Deze relatief jonge dame werd gebouwd in 1703 door Peter de Grote, als venster op Europa, toch is er geen stad waar de paleizen, kerken, bruggen en gevels zoveel grandeur, allure en geschiedenis uitwasemen als in Sint Petersburg.

Als je van de luchthaven Poelkovo naar het centrum rijdt, springen links en rechts van de brede Moskoulaan de vele moderne gebouwen in het oog. Eenmaal de Moskoupoort door kom je uit op de 5 km lange levensader van Sint-Petersburg, de Nevski Prospekt, met zijn glimmende kooptempels en hippe restaurants.

Overal zie je vrouwen op hakken, torenhoge naalden lopen je vliegensvlug voorbij, mannen en vrouwen genieten hier van zoveel elegantie en moois. De binnenstad oogt ook bijzonder mooi, vergelijkingen met Brugge, Amsterdam en Venetië met hun grachten, kanalen en bruggen dringen zich op.

De schitterende pastelkleurige stadspaleizen van Trezzini, Rastrelli en Rossi, in weelderige Russische barok of statig classicisme, die overal in de stad als architectonische parels verspreid liggen, maken van Sint-Petersburg een culturele topper van wereldniveau.

Hier in de zompige moerassen aan de Finse golf begon Peter de Grote 300 jaar geleden aan zijn modelstad te werken. Daarvoor deed Peter een beroep op de knapste bouwmeesters die in deze stad aan de Neva hun gang mochten gaan.

Na Peter zou Catherina de Grote dezelfde visie etaleren en kunstcollecties zonder weerga naar de noordelijkste hoofdstad van Europa halen. Er werd gebouw dat het een lieve lust was, winter- en zomerpaleizen, residenties voor tsaren en tsarina’s, tsarevitsjen, grootvorsten en adellijke families.

Al wat naam en faam had, had een pied-à-terre in Saint Péters bourg. Met zijn 5 miljoen inwoners is je verplaatsen in de stad een hectische aangelegenheid. Van punt A naar punt B reis je dus best met de metro.

De laatste Stalinistische kathedralen liggen diep onder de grond, roltrappen met een lengte van meer dan 100 meter zien er antiek en romantisch uit, al doen de reclameborden wel een beetje af van de sfeer. Via het paleizenplein kom je bij de hermitage aan, een vaste prik op elk citytrip menu.

Dit wereldberoemde museum in het voormalige winterpaleis van de tsaren huisvest een unieke collectie kunstwerken, je flaneert er door statige galerijen, zalen en trapportalen, je komt er echt ogen en vooral tijd te kort om nagenoeg 3 miljoen kunstschatten te bewonderen.

Overal staan of zitten dames de wacht te houden in de musea. Waarschijnlijk is het toeristische enthousiasme niet besteed aan het regiment vrouwelijke suppoosten, allemaal bejaarde dames, die hier hun karige staatspensioentje met een paar roebels komen spekken.

Terwijl ze op hun stoel zitten te doezelen, dromen ze misschien wel van de goede oude tijd toen vadertje staat nog van de wieg tot het graf voor hen zorgde. Hun leven werd er na de val van de muur niet veel beter op, wel dat van de vele nouveau riches, die in statige gepantserde limousines rondkarren en hun roebels laten wapperen.

Midden in het water, op het hazeneiland ligt de Petrus- en Paulus vesting, de allereerste stadskern van Sint-Petersburg. In de kathedraal met de herkenbare hoge gouden spits ligt Peter de Grote, de stichter van de stad, begraven samen met het overgrote deel van de tsarendynastie Romanov.

De nieuwe beiaard, zo kunnen we op een gedenkplaat lezen, is een cadeautje van de stad Mechelen en van de Koning Boudewijnstichting. Terug richting binnenstad, In het Joesopovpaleis aan de rivier de Mojka, ademt alles geschiedenis. Hier woonde ooit de schatrijke handelaarfamilie Joesopov, die gelieerd was aan de keizerlijke familie.

Een gids leidt je door de prachtige zalen met spiegels en kunstwerken. Het intieme barokke theatertje in de kelder is een kleinood. In het souterrain, nu een wassenbeeldmuseum, bracht Felix Joesopov met een paar adellijke vrienden de losbandige monnik Raspoetin om het leven. De Russisch Orthodoxe bouwstijl in Sint-Petersburg ligt her en der verspreid over de stad.

De hemelsblauwe Sint-Nicolaas kerk oogt mooi, het zonlicht zet zijn 5 vergulde koepels in vuur en vlam. Binnenin kan je luisteren naar bedwelmende gezangen, de mensen lopen af en aan, ze buigen en prevelen gebeden bij de talrijke iconen. Op de hoek van de Nevski Prospekt ligt de Kazankathedraal, de zuilen doen denken aan de Sint Pietersbasiliek te Rome.

Als je daarna de Nevski prospekt oversteekt en het kanaal volgt dan kom je bij het buitenbeetje van de stad aan, de Kerk van de Opstanding van Christus. Met zijn uivormige koepels valt de kerk enigszins uit de toon in Sint-Petersburg, de kerk doet denken aan de Sint Basiliuskathedraal op het rode plein in Moskou.

Nochtans zijn de kleurrijke patronen en de mozaïeken op de koepels een lust voor het oog. In een meander van de rivier de Neva staat het hemelsblauwe wondermooie kloostercomplex van Smolny. Je kunt er genieten van een staaltje Russische barok.

De majestueuze Sint Isaak kathedraal bezit het op twee na grootste sacrale koepelbouwwerk ter wereld. In de kerk werd gewerkt met maar liefst 43 steensoorten, waaronder lapis lazuli en malachiet.

Voor je aan de Neva komt staat het standbeeld van Peter de Grote op zijn paard, de russen noemen het “de bronzen ruiter” naar een gedicht van Alexander Poesjkin. Westwaarts van Sint-Petersburg ligt petrodvoretz ook Peterhof genoemd.

Zo een 5 miljoen bezoekers per jaar vergissen zich niet, het Russische Versailles is een toeristenmagneet, het fraaie park met zijn vele verschillende fonteinen is een bewijs voor de goede smaak van de Russische monarchie.

Vanuit het centrum van Sint-Petersburg ben je met de bus in een habbekrats in de stad Poesjkin. Poesjkin werd genoemd naar de beroemde dichter Poesjkin die hier woonde en studeerde.
Ooit heette het dorp Tsarkoje Selo, het dorp van de tsaren, omdat de hele tsarenfamilie er in de zomer verbleef.

Je kunt er nu de paleizen Pavlosk en Poesjkin bezoeken. Protserige salons volgestouwd met sierlijke meubels en serviezen, verstolde glitter en glamour.

In mijn fantasie zie ik harige gardeofficieren in schitterende uniformen en behaagzieke freules in lange baljaponnen gracieus door de spiegelzalen zweven. Als de rook om je hoofd is verdwenen en je terug in de realiteit terecht komt, tikken naaldhakken lustig verder de stad Sint-Petersburg de 21ste eeuw in.