Het had maar een paar centimeters gesneeuwd maar alles toont op zaterdagmorgen anders. Bomen en struiken schitteren wit onder een winterse zon. Moeilijk te geloven dat nauwelijks een maand later dat wit bloesems kunnen zijn.

Op 9 april vorig jaar fietsten we in T-shirt door een betoverend wit Haspengouws landschap. Een bloesemroute is de ideale opener van het fietsseizoen.

Wanneer de fruitbomen bloeien, is afhankelijk van de weergoden. Meestal verschijnen de bloesems midden april, maar de laatste jaren vervroegt de bloeiperiode ogenschijnlijk. Klimaatopwarming ?

De eerste bomen die in bloei staan zijn de kerselaars; later volgen de perelaars en als laatste bloeien de appelbomen.

Wat een bloesemroute in Haspengouw zo aantrekkelijk maakt, is dat tussen de bloesems ook heel charmante dorpjes en steden te ontdekken zijn in een heuvelend landschap.

Maar wij zijn niet de enigen die dit weten en fietsen in het zonnetje is veel aangenamer dan onder grijze wolken. Gevolg is dat het vaak fietsfile is daar in Haspengouw.

360° panorama

Vorig jaar ontsnapten we aan die drukte met een alternatieve maar minstens even mooie route, de Pitroute. De Pitroute ligt iets buiten de klassieke bloesemroutes die langs fruitbedrijven gaan.

De bloesems bloeien ook hier uitbundig maar er is nog iets om naar uit te kijken. Het project Pit van de gemeente Borgloon wil kunst een specifieke invulling geven in de open ruimte van Haspengouw. Kunstwerken zijn opgenomen in het landschap en bewust langs wandel- en fietspaden geplaatst.

De Pitroute is met zijn achtentwintig kilometer niet te lang maar het is al een eind rijden naar Zuid-Limburg en het geeft ook de tijd wat langer stil te staan bij de kunstlocaties.

Starten doen we in Kerniel aan de Abdij Mariënhof, dat ook gekend is als het klooster Colen. Deze abdij werd in 1438 gesticht door Maria Colen en ook nog vandaag wonen er nog enkele kloosterzusters.

De architectuur van de abdij is bijzonder en het meubilair en wandschilderijen van de kloosterkapel merkwaardig. Net buiten de abdij is het eerste beeldproject te zien: ‘Untiteld #158’, een ronde beeldconstructie van Aeneas Wilder. Vanuit deze houten constructie heb je een prachtig 360° panorama over het landschap en het gehucht Kerniel.

We stappen op de fiets en door een prachtig landschap peddelen we voorbij vergeten dorpjes als Jesseren, Haren en Piringen.
De bloesems zijn nooit ver weg – vooral de hoogstamboomgaarden zijn het meest fotogeniek. Maar veel zijn het er niet meer.

De hoogstambomen zijn meestal vervangen door laagstamplantages wegens hogere opbrengsten en makkelijker te oogsten. Iets verder passeren we het 18^e eeuwse kasteel van Hex.

kasteel van Hex

Doorkijkkerkje

Vanaf knooppunt 155 is het opletten geblazen. Op korte afstand staan er een paar beeldprojecten te wachten. Intussen gaat ook het pad in stijgende lijn. Dit maakt de route ook letterlijk iets pittiger.

Al vlug kijken we uit op een weids landschap met de Sint-Servatiuskerk van Grootloon als blikvanger. In dit schilderachtige, witte kerkje uit de 13^e eeuw kan je kennismaken met het geluidskunstwerk van Paul Devens.

Sint-Servasiuskerk

Net buiten het kerkje stappen we van de fiets voor een mooie wandeling langs de Romeinse kassei met nog een kunstwerk. Een houten lettersculptuur vormt het woord twijfelgrens. En dat woord kan je alleen maar lezen vanuit een bepaald gezichtspunt.

Volgens kunstenaar Fred Eerdekens is de boodschap achter het kunstwerk dat je alleen vanuit een juiste houding tot inzicht kan komen. Wij zagen het woord niet op het eerste zicht.

Het meest in het oog springende kunstwerk ligt vlakbij. Reading between the Lines is een doorkijkversie van de Grootloonse Sint-Servatiuskerk. Het architectenduo Van Vaerenbergh ontwierp dit doorkijkkerkje van tien meter in honderd op elkaar gestapelde lagen stapelplaat.

Volgens de Britse krant ‘The Gardian’ is deze locatie zelfs het mooiste plekje van België wegens de perfecte verwevenheid van natuur en kunst.

We stappen terug op de fiets en doorkruisen glooiende akkers. Onderweg bemerken we wat voor ons ook een kunstwerk lijkt: de perelaars staan amper in bloei maar achteraan rijst er een toren van fruitbakken op, al uitkijkend naar de oogst.

Via de aantrekkelijke woonkern Kuttekoven naderen wij Borgloon. Borgloon is een aantrekkelijk historisch stadje met heel wat (toeristische) troeven zoals de burchtheuvel, het stadhuis, het kanunnikenhuis, de kerk en de stroopstoomfabriek, industrieel erfgoed intussen.

Kuttekoven

Voor een bezoek aan Borgloon en de twee overblijvende kunstprojecten (een houten constructie op de burchtheuvel van de Japanse kunstenaar Kawamata en Memento, een stalen sculptuur van Wesly Meuris op de centrale begraafplaats) passen we want het is al laat en we moeten nog helemaal terug naar het Waasland.

knooppunten Pitroute