Drie weken niet stressen en de Belgische zorgen achterlaten. Dat was mijn doel toen ik op 10 juli het vliegtuig naar Brazilië nam. Gedurende deze reis heb ik dat doel absoluut bereikt, en daarbij zoveel meer.

Ik had nog nooit eerder met de rugzak rondgetrokken, en ik was nog nooit alleen op reis geweest. Die stap was me net wat te groot. Daarom leek een groepsreis met Joker me het beste van twee werelden: een avontuurlijke rugzakreis met een groep leeftijdsgenoten die even of zelfs nog meer gefascineerd zijn door het land van bestemming dan jijzelf.

De eerste contacten met mijn elf groepsgenoten waren wat onwennig. Namen werden door elkaar gehaald of vergeten, en wat deed die toch ook weer van job? Ook de verschillende accenten en dialecten zorgen aanvankelijk voor wat verwarring. Eén ding was zeker: we konden niet wachten om te arriveren.

Helaas bleek bij aankomst in Salvador dat de rugzakken van drie mensen van onze groep (waaronder de mijne) besloten hadden om in Brussel te blijven. Na een paar keer mijn mantra (“niet stressen!”) herhaald te hebben, gingen we naar onze hostel. Onze bagage zou wel aankomen, en in de tussentijd kon ik kleren en douchegerief lenen van mijn medereizigsers.

Om de lange reis en de zorgen om de achtergebleven bagage even van ons af te spoelen, besloten we een caipirinha (Braziliaanse cocktail met cachaça, limoen en ijs) te gaan drinken. Deze kregen we, voor maar erg weinig reais, geserveerd in een plastic bekertje. Grappig!

De driedaagse trektocht door Chapada Diamantina was geweldig. We hadden de beste gidsen die een trekking-groentje zoals ondergetekende zich kon wensen. Je werd helemaal opgeslokt door de prachtige natuur.

Toen we na de trekking terugkeerden naar de pousada in Lençois stond onze achtergebleven bagage ons op te wachten. Oef! Tijdens een reis naar Brazilië mag een tour langs de toeristische hoogtepunten van Rio de Janeiro niet ontbreken. We zagen het Christusbeeld, de Suikerbroodrots, de beroemde trappen (Escadaria Selarón) en de St. Sebastiaan kathedraal. Vooral het Christusbeeld was indrukwekkend, zowel het gigantische beeld zelf als het uitzicht vanaf de Corcovado-berg over heel de stad.

Tijd voor onze tweede trekking! Deze beloofde zwaarder te worden dan de vorige. En dat was geen leugen! Verzuchtingen als “‘k Had beter ne vijf sterren in Turkije geboekt” zijn gevallen, maar de prachtige uitzichten vanaf de hoge rotsen waren het stappen (8 kilometer stijl omhoog!) meer dan waard. We sliepen in tentjes op de top van de berg, waar het ijskoud was en de wind ons bijna van de berg blies. Zo jammer, want overnachten onder zo’n prachtige sterrenhemel met uitzicht op de duizenden lichtjes van Rio de Janeiro had wel iets heel romantisch.

De volgende ochtend gingen we naar de zonsopkomst kijken. Ik had graag wel duizenden foto’s genomen, maar sommige dingen kan je enkel met je eigen ogen zien om te beseffen hoe mooi het is.
Ilha Grande was het meest toeristische eiland waar we heel de reis verbleven zijn. Er was erg veel aanbod voor reizigers: diepzeeduiken, fietsen, wandelen of gewoon heerlijk zonnen op een van de stranden.

Zelf heb ik met zes reisgenoten een wandeling gemaakt naar Palmas (alwéér omhoog!) om daar een slaapje te doen op het strand. De terugweg besloten we toch maar met de speedboottaxi te doen.

In de vele restaurantjes in Paraty speelden live-bandjes, die ook na sluiting van de keuken bleven doorspelen, dus er werd al eens een dansje gedaan. Hier hadden we naar uitgekeken! Ook paardrijden in Paraty is een absolute aanrader. Onze gids Raul beschouwde zijn paarden als zijn familie. Zijn passie voor de dieren werkte enorm aanstekelijk en het werd een prachtige uitstap, al galopperend door de natuur.

Minder ‘leuk’, maar wel erg interessant was onze tour door de favela Rocinha. Ik had op voorhand al een dubbel gevoel om deze te bezoeken. Ik voelde me een West-Europese voyeur die naar de miserie van arme Brazilianen ging kijken.

Dat gevoel kon ik enkel sussen met de wetenschap dat we er van de plaatselijke bevolking allerlei handgemaakte souvenirs (schilderijen, armbandjes, enzovoort) konden kopen en geld konden schenken voor hun kinderopvang.

Spijt heb ik niet dat ik Rocinha bezocht heb, het is een belangrijk deel van Rio en eigenlijk van heel Brazilië dat niet genegeerd kan en mag worden.

Deze reis was voor mij de eerste van vele dingen: de eerste keer naar Brazilië, de eerste keer met Joker gereisd, de eerste keer met onbekenden op reis, de eerste keer met de rugzak gereisd, de eerste keer dat die rugzak achterbleef in Brussel, de eerste keer een trekking gedaan, de eerste keer zovéél voldoening gehaald uit een reis.

Mijn rugzak was gelukkig wel van Brazilië naar België meegekomen: enkele kilo’s lichter maar wel geladen met een hele hoop onvergetelijke momenten en herinneringen. Het was de eerste keer van zoveel dingen, maar zeker niet de laatste.

Tekst en foto’s: Jody Broeckx