Onze eerste stop is het Matobo NP. Het werd miljarden jaren geleden vulkanisch gevormd. Hier staat een speciale wandeling gepland, nl. een wandelsafari tussen de neushoorns. De neushoorn behoort tot de big five, dus het is niet zonder gevaar. Een neushoorn kan er log uitzien, hij haalt zo’n 55 km op 3 seconden tijd.

Volgens prognoses zal de neushoorn binnen 12 jaar uitgestorven zijn door het stropen. De 50 neushoorns van Matobo worden door speciale eenheden beschermd. Zij vergezellen ons. Na enkele minuten zien we iets wat lijkt op een rots. Het blijkt een neushoorn te zijn. Er ligt nog een tweede en dan voegt nummer drie zich bij het groepje. Uniek om dit vanop 15m gade te slaan. Ze nestelen zich in het lange gras voor een welverdiend dutje.

We rijden naar het graf van Cecil Rhodes, de naamgever van Rhodesië, zoals het land oorspronkelijk heette. Het was zijn wens om begraven te worden op één van de heuvels van Matobo, volgens hem de mooiste plek ter wereld : World’s View. Tussen enorme ronde stenen, ligt zijn graf. Dan gaat het naar White Rino Shelter.

De oorspronkelijke bewoners, de bosjesmannen, hebben in verschillende grotten rotstekeningen achtergelaten zoals hier. Deze tekeningen zijn 20.000 jaar oud. Ze zijn met gekleurde oker en bloed gemaakt en stellen jachttaferelen voor. De zonsondergang zorgt voor een fantastisch kleurenspektakel op de rotsen.

De volgende dag rijden we 260 km naar Hwange NP, één van de grootste en belangrijkste parken van zuidelijk Afrika. Hier verblijven we enkele dagen.

De bavianen verwelkomen ons. Verder zien we nog impala’s, koedoe’s, zebra’s, en gnoes. We stoppen even aan een waterplas. Op de achtergrond slaat een giraf die zijn avondwandeling doet, het tafereel gade. De zon zakt langzaam. Terwijl de lucht verkleurt in schakeringen van rood en de jeep zich al zigzaggend een weg baant door het hoge gras op weg naar onze slaapplaats, weet ik al dat dit een reis wordt om nooit te vergeten.

Ik word dan ook wakker in … een tent, in een mobiel tentenkamp, dat hier twee dagen geleden werd opgebouwd. Iedereen heeft een eigen tent met een buitenbadkamer. Ons toilet bevindt zich boven een gat in de grond, onze douche is niet meer dan een waterzak waaronder we douchen in het maanlicht. Een beetje aanpassen dus, maar wat krijgen we er niet voor in de plaats….. Er is geen omheining, dus de dieren kunnen tussen onze tenten doorlopen.

We doen elke dag twee safari’s in absolute rust. We zijn zo goed als alleen in dit gedeelte van het park. We zitten in een niet omheind natuurreservaat van zo’n 14.500 km2. Heel wat dieren passeren de revue. Impala kijken ons verbaasd aan bij het verorberen van hun ontbijt. Een kudde olifanten met nog een piepjong olifantje, nog roos achter de oren. Zebra’s die altijd nieuwsgierig zijn terwijl de struisvogels hun kop liever in het zand steken. Een roede impala’s. Een cheetah doet ons opschrikken.

Olifanten trakteren ons op een trompetconcert. We komen in een file van leeuwen terecht. Enkele jongeren zijn op wandel voor een lekker snakcje. Ze wandelen enkele meters, houden even halt, spitsen de oren, turen in de verte, leggen zich even neer om dan verder te gaan.

Onze 4X4 wekt de interesse van één van hen die om de jeep heen wandelt, om uiteindelijk op mijn hoogte te blijven staan. Mijn adem stokt want we zitten in een open jeep. Impala’s worden wel eens de McDonald’s van de brousse genoemd omdat zij voor jachtdieren een lekkere hap zijn. Een cheetah geniet op een boomstronk van de eerste zonnestralen. Ze rekt zich nog eens goed uit alvorens ze aan een ochtendwandeling begint.

We maken een wandelsafari. Tussen de dichte begroeiing blijft er van alles aan ons kleven. Vliegen zoemen rond ons hoofd. De zon brandt op onze huid. Een olifant heeft net een modderbad genomen en vindt het zalig om te schuren tegen de bomen. Prachtig om dit te voet te bekijken. We nemen sundowners tijdens de ondergaande zon, met wilde dieren op de achtergrond. Leeuwen en olifanten brullen in het duister tegen elkaar op. Onder een schitterende sterrenhemel genieten we in ons kamp nog na van onze avonturen. Hakuna matata!

We nemen afscheid van de sereniteit van de bush en rijden naar Victoria Falls, onlosmakelijk verbonden met David Livingstone. Op weg naar de Kalahari voor een nieuwe missiepost, maakte deze missionaris zijn eerste ontdekkingsreis.

Op 17 november 1855 was Livingstone de eerste blanke die Mosi-oa-Tunya aanschouwde, de Victoriawatervallen. Over een lengte van 1700m stort de Zambezi zich in een 108m diepe kloof. We horen het oorverdovende gebulder van de watervallen al van ver. Er zijn verschillende uitkijkpunten gemaakt. We staan er met open mond naar te kijken.

Door het regengordijn zijn de watervallen niet altijd goed zichtbaar. Omdat het debiet momenteel zo groot is, hebben we het beste zicht vanuit de lucht. De helikoptervlucht duurt 13 minuten op 900m hoogte. Het zicht is spectaculair. We draaien een paar keer boven de watervallen en kijken vol bewondering toe.

We schepen in voor een minicruise op de Zambezi. Aan boord worden we verwend met drank en hapjes terwijl in het water de nijlpaarden ons entertainen. Het Victoria Falls hotel is nog steeds een symbool van het Britse koloniale rijk. Vanop het Stanley’s Terrace nemen we de high tea met zicht op de watervallen. We wanen ons even in de schatkamer van Dr. Livingstone…