterij te neutraliseren maar velen landden op een verkeerde plaats.  Slechts 150 manschappen konden de strijd om de batterij aangaan. Ondanks dit kleine aantal, kon de batterij uitgeschakeld worden met slechts beperkte verliezen.

Van de batterij is nu een museum gemaakt en in één van de bunkers waar de kanonnen zich bevonden, wordt de strijd door middel van een klank- en lichtspel, rook en kruitdamp, nog eens overgedaan. Zo krijgen we een bijzonder realistisch beeld van wat er zich die nacht heeft afgespeeld. Iets wat je niet snel van je af kan schudden.

We horen en zien de luchtlanding van de Engelsen, de daaropvolgende beschieting van de Duitsers en het binnenvallen van de Engelsen in de bunker met als resultaat de overgave van de bezetter. Door de succesvolle uitschakeling van de batterij werd de landing hier een succes. 28.845 Britse troepen konden hier aan land gaan tegenover 630 doden.

In de strijd om Gold Beach, ook onder Brits commando, moest de batterij van Longues-Sur-Mer worden uitgeschakeld. De wanden van de batterij waren gemaakt van gewapend beton met een dikte van 2 meter. Met kanonnen die een vuurbereik hadden van 20 km konden deze zowel Gold Beach als Omaha Beach bereiken.

Het was dan ook van zeer groot belang om deze batterij uit te schakelen. Maar ook hier hadden 600 ton aan bommen tijdens de nacht geen resultaat geboekt en bleven de kanonnen in staat te vuren. In een vuurgevecht bij dageraad tussen de Duisters en gealliëerde schepen, kon de batterij uiteindelijk uitgeschakeld worden nadat de Duitsers de batterij verlaten hadden. De commandopost die 300 m voor de bunkers op een klif stond, was het toneel van één van de beroemdste scènes uit de film ‘The Longest Day’.

De batterij is vooral de moeite van een bezoek waard, omdat dit de enige batterij in de regio is waarvan de kanonnen nog zo goed bewaard zijn gebleven. En in tegenstelling tot 75 jaar geleden, kan je hier nu genieten van de rust van een weidse omgeving terwijl de wind speelt in je haren.

Ja, D-day op 6 juni 1944 was een lange dag, de langste zelfs, net zoals de Duitse Generaal Erwin Rommel voorspelde : ’the first 24 hours of the invasion will be decisive… for the Allies as well as Germany, it will be the longest day’.