Toscane by night: Op een ludieke manier een vakantie te beleven? Una passeggiata notturna stelde ik voor want wat voor betoverends kon Toscane di notte ons brengen? Gewapend met zaklamp, stevige wandelschoenen en een portie lef trokken we de duisternis is. Al gauw bleek dat we niet alleen waren op de steile weg dat ons naar het middeleeuws stadje Sillico bracht … schorpioenen, kikkers, sprinkhanen, reusachtige padden en vleermuizen zo groot als 2 uitgestrekte handen vergezelden ons. We dwaalden door de duistere en naar jasmijn geurende steegjes tot “Guillome” werd aangevallen door een vliegende vampier… bleek uiteindelijk een grote nachtvlinder. Ik lag in een deuk van ’t lachen. Maar die laatst lacht … op het einde van het stadje, waar de steile bossen hun intrede maken, zette ik het plots op een lopen door een vreselijk geschreeuw,;een oergebrul dat door merg en been ging. Het leek wel de lokroep van de duivel die mijn zieltje kwam halen maar het was een bronstige ree dat zin had in een verzetje. In mijn stoer ego gekrenkt, droop ik op de oude geplaveide stenen straatjes af … .
Ik raakte gecharmeerd door de avond waarbij de hemel zich vulde met sterren die fonkelden op de muziek van honderden krekels die een concerto d’amore opvoerden.
Ons hemelbed wachtte ons op en alweer 10 uur geslapen om de volgende dag Lucca te bezoeken.
Ook deze ochtend raakte ik betoverd door de manier hoe de zon in de verte de kragen van enkele verdwaalde bomen op de toppen van de bergen in een oranje gloed aankleedde.
Ik begin te wennen aan ‘la dolce vita’.