Een duik in het paradijs: de Malediven!
De Malediven Door Mijn Ogen: Een Week in Sun Siyam Olhuveli
Ik dacht dat ik al wat gezien had in mijn jaren als reisreporter, maar toen Bruno De Lathauwer, de travel expert met een voorliefde voor exotiek, me uitnodigde naar Sun Siyam Olhuveli, wist ik dat ik mijn verwachtingen omhoog moest schroeven. Wat volgde, was een week die voelde als een reis naar het paradijs – met een vleugje chaos, zoals alleen wij tweeën dat kunnen.
De aankomst was al een ervaring. Een watervliegtuig zette ons af bij een eiland dat zo perfect is dat je zou denken dat het door een architect was ontworpen. Bruno gaf me meteen een scheef glimlachje: “Dit is geen vakantie, dit is een manifestatie van succes.” Ik liet hem zijn moment en dacht vooral aan de manta’s. Want als je ergens manta’s gaat zien, dan hier.
De eerste dagen waren een blur van activiteiten. Snorkelen was het startschot, een kleurrijke, onderwaterstad waar ik bijna vergat adem te halen. (Pro-tip: dat is belangrijk, ook onder water.) Bruno, die zich als een moderne Jacques Cousteau gedroeg, wees enthousiast naar een schildpad terwijl ik worstelde met mijn snorkelmasker. “Ben, je ziet eruit alsof je een gevecht voert met een octopus,” grapte hij.
Jetskiën bracht ons van zen naar adrenaline. Bruno nam de controle—natuurlijk—en racete als een maniak, terwijl ik achterop probeerde niet in het water te belanden. Maar de avond maakte alles goed. Vers gevangen kreeft, bereid op een grill op het strand, terwijl de zon in een exploderende oranje bal achter de horizon zakte. Dit was leven.
Maar mijn droom? Manta’s. Bruno had al gewaarschuwd dat het een kwestie van geluk was. Maar op dag drie, tijdens een duiksessie, gebeurde het. Eerst een schaduw, en toen—daar waren ze. Enorme, gracieuze wezens die door het water zweefden alsof de oceaan hun toneel was. Wist je dat manta’s een vleugelwijdte van zeven meter kunnen hebben? Maar ze bewegen met een kalmte en sierlijkheid die alles wat je ooit op land hebt gezien in de schaduw stelt.
En het beste deel? Ze lijken ons echt op te merken. Eén zwom vlak langs me, zijn ogen gericht op mij alsof hij wilde zeggen: “Je bent welkom, maar gedraag je.” Een ontmoeting met een manta voelt niet als het bekijken van een dier. Het voelt als een gesprek met een legende.
De dagen erna waren een aaneenschakeling van verwennerij. Suppen over wateren die meer op vloeibaar kristal leken. Een massage in een spa die zo rustig was dat je je eigen ademhaling kon horen. En zwemmen in infinity pools die zo perfect zijn dat ze lijken te verdwijnen in de oceaan.
Sun Siyam Olhuveli is geen plek waar je naartoe gaat om te ontsnappen. Het is een plek die je eraan herinnert hoe mooi het leven kan zijn. En terwijl Bruno nog een keer grijnzend “manifestatie van succes” mompelde, keek ik naar de horizon en dacht ik: misschien heeft hij voor een keer gelijk.
Meer informatie via:
ik vind dit artikel
0
