Voor mij begint vakantie steevast wanneer ik de deur achter me dichttrek. Zelden of nooit kies ik er voor om gauw gauw op onze reisbestemming te zijn. Ook nu we niet verder dan Noordwijkerhout in Nederland gaan, houd ik er van om onderweg halt te houden en te genieten van wat op mijn pad komt.

Op een zonnig terrasje in Breukelen smullen we daarom van een heerlijk broodje met mozzarella, pesto en zongedroogde tomaatjes …. Echt lekker ! Bovendien is niets zo verrukkelijk als het allereerste terrasje na een lange, koude winter.

En dan rijden we richting Ouderkerke aan de Amstel. Het is even zoeken naar de Joods-Portugese begraafplaats Beth Heim die in 1614 werd opgericht. Erg oud dus en een tikkeltje mysterieus.

Een bord bij de ingang leert ons dat mannen een hoofddeksel moeten dragen en dat heeft mijn reisgezel niet bij zich. Gelukkig kunnen we toch tussen de beukenhagen wandelen die als het ware lange lanen vormen langsheen de begraafplaats.

En omdat de hagen pas schuchter ontluiken, kunnen we de begraafplaats goed aanschouwen. Indrukwekkend hoor ! De vlakte is meer dan 4 ha groot en na een flinke wandeling sluiten we ons bezoek aan Ouderkerke af met een koffie verkeerd waarvan de centimeters dikke melkschuimlaag mij een niet onaardige snor bezorgd.

Het terrasje ligt vlak bij de Amstel en het is zalig om zo dicht bij het water te kunnen vertoeven terwijl plezierbootjes voorbijvaren.

In het hotel NH Leeuwenhorst te Noordwijkerhout is het aardig druk. We worden verwelkomd met een glaasje jus d’orange terwijl we wachten om te kunnen inchecken.

Busladingen vol Duitse toeristen komen aangereden … het is duidelijk dat Noordwijkerhout – te midden van de bloembollenvelden – in deze tijd van het jaar the place to be is. Maar de bloembollen zullen voor morgen zijn.

’s Anderendaags echter hangt een dichte mist over de bloembollenvelden en het ziet er niet naar uit dat die snel zal optrekken. We hoeven ons dus nergens voor te haasten en we kiezen er voor om stapsgewijs wakker te worden.

Tegen de tijd dat we naar de ontbijtruimte gaan, zijn de Duitse toeristen al opgekrast en een groep Japanners staat vertrekkensklaar.

Het ontbijt verloopt dus lekker rustig en we genieten met volle teugen van het overheerlijke en rijkgevulde buffet. Dit is echt vakantie !

De mist lost sneller op dan verwacht dus we maken ons klaar voor een bezoek aan Keukenhof, de grootste bloembollentuin ter wereld.

De tuin is werkelijk een plaatje en wat zo leuk is, is dat hij er ieder jaar opnieuw anders uit ziet. Prachtige bloembollenpartijen onder langzaam uitlopende bomen en bloeiende struiken. En alles zo keurig alsof hier dagelijks geschoffeld wordt.

En tussendoor staan mooie kunstwerken op de grasperken waarvan de randen perfect zijn geknipt. Enig mooi, echt waar !

Niets voor jou denk je ? Dacht ik ook voor ik het prachtige domein ontdekte. Maar telkens wanneer ik hier kom doe ik ideeën op voor eigen tuin of balkon. Er valt ook van alles te beleven tot het maken van een boottocht tussen bloembollenvelden toe.
Héérlijk !

Zullen we nog een eindje fietsen ? Er staat flink wat wind maar met mijn elektrische fiets kan me dat niet echt schelen. Nochtans pingelen mijn oorbellen zo heftig in de wind dat ik vrees ze te verliezen.

Het is ook behoorlijk guur nu hoewel het, uit de wind en in de zon, best lekker is. Dat merken we wanneer we ons trakteren op een broodje gezond op het terras van een strandpaviljoen. We rijden verder door de duinen en genieten intens van het uitzicht.

Ook de bloembollenvelden zijn schitterend. Heel wat velden kleuren geel (de narcissen vieren immers hun hoogdagen), maar er zijn ook blauwe en paarse velden vol geurende hyacinten en de eerste roze tulpen staan uitdagend te wiegen in het zonnetje.

Andere akkers liggen geduldig te wachten om hun kleurenpracht prijs te geven.

Ik zou eigenlijk die velden wel eens van dichtbij willen bekijken en dus laten we onze fietsen even voor wat ze zijn om over een paar akkers te wandelen. Tot mijn ontsteltenis liggen tulpenknoppen afgeknepen in de geulen naast te bedden en op sommige plaatsen liggen stapels bloembollen waaraan narcissen in volle bloei. Wat een zonde !

Met wat hier allemaal ligt, zou ik nog een heel mooi boeket kunnen maken. Maar hier tellen niet de bloemen … het is de kwekers alleen maar om de bollen te doen. We vinden het hier zo leuk dat we een extra nachtje bij boeken !

En dus fietsen we ’s anderendaags opnieuw nu langs de Leidse vaart richting Lisse. Er staat behoorlijk wat wind en die voelt erg guur aan. Maar de omgeving is zeer mooi en dat leidt de aandacht af van het feit dat ik toch aardig moet rondtrappen.

Aan de ene kant van de weg staan poep chique villa’s met schitterende tuinen vol ….. juist je raad het al. Aan de andere kant liggen woonboten waarvan sommige echte pareltjes zijn.

De oevers van de vaart staan boordevol rijkbloeiende narcissen … een streling voor het oog. Hoe komen die hier eigenlijk zo massaal terecht ? Het lijkt wel of heel Nederland er mee vol staat. Zaaien die dingen zichzelf uit misschien ?

Wanneer we wat verderop een afgebakend terreintje met grazende paaslammetjes tegenkomen, geloven we onze eigen ogen niet. Iemand heeft vanaf de straatkant een karrenvracht bloembollen over de omheining gekieperd en de lammetjes lusten er wel pap van.

Maar de helft van het goedje ligt gewoonweg in de berm gedumpt. Geen wonder dat je in dit deel van Nederland meer bloemen dan straatstenen ziet ! Terwijl we kiekjes nemen van de knabbelende lammetjes weet ik me te herinneren dat de Nederlanders aan het einde van de Tweede Wereldoorlog de Hongerwinter hebben overleefd dank zij een dieet van bloembollen !

Voor we naar huis keren, wil ik nog een groot tulpenboeket rechtstreeks bij de tulpenboer als souvenir kopen en nog heel, heel even werp ik koningin Wilhelmina in Noordwijk aan zee een kushandje toe.