Het verdriet van België : doelloos Doel
Stel je eens voor: je woont in een heerlijk polderdorp met een rijke geschiedenis en dit niet alleen omdat P.P.Rubens er in zijn tijd op vrijersvoeten kwam. Jouw geboortedorp lag en ligt erg strategisch t.o.v. de Antwerpse haven en omdat in vroeger tijden de Schelde nog niet werd uitgebaggerd, werden ladingen van zeeschepen in jouw dorp op kleinere schepen geladen.
De heerlijke polders
Dat bracht heel wat bedrijvigheid met zich mee … je dorp groeide en bloeide. En toen Willem van Oranje de blokkade van de Schelde afkondigde werden de tolgelden in jouw dorp geïnd. Het was er zalig wonen zo te midden van de polders en ook jij verloor er je hart.
Tot in 1993 de overheid besliste dat jouw dorp moest verdwijnen omdat er een doorgangsdok zou worden aangelegd. “Over mijn lijk” riepen er velen maar toen pleegde de buurman zelfmoord en even later ook de overbuur…
Doel, het eeuwenoude polderdorp is thans de schande van België. Vorig jaar sprak ik er met een diehard. Nog 20 mensen wonen in Doel tussen de vele verlaten huizen. Of dit geen zelfkwelling is, vroeg ik hem. Eigenlijk wel, gaf hij toe maar ik ben hier verwekt, ik kan het niet over mijn hart krijgen hier weg te gaan.
Verlaten huizen … mysterieus en aantrekkelijk voor wie er geen emotionele band mee heeft. Verlaten huizen … ideaal voor krakers.
Verlaten huizen … muze voor poëten
Verlaten huizen … puike plek voor kunstenaars
Verlaten huizen … fantastische filmset
Verlaten huizen … toplocaties voor fotografen die normaal gezien een soort van zwijg-code hanteren over waar het verlaten pand zich bevindt. Maar niet in Doel … Het doorgangsdok is er nooit gekomen en zal er ook nooit komen. Bedrijven zijn er niet in geïnteresseerd. Onlangs werd de onteigende grond weer tot woongebied verklaard …
ik vind dit artikel
1
Een spookdorp is het. Ik vind het er heel luguber.
Zeer erg voor de mensen die er hun eigendom moesten verkopen en nu zien dat er daar totaal niks gebeurt.
Ik vind dit ook behoorlijk luguber en tegelijkertijd toch wel fascinerend. Maar het is hemeltergend dat een heel dorp werd onteigend om er dan niets mee te doen en jaren later de gronden terug vrij te geven. Een politieke fout met heel veel menselijk leed tot gevolg.
Ik vind het heel erg dat dit is voorgevallen, maar moet ook eerlijk toegeven dat ik maandelijks wel een keertje in Doel kom. Het doorlopen van de mysterieuze woningen, de verlaten panden… het is best wel ‘spannend’. Helaas wel erg voor alle mensen!
Het is inderdaad een fascinerende plek maar een hel voor wie er alles is verloren.
Het is inderdaad een beetje te gek voor woorden. Wonen er op dit eigenste moment nog steeds ‘zoveel’ mensen dan? Je zou denken dat die mensen toch echt wel afgesloten leven?
Uit mijn gesprek met een bewoner bleek dat er inderdaad nog 20 mensen wonen. Hij vertelde me dat er een soort van comité bestaat om de boel “levendig” te houden. Zo zijn er o.a. Doelse feesten waar heel wat voormalige bewoners naar toekomen. Ook de kerk die nog in goede staat verkeerd, is een plaats van samenkomst op kerkelijke feestdagen en op aanvraag zijn er nog steeds mensen die er willen huwen of begraven willen worden.