Even Apeldoorn bellen? Neen hoor nergens voor nodig, onze GPS vond uiteraard feilloos de ingang van het Nederlandse park “Apenheul”.

Niettegenstaande het aanhoudende broeierige weer met dagelijkse temperaturen boven de 30 graden, hadden we beslist om een dagje naar Apenheul te gaan. Ik had via een collega vernomen dat dit best een leuk er leerrijk uitje is, dus hier stonden we dan met onze picknik in de rugzak.

Het park werd opgericht door Wim Mager, de oorspronkelijke versie was veel kleiner maar nadat men doorhad dat dit een succes was bij de bevolking mocht hij uitbreiden ( men hoorde blijkbaar de kassa rinkelen). De man verdient in mijn ogen alvast een standbeeld.

Daar we reeds online tickets besteld hadden (extra korting), mochten we meteen door naar de ingang. We kregen een plannetje waar duidelijk op vermeld stond waar zich welke apensoort bevindt, en waar men al dan niet mag eten.

Ik had op het forum gruwelijke verhalen gelezen van ouders die hun kind toch te eten gaven in een fout gebied en waar de apen op het kind afstormden en het eten uit de mond wurmden dus mijn rugzak bleef dicht.

Trouwens telkens je van een wel-eetzone naar een niet-eetzone gaat word je er via luidsprekers nog eens op attent gemaakt. Je kan voor kinderen ook een spot-pakket kopen waar dan een rugzakje, petje, kleurpotloden, afvinkboekje enz inzitten. Wij merkten alvast dat de “snotapen” er plezier aan beleefden.

In de eerste zone bevonden zich de doodshoofdaapjes. Schattige kleine, vinnige aapjes. Daar het paarseizoen nog niet helemaal ten einde was droegen er meerdere moederaapjes een nog veel schattiger doodshoofd aap-baby op de rug.

Een verzorger vertelde ons dat de baby’s in een goede gezondheid moeten verkeren om zich vast te houden aan de moeder terwijl deze roekeloos van tak naar tak springt. Het is best een drukke bedoening in deze zone en je krijgt er niet genoeg van om deze kleine guitige aapjes bezig te zien.

Ze mogen ’s nachts in het binnen-verblijf maar ze moeten niet, het is hun keuze. De aapjes leven in de natuur meestal in het middelste gedeelte van de bomen daar boven gevaar dreigt van roofvogels en onderaan van andere roofdieren.

Na een tijdje trokken we verder naar de volgende zone. Het park is heel mooi aangelegd met bruggetjes en vijvers en een heel diverse flora. Daar we grotendeels onder de bomen liepen was ook de temperatuur best dragelijk.

LUCHTALARM???? Een oorverdovend lawaai net boven ons. Ik geef toe dat mijn lichaam zich spontaan twee meter achterwaarts begaf. Het waren de zwarte brulapen. Ik stelde me meteen voor dat ik ergens ’s nachts in een oerwoud zou overnachten en dan dit geluid zou horen… (bibber, bibber). Buiten hun verwelkomingsconcert was er echter niet zoveel activiteit in deze zone.

We kwamen aan een eet-zone en beslisten om eerst onze picknic te nuttigen zodat de last op de schouders zou afnemen. Niet dat ik daar zelf veel hinder van had want mijn man droeg stoer mijn deel mee.

We hadden op het plan gelezen dat om 13.30 de verteller bij de Oerang-Oetans zou langskomen dus trokken we daar naartoe. De Oerang-Oetan zone is opgedeeld in vier eilanden.

Het binnenverblijf heeft 24 deuren zodat er op de eilanden steeds andere bevolkingscombinaties ontstaan. De verteller was Frank, een Nederlander met ontzettend veel humor. Hij vertelde dat de apen dagelijks met oefeningen uitgedaagd worden.

Zo zijn er de “puzzels” een boomstam waar ze door middel van een stokje tamarindesiroop moeten uithalen of de glazen kast met openingen waar ze nootjes van etage naar etage moeten schuiven om ze te bemachtigen. Oerang-Oetan Kevin gaat gewoon met open mond onder de kast liggen want er valt toch altijd wel iets naar beneden.

Oerang-Oetan Sandy had onlangs de code van het hangslot gekraakt en zo al het proviand bemachtigd en nadien de puzzel in de vijver gekieperd. Daar mijn eigen dochter Sandy heet had ik inmiddels de slappe lach. Hij vertelde ook dat de verzorgers pas naar huis mogen wanneer de laatste Gorilla in het binnenverblijf is.

Kevin staat dan lekker zo een 5 meter van de deur met de handen in zijn zij. Hij weet het gewoon. Wanneer zo een Oerang-Oetan plast is dat niet een klein plasje…. Het gebeurt regelmatig dat zo’n aap alles lost wanneer een verzorger langskomt.

Die is dan kliedernat, stinkt uren in de wind en de apen rennen er luid lachend vandoor. Ze weten het echt…

We gingen naar de zone van de Gorilla’s want volgens ons plannetje was het er voedertijd. Daar het intussen echt warm geworden was duurde het even voor ze alle negen op het appel waren.

Terwijl de ene verzorgster ons uitleg gaf mikte de andere verzorgster voedsel naar de gorilla’s en dat deed ze best goed. Ze vertelde dat indien ze het voedsel tussen verschillende gorilla’s zou mikken er wel relletjes kunnen ontstaan.

Mij was ooit verteld dat elk zoogdier met 4 poten kan zwemmen. Volgens de verzorgster kunnen gorilla’s dit van nature uit niet. Er bestaan Westelijke en Oostelijke gorilla’s. De Oostelijke zijn iets groter en meer behaard. In de documentaire “Gorilla’s in the mist” van Diana Fossey bijvoorbeeld zijn het Oostelijke Gorilla’s.

Er zijn in het park nog veel meer apensoorten bv Capucijnaapjes, Zilver-Oeistiti, Ringstaartmaki’s, Berberaapjes… Mijn lievelingetjes waren de Keizer-Tamarins, ze zijn maar met z’n twee. Twee broertjes en ze hebben een prachtige gigantische snor. Hoe het zit met de opvolging was me echter niet zo duidelijk.

Apenheul doet samen met de Bonobo’s (mensapen) onderzoek naar het herkennen van emoties bij soortgenoten.

Ook vliegen er twee Ara’s rond die af en toe een bezoekje brengen aan Apeldoorn maar ’s avonds altijd netjes terugkeren.

Verder is er een nachtdierenverblijf waar je kan doorlopen en een onderzoekgedeelte waar zowel kinderen als volwassenen zich kunnen uitleven. Op verschillende plaatsen staan er behulpzame bewakers/verzorgers die je veel kunnen/willen vertellen. Je vindt ook ontzettend veel interessante informatieborden.

Wat trouwens heel leuk is om te doen… in de eet-zone’s staan er foto hokjes waar je met je kids leuke foto’s met een apenachtergrond kan maken. GRATIS!!! en je kan ze meteen naar je mailbox verzenden. Wij waren er alvast voor te vinden.

Ik ga het hierbij houden en jullie de rest zelf laten ontdekken want er is nog zoveel meer. Gewoon een keer doen.