Carte blanche. Dat is wat mijn vader zei toen hij mij op een druilerige namiddag een reis beloofde naar een bestemming naar keuze. De enige voorwaarde was dat ik eerst mijn diploma zou halen.
Ik was intussen al een paar jaar afgestudeerd toen die oude belofte op een familiefeest terug bovengehaald werd.

Sterker nog, ze bleek nog steeds geldig dus schoot ik meteen in actie. De keuze was snel gemaakt: we zouden op cruise gaan naar de Caraïben, van Puerto Rico naar Grenada in het zuiden en terug. Pa en ik, op zoek naar nieuwe oorden. Voor ons beiden was het de eerste keer dat we buiten Europa op reis zouden gaan.

En zo sprongen we in maart het vliegtuig op richting Puerto Rico. Bijna hadden we nog onze aansluiting gemist in New York, maar gelukkig waren we niet de enigen dus besloot het vliegtuig met bestemming Paradijs nog even op ons te wachten.

De hoofdstad van Puerto Rico, San Juan, is een boeiende mix van het moderne Amerika met het koloniale Spanje. Aan het uiteinde van het schiereiland ontdekten we het Castillo San Felipe del Morro, letterlijk de hoeksteen van het Spaanse koloniaal verleden.

Het uitzicht op het tropisch regenwoud die je vanuit de kasseistraatjes met kleurrijke huisjes van San Juan kan bewonderen, smeekte ons om nog even te blijven. Maar we moesten inschepen, want wie weet wat de volgende bestemmingen nog te bieden hadden!

Ons schip, de Jewel of the Seas van Royal Caribbean, was onze thuis voor de komende week. Op voorhand was het moeilijk in te schatten wat te verwachten.

‘Wat ga jij doen op een cruise, dat is toch voor oude mensen?’ hoorde ik vaak van mensen die klaarblijkelijk zelf nog nooit zo’n reis gemaakt hadden. Het tegendeel was waar: in maart is het namelijk net Spring Break, de vakantieperiode voor Amerikaanse studenten waar er vaak gefeest wordt.

Dat maakte van ons reisgezelschap een aangename groep van alle leeftijden. Mijn vader en ik spendeerden veel tijd samen, maar ik vond er tegelijk ook vrienden om het nachtleven in één van de bars aan boord te verkennen en hij vond er leeftijdsgenoten om interessante verhalen mee uit te wisselen.

De volgende bestemmingen waren St. Thomas en St. Croix, twee van de Amerikaanse Maagdeneilanden die in een vroeg verleden onder Deens bewind stonden. In St. Thomas kom je aan in stijl, wij per cruise, anderen met hun persoonlijk jacht.

In de hoofdstad Charlotte Amalie wordt er gepronkt, en vooral taksvrij geshopt. St. Croix daarentegen is totaal niet toeristisch. Na een wandeling kwamen we aan op een strand dat door schildpadden tijdens het regenseizoen als broedplaats gebruikt wordt. We hadden het strand volledig voor onszelf en voelden ons op het einde van de wereld!

In Antigua werden onze wildste verwachtingen ingelost. We hadden er een helikoptervlucht geboekt naar Montserrat, een nabijgelegen eiland waar de vulkaan de Soufrière 20 jaar geleden nog lelijk huisgehouden had.

De ravage is nu nog steeds te zien: de helft van het eiland werd overspoeld door lava. De vulkaan is nu nog steeds actief, leerden we toen onze piloot het toestel probleemloos door de rookpluim stuurde. De vlucht leverde ons unieke beelden op die voorgoed in ons geheugen gegrift staan. Deze excursie was voor ons beiden letterlijk het summum van onze reis!

Tijdens de route naar de zuidelijke Caraïbische eilanden van St. Lucia en Grenada maken de Amerikaanse invloeden gestaag plaats voor Afrikaanse: de vans met ronkende V8-motor worden ingeruild voor tuffende bestelwagens en kleine witte stadswagentjes; de stranden worden nog witter en de sfeer wordt nog relaxter.

St. Lucia is de ultieme uitvalsbasis om op zoek te gaan naar dolfijnen en walvissen! In Grenada besloten we het wat rustiger aan te doen en gezellig tussen de locals op de fruitmarkt te vertoeven.

Om uiteindelijk terug in Puerto Rico te raken bleef het schip een dag op zee doorvaren, zodat mijn vader en ik de tijd vonden om terug te blikken op ons avontuur. We kwamen beiden tot de vaststelling dat onze band nu nog beter geworden was!

Terug in België konden we niet wachten om onze ervaring te delen met de rest van de familie. Alleen jammer dat onze bagage met onze jassen zin had om nog een dagje langer in tropische temperaturen te verblijven. Welkom terug in het koude België!

Die reis deed me de smaak te pakken krijgen om nog meer van de wereld te ontdekken. Ik startte een reisblog bengoesplaces.com en via @bengoesplaces deel ik op Twitter en Instagram nog geregeld ervaringen van deze unieke reis.

Tekst en foto’s: Benjamin Deleu