Vakantie voor ons is ergens waar het goed weer is. Liefst naar een rustige streek maar waar toch genoeg kunst, cultuur en natuur te vinden zijn. Ergens waar je rustig met de auto kan toeren, maar ook wandelen en fietsen. Geef toe: het is een hele opdracht.

In het zuidoosten van de provincie Cordoba en op de grens met de provincie Granada ligt het ruige natuurgebied Sierra Subbética. Het ‘parque natural’ heeft een oppervlakte van 32.000 hectare. Het is een mooi bergachtig gebied bezaaid met olijfbomen zover je kan kijken, witte dorpen en bezienswaardigheden.

Andere toeristen hebben we niet gezien behalve dan in de cultuursteden Cordoba en Granada op een dik uur rijden langs lege snelwegen. Logeren deden we in een ‘cabana’, een heuse blokhut op een terrein van 3000 m2 maar met vier sterren comfort,  zwembad en airco inbegrepen. En die laatste twee zijn hier echt wel nodig: zomer volop in juni met temperaturen tussen de dertig en de veertig graden.

Ons vakantieadres ligt in  Priego de Cordoba en dat stadje stond dus eerst op ons  to-do lijstje. Hoewel Priego een mooie Moorse wijk heeft, de Barrio de la Villa met smalle straatjes en ontelbare bloempotten met geraniums, is het vooral bekend vanwege de barokke bezienswaardigheden. De rijk gedecoreerde kerken waren toe maar daarvoor zouden we later nog eens terugkomen.

Best het zien waard is ook de Fuente del Rey, de ‘koningsfontein’. Het is een enorme vijver met rondom 139 hoofden die water spuwen. In het midden staat een beeld van de god Poseidon die zijn paarden ment.

De volgende dag staan de witte dorpen uit de omgeving op het programma. Ze zijn hoog gelegen, hebben een kasteel, soms meerdere kerken én een bijzondere verering voor Maria. Tussen Priego en Cabra, op het hoogste punt van de Sierra de Cabra (1223 m) , waakt de Virgen de la Sierra. Het uitzicht is fenomenaal.

De eerste stad die we bezoeken is Baeza, dat op de Werelderfgoedlijst staat vanwege de grote rijkdom aan renaissancegebouwen. Het historische centrum van Baeza is uiterst rustig en op korte afstand vind je verschillende prachtige ‘plazas’: de Plaza del Populo met de Fuente de los Leones (Leeuwenfontein).

En ook de Plaza de Santa Maria met de statige fontein uit 1564 en de kathedraal, de Plaza de Santa Cruz met het Palacio de Jabalquinto, een voorbeeld van flamboyante gotiek ,maar mét ondeugende beeldjes. Ook de ruïnes van het renaissanceklooster San Fancisco zijn indrukwekkend.

We bezoeken nog twee andere steden: Cordoba en Granada. Alhoewel we de Mezquita en het Alhambra achttien jaar geleden al eens bezochten, ontdekken we nog nieuwe dingen. Zo leren wij het Alhambra ‘lezen’…

In de Sierra Subbética kan je ook uitstekend fietsen via de ‘Via Verde’. Dat is een ‘fietssnelweg’ waar vroeger de olijfolietreinen reden, dwars door een schitterend landschap . De oude stations staan er nog en ook enkele treinen van vroeger werden bewaard.

Wandelen doen we ook. Een eerste wandeling  vertrekt aan het bezoekerscentrum Santa Rita. We doen de ‘sendero Santa Rita’ die de beklimming van de Pico de la Cabrera combineert met het botanische wandelpad Dehesa de Vargas.

Een tweede wandeltocht is de route van de Canon del Rio Bailon in Zuheros. Eigenlijk een zoektocht want het beginpunt van de wandeling is intussen van de ene kant van het dorp naar de andere kant verhuisd. Na wat gezoek kunnen we toch een mooie wandeling maken langs een uitgedroogde rivierbedding, grotten en rotsen.

Na een uitgedroogd Laguna del Salobral op de fietstocht en de waterval in Zuheros die droog stond, zijn we toe aan wat water. En dat water is er in overvloed in Iznajar waar het grootste meer ligt van Andalusië. We maken er een mooie wandeling langs de oevers en bezoeken ook het dorpje met mooie doorkijkjes en panorama’s.

Panorama’s zijn er ook in overvloed van op de kasteelmuren van Montefrio en Alcala la Real, twee versterkte bergdorpen in de provincie Granada. Bovenop dit alles zijn de ‘locals’ ook enorm vriendelijk en behulpzaam. En om het plaatje volledig te maken, is het hier nog spotgoedkoop.