Hoewel ik van musea houd, heb ik niet de gewoonte om bij het citytrippen veel musea te bezoeken. Liever houd ik het bij sfeer snuiven en de stad te beleven door er te kuieren, te terrassen, te observeren, te proeven, te genieten, …

Behalve wanneer een museum over de ganse stad heen straalt, zal ik het bezoeken. Zo heb je naar mijn gevoel Sint-Petersburg niet gezien wanneer je er niet ook de Hermitage hebt bezocht. Het museum in het voormalige winterpaleis van de tsaren staat zo afgeladen vol met kunstwerken dat je niet weet waar eerst te kijken.

Ooit las ik ergens dat mocht je alle kunstschatten gedurende één minuut willen bekijken, je elf jaar nodig zou hebben om alles gezien te hebben. Vermits een citytrip doorgaans maar een handvol dagen duurt, is dit dus onbegonnen werk. Toch raad ik je aan de Hermitage te bezoeken al was het alleen maar omwille van het gebouw en zijn geschiedenis. Gewoonweg schitterend !

Nooit eerder echter dan die keer dat we in Madrid waren, hebben we – min of meer noodgedwongen – in zo’n korte tijd zoveel musea bezocht als tijdens die citytrip.

Het was nochtans allemaal fantastisch begonnen op die eerste dag ergens diep in oktober. De temperatuur was heerlijk, de zon scheen uitnodigend voor een wandeling in het Parque del Buen Retiro, kortweg El Retiro genoemd. En jawel, na een spoedoperatie en een periode van herstel was dit park middenin de stad écht wel een heerlijke plek om in “aangename afzondering” te vertoeven.

Ooit was het de privétuin van het paleis van koning Filip IV dat daar in de zeventiende eeuw werd gebouwd. Het paleis is vernietigd tijdens de Napoleontische oorlogen maar het park bleef bewaard en werd vanaf 1869 voor het publiek opengesteld. Daar maken de Madrilenen gretig gebruik van. Wij toen ook.

In een bootje roeien op de grote vijver ter hoogte van de zuilengalerij met het standbeeld van koning Alfonso XII vonden we trouwens zalig. Vooral ook omdat een plaatselijke groene beweging net die dag een ludieke actie tegen de opwarming van de aarde had gepland. Zodoende peddelden wij tussen de opblaas zeehonden dat het een lieve lust was.

Maar er viel nog ander fraais te ontdekken in dat park. Zoals bijvoorbeeld het prachtige Palacio de Cristal dat in 1887 werd gebouwd om er tropische planten uit de Filipijnen in ten toon te stellen.

Ook de voormiddag van onze tweede dag in Madrid was heerlijk. We deden ons tegoed in de stemmige tapasbars en we bezochten o.a. het prachtige Puerta de atocha ( Op de ranglijst van de tien mooiste stations van Europa …zie ook (https://evenaar.tv/reisverhalen/2018/02/luik-is-valencia-niet-of-wat-had-je-gedacht/) dat toen al jammerlijk “bevlekt” was met terreurbloed.

Atocha

En verder maakten we een wandeling doorheen de stad en kwamen we geheel toevallig langs de Plaza de Toros Las Ventas waar Goddank op dat ogenblik geen stierengevechten gaande waren. Naar ’t schijnt is dit een arena om U tegen te zeggen.

Ze is de grootste van Spanje en de op twee na grootste van de wereld. Doch mij kunnen dergelijke dingen niet bekoren.

En toen kwam de zondvloed. De Madrilenen wisten niet waar ze het hadden. Ongezien ! Gedaan met flaneren op de mooie pleinen. Gedaan met wandelen langs de vele schitterende gebouwen. Dagenlang heeft het onafgebroken geregend en hebben we van de nood dan maar een deugd gemaakt.

Want – om het met de woorden van wijlen Johan Cruijff te zeggen : ieder nadeel hebt zijn voordeel. Dus kwamen we oog in oog te staan met de Guernica van Picasso en leerden we dat niet alleen ridders (wat we natuurlijk al lang wisten), maar ook paarden ergens in de loop van de middeleeuwen harnassen kregen aangemeten.

Die paardenharnassen kwamen er toen bleek dat het zwakke punt van de ridder zijn paard was. Als je je bedenkt dat een ridder zich door zo’n harnas nog maar nauwelijks kon bewegen en met een katrol op zijn paard moest worden getakeld, hoe zou zo’n dier zich dan hebben gevoeld toen het op een goede dag ook zo’n ijzeren jasje kreeg aangemeten ?

Was dit echt bedoeld om veldslagen mee te winnen ? Of was het eerder om te imponeren ? Hoe dan ook … de harnassen van ridders en paarden die in het koninklijk paleis te Madrid te bewonderen zijn, zijn van een ongekende schoonheid. Echte kunstwerken.

Het harnas van Keizer Karel tart echter elke verbeelding. Ter hoogte van zijn kruis zit een kunstig bewerkte bobbel van fenomenale omvang.

Maar dat zal, geloof ik, toch pure bluf zijn geweest.

Tip :

Het lijkt vrij onwaarschijnlijk maar mocht jij ooit een zondvloed in Madrid meemaken dan kan ik jou volgende musea aanbevelen :
– Het Koninklijk Paleis (bewonder zeker de harnassen)
– Museo Thyssen-Bornemisza (prachtige collectie met werken van o.a. Rubens en Van Eyck)
– Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia (hier hangt de Guernica van Picasso)