Rome werd niet in één dag gebouwd en dus weten we van tevoren dat we het bij deze citytrip best geduldig aanpakken. Ik ben nogal het type om tijdens het trippen heel veel hooi op mijn vork te nemen maar wat betreft Rome zullen we de stad toch best rustig aanpakken, willen we er niet door overdonderd geraken.

Het klassieke Rome laten we voorlopig voor wat het is want we willen eerst het Roomse Rome exploreren. Jaren geleden immers vertelde een vriend me dat hij ooit een pelgrimstocht naar Rome had ondernomen maar dat hij in het Vaticaan zijn geloof was kwijtgeraakt.

Het gebouwencomplex van de Vaticaanse musea met de eindeloos lange gangen

Dit verhaal prikkelt mijn nieuwsgierigheid dus het eerste punt op onze agenda is een bezoek aan de Vaticaanse musea. Veiligheidshalve hebben we van thuis uit reeds tickets gekocht want – hoewel we nog voor Pasen zijn – willen we al te lange rijen wachtenden voor ons vermijden. Dat lukt aardig en mijn God, wat een rijkdom wordt hier tentoongespreid !

Edelstenen en ander fraais voor de metselaar

Ronduit decadent zijn de verschillende met edelstenen bewerkte truwelen en hamers die door pausen werden gebruikt bij eerste steenliggingen van alweer een nieuwe kerk of pauselijk optrekje zo links en rechts. Rome puilt trouwens uit van de kerken, de ene al mooier en rijker dan de andere. Ook hier geen nederigheid.

Ik probeer mijn ergernis omwille van al die pracht en praal te kanaliseren zodat ik toch ook wel kan genieten van dit schitterende museumcomplex en zijn vele muur- en plafondschilderingen met als absolute hoogtepunt : de sixtijnse kapel waar de kardinalen in conclaaf bijeenkomen wanneer een nieuwe paus moet worden verkozen.

’n Stijve nek van al dat staren naar zoveel schoonheid

Daar blijf ik me vergapen aan al dat moois net zolang tot ik er een stijve nek van krijg. Ik kan dan ook niet anders bedenken dan dat Michelangelo dit meesterwerk liggend op zijn rug moet hebben geschilderd.

Wanneer we de Vaticaanse musea achter ons laten, hebben we nood aan wat anders. Even geen katholieke toestanden meer en dus laten we ons verleiden tot een wandeling langsheen de vele fonteinen in Rome.

De wereldvermaarde Trevi-fontein is schitterend mooi maar tegelijkertijd toch ook wat ontgoochelend, vind ik. De fontein verdient veel beter dan het – naar Roomse normen – piepkleine pleintje waar ze tussen hoge gebouwen in staat gepropt.

De legende vertelt dat wie een muntstuk over zijn schouder de fontein ingooit, zeer zeker naar Rome zal terugkeren. En vermits ik de hoop heb ooit terug te keren naar deze prachtige, historische stad gooi ik veiligheidshalve mijn kleingeld het water in.

De volgende dag gaan we alweer de katholieke toer op. We willen absoluut de koepel van de Sint-Pietersbasiliek zien en omdat het er steeds serieus rijtje schuiven is alleen al om de basiliek binnen te geraken, hebben we van thuis uit skip-the-line tickets via internet gekocht.

Samen met de tickets hebben we het plannetje afgedrukt waarop de informatie staat waar, wanneer en op welke plek we op het immense plein aan de basiliek zullen worden afgehaald. We zijn tijdig op de afspraak en verbazen er ons over dat behalve wij tweeën er niemand is die van deze service gebruik wil maken.

Dus worden wij als echte VIP’s door een alleraardigste Italiaanse schone begeleid naar de lift. Ellenlange rijen wachtenden kijken ons met lede ogen aan en ik voel mij min of meer gegeneerd omwille van deze voorkeursbehandeling.

Zicht vanaf de koepel

Ik ben tenslotte de paus niet. Maar eerlijk gezegd, vermits ik reumapatiënt ben, zou ik nooit die koepel na het lange wachten hebben kunnen bekijken. Wachten betekent niet alleen veel tijdverlies maar is ook best vermoeiend en na de lift is er nog een stevige klim om helemaal boven te geraken.

Maar het uitzicht is prachtig. Hoe nietig en klein is de mens daar beneden op het plein. En hoe riant zijn de gebouwen en tuinen van Vaticaanstad.

Na de koepel bezoeken we nog de basiliek. Die is van een dermate omvang dat ze – met enige overdrijving, ik geef het toe – alle kerken van Rome in haar schoot kan opnemen. Besef dat in pauselijk Rome niets klein is.

Het dak van de (katholieke) wereld

Lijkt het Sint-Pietersplein op mijn bijgevoegde foto aardig leeg te zijn, dan vormen deze mensen aan de ingang van de basiliek toch een behoorlijk lange en brede rij vermits om veiligheidsredenen alles en iedereen moet gescreend worden. Vanaf Pasen tot ver in oktober lijken mij de drukte en de wachttijden in Rome gewoonweg niet te overzien.

Kijken jullie met Pasen maar eens naar Urbi et Orbi op de televisie. Niet te doen !

Hoewel niet goedkoop, hebben wij zeer goede ervaringen met die skip-the-line tickets. Tenminste … als je je niet laat verleiden om ze daar ter plekke te kopen. Omdat ik niet zeker was van het feit dat mijn kleingeld in de Trevi-fontein wat zou opleveren, wou ik veiligheidshalve toch ook nog het Colosseum zien vooraleer terug naar huis te keren. Je weet tenslotte toch maar nooit …

Jammer, we hebben onze stappenteller niet bij ons. Had de pauselijke fysiek wel eens willen meten.

We hadden voor dit bezoek geen tickets op voorhand gekocht en daar hadden we al meteen spijt van want de volkstoeloop was er zeer groot. Dus lieten we ons verleiden om ter plekke alsnog skip-the-line tickets aan te schaffen.

Tip : doe dit nooit want het betekent zo goed als daylight robbery !

Ik beschrijf jou de valstrik : alleraardigste “gidsen” stellen zich voor als begeleiders om de wachtrijen voorbij te gaan tegen flinke betaling uiteraard. Maar eerst moet er een groep gevormd worden die groot genoeg is om een groep te kunnen zijn en dat zeggen ze er natuurlijk niet van tevoren bij.

Je betaalt voor je ticket om dan tot de constatatie te komen dat je mag wachten tot het vormen van zo’n groep naïevelingen is gelukt. In ons geval duurde dat wachten ruim drie kwartier. Pas toen na veel ronselen de groep groot genoeg was, gingen we met zijn allen in …. de wachtende rij groepen staan. Niks skip-the-line dus. Onnodig te zeggen hoeveel tijd (en geld) we daar hebben verspeeld.

Maar een mens moet er wat voor over hebben om een van de items van de nieuwe lijst der zeven wereldwonderen te kunnen zien. Vermits van de eeuwenoude vorige lijst enkel de piramiden van Gizeh overblijven en de zes andere wonderen vernietigd zijn door aardbevingen en branden, besloot men in 2001 een nieuwe lijst op te stellen.

Het heeft nochtans niet veel gescheeld of ook deze voormalige arena der gladiatoren had verdwenen kunnen zijn. Al te enthousiaste pausen gebruikten het klassieke bouwwerk immers als bron van bouwmaterialen. Het vele glimmende marmer binnen het Vaticaan is grotendeels afkomstig uit het Colosseum. Meteen komen de pauselijke truwelen vol edelstenen me weer voor de geest. Ach … zucht !