Bron foto: Shutterstock

Met Halloween in het vooruitzicht durven we die adrenaline al eens op te drijven. Niets grappiger dan je buurmijn zijn tuin al schreeuwend te zien in spurten nadat hij “jouw” vinger in zijn brievenbus vond. Of hilarisch, die persoon op de trein die de hele wagon bijeen schreeuwt nadat ze iets héél harig over haar been voelde kruipen.

Die tijd van het jaar. I feel you!
Maar niemand die ons gebiedt om in deze ‘hellhole’ te blijven. Tijd om die duistere kantjes van de wereld op te sporen en dat griezelen in een next level te beleven!

Een klassieker bij de ‘dark tourists’, en eentje van de softere soort, is het kasteel van Dracula in Transsylvanië. Het bos, rondom het kasteel, zou bezeten zijn door ronddolende geesten.

Van het bos naar de stad, een spookstad. Centralia in Pennsylvania, Amerika, behoort met zekerheid tot deze categorie. In de koolmijnen onder de stad brandt nog steeds vuur, wat zorgt voor een rookwalm boven de straten.

De rook komt naar boven door de spleten van de asfalt en ziet er voornamelijk in de avond uit als ‘de poort naar de hel’. Ideaal dus voor een avond griezelen. Al is er één iets belangrijk: het is er allesbehalve gezond!

Bron foto: All that’s interesting 

In de Canadese provincie, British Columbia, spoelden in de laatste tien jaar ondertussen al veertien voeten aan. Het gaat hierbij telkens om een voet in een hardloopschoen.

Luguber kunnen we dit zeker noemen, maar van kwaad opzet zou er volgens experten geen sprake zijn. Canadese lijkschouwers constateerden dat de lichaamsdelen toebehoren aan zes mensen, die door een ongeluk (vliegtuigcrashes of bootongevallen) of zelfmoord om het leven kwamen.

Doordat het waterniveau soms heel hoog komt te staan, kan het oceaanwater al eens wat spullen tot honderden kilometers verderop meedragen. Ook het persbureau AP meldde eerder al dat de voeten niet zijn afgehakt, maar vanzelf zijn losgekomen bij een verdronken lichaam. Slik.

Bron foto: Twitter

Huiveren doe je al helemaal in het zelfmoordbos in Japan. In het midden van het Aokigahara-bos sterven gemiddeld 80 mensen per jaar door zelfdoding.

Een roman, Kuroi Jukai, zou deels verantwoordelijk zijn voor dit grote – en stijgende – aantal. In het boek is te lezen hoe twee hoofdpersonen een einde aan hun leven maken in dit dichtbegroeide bos.

De Japanse overheid probeert het aantal te reduceren door borden neer te planten met rationele spreuken: ‘Het leven is een belangrijke gift van uw ouders’ of ‘Bel de politie als u de wens heeft om te sterven’.

Op de parkeerplaats aan de rand van het bos staan tal van verlaten auto’s van mensen die het bos ingingen, maar nooit terugkeerden. Of zij daadwerkelijk de wens hadden om te sterven of gewoon verloren liepen, is niet geweten.

Bron foto: Shutterstock

Huiveren, sidderen, beven en zweten, welkom op het poppeneiland ten zuiden van Mexico City, Isla de las Muñecas. Wat ooit een toeristenhotspot moest worden, werd een griezelige plek waar bomen vol met poppen hangen.

De legende vertelt dat een jong meisje op mysterieuze wijze verdronk op het eiland. Beheerder, Don Julian Santana Barrera, probeerde het meisje alsnog te redden maar kwam helaas te laat. Iets daarna vond hij een pop in het water en hing deze aan een boom.

Tientallen jaren later hangen nu verschillende angstaanjagende poppen in de bomen. Er zou ook sprake zijn van fluisterende stemmen en bewegingen. Brrrr..

Don Julian stierf ondertussen ook aan verdrinking op zijn eigen eiland.