Vrijdag 30 maart 2018 startte de zesde editie van het driejaarlijks kunstenfestival aan de kust. Wij misten alleen de eerste en de laatste editie. De eerste in 2003 omdat die nog niet zoveel weerklank kreeg, de laatste in 2015 omdat ze te veel weerklank kreeg.

Waar Beaufort vele harten had veroverd met monumentale kunst die ook de doorsneetoerist en zonneklopper kon smaken, was de editie van 2015 niet onbesproken. Te experimenteel en niet toegankelijk klonk het. In Blankenberge waren ze zo boos dat ze dit jaar niet meer meedoen.

Dit jaar zou de nadruk terug meer op toegankelijke en monumentale kunst liggen. Wij zijn benieuwd. Wat er al positief is dat er tien fietstochten langs kunst zijn geprogrammeerd. De vorige edities deden we het kunstparcours met de fiets maar dat was soms niet evident.

Beaufort01 pakte uit met een monumentaal beeld Searching for Utopia van Jan Fabre, gezeten op een schildpad. Dat beeld viel zo in de smaak dat Nieuwpoort het ook aankocht. Toch is het al enige tijd niet meer te zien. Het bronzen beeld bleek niet bestand tegen zand, wind en regen en was jaren in herstelling. D

eze zomer krijgt het een nieuwe plek op het plein aan de Havengeul voor het centrum Ysara. Legendarisch in die eerste editie is ook de Caterpillar van Wim Delvoye op de dijk in Middelkerke. Maar de gotische kraan die er nu staat is niet meer die van 2003. Het origineel verhuisde in 2003 naar Ground Zero in New York.

Beaufort02 blijft vereeuwigd met de Baby’s van David Cerny. Ze zien er schattig uit maar als je dichter bij komt hebben ze met hun grote hoofden wel iets lugubers. Ze debuteerden in 2006 in Middelkerke maar Blankenberge kocht de beelden en ze kruipen nu op het Casino daar.

Uit dezelfde editie onthouden we ook het religieus werk van Kamagurka in de Theresiakapel in Westende, wat voor heel wat ophef in de parochie zorgde. Voor ophef zorgde ook Maman, een beeld van een reusachtige zwangere spin boven het graf van Ensor van de Amerikaanse kunstenares Louise Bourgeois in Mariakerke. Oostende wou het beeld kopen maar kon de vraagprijs niet aan.

Een beeld dat wel in het land, maar niet aan zee bleef, zijn de Olifanten van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Andries Botha. Zij verhuisden van De Panne naar de Zoo in Antwerpen.

In de tweede editie van de beeldenexpo aan zee werden wij getroffen door de beelden I dormienti van Mimmo Paladino. In het kader van de Ter Duinenabdij in Oostduinkerke deden deze silhouetten ons denken aan de versteende lijken die wij in Pompeï zagen.

Van Beaufort03 herinneren wij ons nog levendig het werk van het Chileens kunstenaarscollectief Brigada Ramona Parra, Saguendo nuestra historia. Kleurrijke figuren in een tunnel door de duinen vertellen het verhaal van Chili. Dit werk werd speciaal voor Beaufort gemaakt samen met de kinderen van het Zeepreventorium.

Het werk is gebleven en de tunnel bevindt zich ter  hoogte van het Zeeprentorium aan de Koninklijke Baan in Den Haan. Ook een blijver is Le vent souffle où il veut van Daniel Buren. Meer dan honderd vlaggenmasten met windvangers zoals je in vlieghavens ziet, creëren een kleurrijk spektakel. Te zien aan de Jachtclub van Nieuwpoort.

Beaufort04 pakte uit met Olnetop van Nick Ervinck een opvallend geel kunstwerk van meer dan 8 meter hoog dat verwijst naar opspattende golven. Middelkerke kocht het in 2015. Meer van deze veelbelovende jonge kunstenaar is deze zomer in Blankenberge te zien.

Blankenberge paste voor Beaufort06 maar brengt de tentoonstelling van Ervinck GNI-RI jul2017 van 1 juli tot 24 september. Een bijzonder werk dat ook door Middelkerke werd aangekocht is I can hear it van Ivars Dulle. I can hear it is opgebouwd uit twee hoorns van oude grammofoons gericht naar de zee. Een vrouw legt haar oor te luisteren.

Je kan naast haar gaan zitten en het geluid van de zee opvangen. Een topper op het strand van Westende.

Oostende kocht Rock Strangers van Arne Quinze. Het zou de bedoeling van de kunstenaar zijn om met deze reusachtige felrode blokken de eentonigheid van de uniforme stedenbouw aan te klagen. En contestatie kwam er. De bewoners van een appartementsblok vonden die rode dozen ronduit lelijk en trokken naar de rechter omdat het kunstwerk hun uitzicht zou belemmeren.

Ze kregen evenwel ongelijk. Wat ons het sterkste bijbleef van de vierde editie van Beaufort was Coast to coast, containers in bootvorm van Flo Kasearu op het strand van Bredene.

Beaufort05 misten wij maar we kijken hoopvol uit naar Beaufort06. Beaufort06 tot 30 september in Bredene, De Haan, De Panne, Knokke-Heist, Koksijde, Middelkerke, Nieuwpoort, Oostende en Zeebrugge.