Iedereen die ooit eens op reis geweest is, kent het gevoel wanneer je terug op Belgisch bodem bent . “Jammer dat het voorbij is, kon ik maar terug!” , of “had ik maar wat langer kunnen blijven”.
Exact hetzelfde gevoel hadden mijn vrienden en ik keer op keer wanneer een fantastische citytrip wederom aan zijn eind was gekomen.

Voor mijn verjaardag in januari boekten we een citytrip, deze keer met bestemming Valletta. Enkele dagen later kregen mijn vrienden en ik de geniale ingeving om er deze keer een dubbel citytrip van te maken. We keken rond op internet naar wat er mogelijk was en na lang zoeken viel Vilnius uit de bus.

We zouden de hoofdstad van Litouwen 2 dagen bezoeken, daarna met het vliegtuig richting Eindhoven vertrekken om daar vervolgens 3 uur later het volgende vliegtuig te nemen dat ons naar Malta zou brengen. We zouden dus van temperaturen van om en bij de -20°C doorreizen naar de Maltese winter waar het met temperaturen rond +20°C aangenaam warm was. Een verschil van 40 graden, maar het was het allemaal waard!

Het was onze gewoonte om vooraf via internet een ‘local’ te zoeken die ons ter plaatse plekjes laat ontdekken waar een normale toerist normaal gezien niet komt. Ik kwam in contact met een dame die in Vilnius woonde en die bereid was om ons een beetje rond te leiden in haar stad, maar helaas was ze niet beschikbaar op de dagen wanneer wij er verbleven. Op zich was het natuurlijk niet zo’n probleem. Ondanks de Siberische temperaturen amuseerden wij ons rot. We zagen de sneeuw en ijsdagen niet als een probleem en slenterden door de Litouwse straten. We probeerden de lokale dranken en spijzen uit en maakten ons ondertussen al klaar voor onze volgende bestemming: Malta!

Daar waren de temperaturen natuurlijk iets beter. Met ongeveer 20 graden was zelfs een terrasje  mogelijk. Wat een verschil! Ook hier beleefden we de tijd van ons leven. We maakten een boottochtje in de zachte winterzon, wandelden door de kleine straatjes en hier probeerden we uiteraard ook de lokale producten uit. Terug aangekomen in België, maakten we al grappend de opmerking of we geen last minute ticket konden kopen om onmiddellijk te vertrekken naar een derde bestemming. Dat plan werd al snel afgevoerd, omdat we helaas allemaal de volgende dag moesten gaan werken.

Wanneer ik terug thuis was, kreeg ik tot mijn verbazing nog een berichtje van de dame uit Vilnius die me vroeg, of ik ook zonder haar rondleiding een aangename tijd had gehad in haar land. Ik antwoordde uiteraard positief. Na het gesprekje over mijn ervaringen in Vilnius ging het gesprek verder richting andere onderwerpen. We babbelden over koetjes en kalfjes en de uren vlogen voorbij. Uren werden dagen en dagen werden maanden.

Plots vroeg ze mij of ze naar Antwerpen mocht komen om me te bezoeken. Het was rond de kerstperiode en ik zag als fiere Antwerpenaar een kans om haar gids te zijn en haar door de stad rond te leiden. Ik stemde toe en tijdens de magische kerstsfeer ontstond een kleine romance. Die romance werd groter en maandenlang werd er over en weer gereisd om elkaar te kunnen zien. Enkele maanden geleden verhuisde ze naar Antwerpen. Ondertussen wonen we samen en worden er wilde plannen gesmeed voor de toekomst.
Of hoe een klein detail een reisverhaal kan laten veranderen in een waar liefdessprookje.

Tekst en foto’s: Nico Heylen