Geduw en getrek om op de bus te geraken in Marsaxlokk richting Valleta. En wat later stel je vast dat je portefeuille niet meer in je achterzak zit … Daar sta je dan : een echte sans-papier. Enkel met nog je buskaartje in de hand.

Oké, we hadden voorzichtiger moeten zijn. Maar het was een zonnige zondag in maart. We hadden – zoals zoveel toeristen – de markt bezocht én dan nog een wandeling gemaakt naar St Peter’s Pool. Stress was ver te zoeken én net op zo’n moment gaan zakenrollers toeslaan.

Portefeuille weg, betekent cash geld kwijt, maar ook identiteitskaart, rijbewijs, bank- en kredietkaart én zelfs de badge/sleutel van de hotelkamer. Dus jà, toch eventjes een moment van paniek. Maar dan toch weer snel handelen.

Het eerste dat je moet doen, is je bankzaken regelen én dit betekent onmiddellijk bellen naar Card Stop (070 344 344). – Zorg dat je dit nummer bij je contacten kan terugvinden in je telefoon. –  Nu zonder code kan men weinig doen met je kaarten, maar je kan en mag nooit zeker genoeg zijn.

Vanaf het ogenblik dat je je kaarten laat blokkeren, ben je niet meer aansprakelijk voor eventuele uitgaven met de kaart. Bij Card Stop zijn ze zo’n stress-momenten gewoon, dus geen paniek als je je rekeningnummer niet meer kan herinneren.

Op het einde van je telefoongesprek krijg je een referentienummer. Probeer dus ook pen en papier bij de hand te hebben om dit te noteren. Dit nummer heb je ook later nodig voor de diefstalaangifte (in België) of als je later eventueel nog contact moet opnemen met Card Stop of je bank.

Volgende stap is naar het politiekantoor. Een vriendelijk local toont ons in Marsaxlokk de weg, maar – echt ongelooflijk – het kantoor is in de namiddag gesloten. Dan maar – toch met de bus – richting Valletta om daar aangifte te doen van de diefstal.

Eerst gaan we nog langs het hotel, want we willen niet het risico nemen dat iemand ook nog een ongevraagd bezoekje zou brengen aan onze kamer. Zoals gezegd zat de badge van de hotelkamer immers ook in de portefeuille.

En spijtig genoeg het mooie kaartje rond de badge met naam van het hotel én kamernummer. In het vervolg gaat dat kaartje niet meer mee én zal ook het telefoonnummer van het hotel altijd beschikbaar zijn.

In Malta herken je het politiekantoor aan de blauwe lantaarn langs de buitenkant van het gebouw. Nu wij hadden het genoegen ook de sfeer aan de binnenkant mee te maken. De jongste van dienst deed trouw zijn werk, terwijl zijn collega’s het gezellig maakten met taart, voetbal kijken en luidruchtige discussies.

Nu wij werden vriendelijk geholpen en genoten ondertussen van de lokale activiteiten. De sfeer in het politiebureau maakte ons meteen ook weer wat rustiger. Met een uitgebreid verslag in de hand konden we deze ongeplande zondagmiddag afsluiten.

Maar op maandag gaat het verhaal verder, want we hebben geen identiteitsbewijzen én op het einde van de vakantie (gelukkig pas op vrijdag) moeten we wel met het vliegtuig terug naar België geraken. We logeren in Valletta en gelukkig is er daar ook een Belgisch consulaat.

Op het internet hebben we op zondagavond de nodige info gevonden – ook dat hadden we beter op voorhand thuis opgezocht – én zo konden we nà een simpel telefoontje onmiddellijk naar het consulaat voor de nodige administratieve handelingen. Papiertje invullen, geruststellende woorden en ons doorverwijzen naar de dichtste fotowinkel voor een pasfoto.

Nadien hadden we amper de tijd om een koffie te drinken in het centrum of we kregen al telefoon dat het voorlopig paspoort (geldig voor één maand) al op ons lag te wachten. We kregen ook nog het advies naar Doc Stop te bellen om de diefstal van onze identiteitskaart te melden én zo te vermijden dat hier toch ook enig misbruik zou mee gebeuren (bv. aankoop GSM met pré-paid kaart).

Al bij al viel het dus nog allemaal mee. Maar gelukkig zijn we hier als koppel én hebben we nog altijd een bank- en kredietkaart over. Anders zou het toch nog net iets moeilijker geweest zijn om de resterende periode van onze vakantie door te komen. We zijn nu uiteraard dubbel voorzichtig en de kluis in de hotelkamer wordt méér gebruikt dan alleen het “verbergen” van onze fototoestellen.

Enig cash geld achter de hand (en in de kluis) houden, lijkt geen slechte oplossing. En in het vervolg gaan we die ook nog wel gebruiken voor documenten of andere zaken (huissleutels bv) die we niet altijd bij de hand moeten hebben. Een copy van officiële documenten kan ook nuttig zijn, net als een lijst met telefoonnummers op papier … want je smartphone kan ook wel eens verloren raken !

Nu hoeft het niet altijd diefstal te zijn, je kan dingen ook gewoon verliezen of ergens vergeten. Het opstartscherm van mijn smartphone vertoont het telefoonnummer van mijn partner. Een eerlijke vinder weet je dan wel te vinden. Ook de eerste foto op het geheugenkaartje van het fototoestel bevat telefoonnummers. Geen adressen uiteraard, want je hoeft nu ook weer niet aan iedereen in het buitenland te vertellen dat je huis er verlaten bijligt.

Eens terug in België mag je opnieuw naar het politiekantoor om ook hier aangifte te doen van de diefstal. Men vraagt meestal heel wat informatie zoals rekeningnummer gekoppeld aan de gestolen kaarten, maar eventueel wil men ook de kaartnummers kennen. En dat wordt dan eventjes zoeken. Ook de referentie van Card Stop moet vermeld worden.

Ben je nog andere zaken kwijt zoals bv. treinabonnement of zelfs de elektronische kaart van je maaltijdcheques, dan wordt ook naar de referenties van deze zaken gevraagd. De politie bezorgt je dan de nodige documenten, waarmee je bv. naar het stadhuis kan voor een nieuwe identiteitskaart en/of rijbewijs.

Toen wij thuiskwamen, hadden we via de post al een nieuwe bank- en kredietkaart ontvangen, die we dan ook onmiddellijk konden activeren en gebruiken. Ook een bevestigingsbrief van DocStop zat reeds in de brievenbus. Dus die zaken worden snel geregeld. En het treinabonnement vervangen, nam ook maar vijf minuten (en 5 euro) in beslag.

Al bij al komt het dus allemaal wel vrij snel goed. Na twee weken was alle administratie afgehandeld én konden we deze nare gebeurtenis volledig afsluiten. Wel met “lesson learned” dat we volgende keer zeker nog beter voorbereid zullen vertrekken én uiteraard extra oog zullen hebben voor mensen met oneerlijke bedoelingen. Maar toch ook nog steeds te genieten van vakantie !