Sorrento ligt aan de zuidkant van de baai van Napels, bovenop de rotsen ongeveer 130 meter boven de zeespiegel. Het is een populaire vakantiebestemming en dat merkt je als in de stad wandelt.

We logeren 8 km ten Noorden van Sorrento in Seiano in het hotel Angiolieri dat hoog op een rots ligt. Vanop het terras hebben we een mooi panorama over de klippenkust, we zien ook de Vesuvius liggen.

Er is een schitterend zwembad in het hotel, echte design, het water loop precies over in zee, en zwemmen kan je hier onder het waakzaam oog van de gemaskerde poesjenel. Als de avond valt trekken we naar Sorrento.

De stad bruist van leven, tal van sierlijke winkeltjes liggen verspreidt in de binnenstad, ze nodigen uit tot window shopping. De schilderachtige route die ten zuiden van Sorrento ligt, voert ons langs diepe ravijnen en unieke berg- en kustdorpen.

Vanuit Massa Lubrense en de Capo di Sorrento hebben we enkele unieke zichten over het zuidpunt van de baai van Napels. Het zicht reikt tot het eiland Capri.

Het is tevens de streek van de citroenen. De plantages liggen her en der verspreidt op de bergterrassen. Van deze vruchten maakt men hier de limoncello, een heerlijke sterke likeur.

We rijden kriskras door de Sorrentijnse kaap. Vanuit de lieflijke dorpjes krijgen we telkens opnieuw prachtige uitzichten over de baai van Napels.

Aan junta Campanella met onze voeten in het zand gaan we ’s middags mosselen eten en… of ze smaakten. Vanaf de kaappunt rijden we oostwaarts de Amalfikust op. We komen langs ruige rotsachtige klippen en panorama’s om u tegen te zeggen.

Van op de weg naar Positano krijgen we de Li Galli eilandjes te zien. Deze uit zee oprijzende rotsen, stonden ook bekend als de “le sirenuse” de thuisbasis van de sirenen uit de mythe van Homerus.

Uit de verte gezien is Positato één van die Italiaanse kustdorpjes die in je geheugen gegrift blijven. Het is een mengelmoes van hoog oprijzende kliffen, levendig groene bomen en de pittoreske aanblik van pastelkleurige huizen tegen steile hellingen boven een helderblauwe zee.

De weg slingert zich als een slang langs de kust tot aan Amalfi, het is smal en als er tegenliggers aankomen moet je elkaar traag voorbijrijden, zo niet komen er ongelukken van, spannend.

Amalfi was ooit een van de belangrijkste zeemachten van Italië. Nu duizend jaar later is het dankzij het toerisme nog steeds de bekendste stad aan de Amalfitaanse kust.

Het drukke aantrekkelijke stadshart is de Piazza del Duomo. Een steile trap leidt je naar de Duomo de San Andrea. We zijn getuige van een trouwfeest, een glamourreus huwelijkspaartje schrijdt stilletjes op de steile trappen, ze worden op applaus onthaald.

Nu gaan we de Duomo beter bekijken, het voorportaal van de Duomo verraadt duidelijk Arabische invloeden. De immense bronzen deur werd gegoten in Constantinobel.

In het barokke interieur van de kerk werden er enkele zuilen gerecupereerd uit de Romeinse site van Paestum. Sereen, mooi en prachtig, zeker doen als je in Amalfi komt.

Via een leuk fonteintje slenteren we verder door het stadje. In de vele leuke exclusieve winkeltjes probeert men zijn waren aan de man te brengen. We kijken onze ogen uit, wat is het steeds zalig winkelen in Italië.

We verlaten de kustweg en rijden de bergen in richting Ravello. De Amalfikust kent talrijke mooie dorpen maar de charme van Ravello is onovertroffen, het is een klein romantisch toevluchtsoord met tuinen, lijflijke straten en eerbiedwaardige paleizen.

De rijke bankiersfamilie Rufolo legde in Ravello markante tuinen aan en bouwde een imposante villa. We bezoeken de villa Rufolo.
De villa is een pareltje vol architectuur uit de 11e en de 12e eeuw. Ook de tuin werd in zijn volle glorie hersteld. ’t Is hier een en al genieten.

Heb je al afbeeldingen gezien van het panorama van de Afmalfikust, omlijst door de veelvuldig gefotografeerde parasoldennen? Wel hier beleef je dat in het echt. Vanuit de villa Rufolo zie je het meest gefotografeerde plekje ter wereld.

Via kronkelende wegen en adembenemende vergezichten nemen we afscheid van de Almafikust.

Nu gaan we naar de Golf van Napels. De golf van Napels bezoeken zonder Pompei aan te doen zou doodzonde zijn.
Als de Vesuvius niet voor één van de meest besproken catastrofes van de wereld gezorgd had, dan zou Pompeï tot op heden niet gekend zijn.

Met de uitbarsting op 24 augustus 79 n.C. werd het lot van Pompei bezegeld. Het puin dat de vulkaan uitstootte, heeft ervoor gezorgd dat de stad de best bewaarde ruïnes uit de antieke wereld huisvest.

Als door de ruïnes loopt, ontdek je merkwaardige vondsten zoals muurschilderingen, mozaïeken en zowaar een gebeeldhouwde fallus op de straatstenen. Hier werd ook het zebrapad uitgevonden dat ook toen al zorgde voor veiligheid en vertraging van het verkeer.

Niets ontbreekt in deze stad behalve de bewoners. Alhoewel, hun lichamen die in het jaar 79 ter plekke in hun val versteenden, zijn te zien in de villa’s op het domein, we staren naar de glazen kisten, echt, het is één van de fascinerende bezienswaardigheden van Pompeï.

En daar is hij dan, met zijn hoogte van 1200 meter kijkt hij hoog uit over de golf van Napels. Hij was de boosdoener, de beruchte vulkaan, de Vesuvius. Bij de uitbarsting in 79 n.C. verwoeste hij Herculaneum en Pompei.

Sinds dat jaar zijn er nog 18 grote en een heleboel kleinere erupties geweest waarvan de laatste in 1944.
Volgens statistici is een volgende uitbarsting al over tijd maar desondanks laten we er ons niet van weerhouden om de vulkaan te beklimmen. Met ons bezoek aan de Vesuvius is de cirkel rond.

We beleefden een schitterende vakantie al zwervend tussen Rome, Napels en Sorrento.
We werden stil bij zoveel architectuur, marmeren sculpturen, kerken en musea, maar ook door het natuurschoon en zoveel meer, te veel om op te noemen.

Moest de baai van Napels een land zijn, had het zeker een vlag, die vlag zou zeker blauw en wit zijn, de kleuren van de zee en lucht.