Reisherinneringen ophalen is één van de leukste dingen die er zijn, zeker als je fotoalbums kunt doorbladeren of beter nog kunt tijdreizen via film. Videofilm en –montage is één van mijn hobby’s en van elke reis heb ik een film gemaakt. Onlangs zagen wij onszelf terug, twintig jaar jonger aan de Costa Tropical, Andalusië, Zuid-Spanje. De euro was er nog niet, gps, gsm en sociale media moesten nog uitgevonden worden, het internet stond nog in zijn kinderschoenen.

Onze vakantiewoning ligt in de buitenwijken van Almunecar en kijkt uit over de zee. Almunecar is een mooie, oude stad met smalle steile steegjes en veel bloemen aan de Costa Tropical, 88 kilometer van Granada en 78 van Malaga.

Salobrena

De omgeving van Almunecar oogt tropisch: er groeien avocado’s, bananen, mango en papayabomen. Het mooiste dorp van de Costa Tropical is zonder twijfel Salobrena met zijn witte huisjes, de paarse bougainville en het fraaie kasteel. Even verder ligt Motril,  waar koning Boudewijn zijn buitenverblijf had – de villa Astrida –  en ook gestorven is.

Maanlandschap

Almunecar ligt op de grens tussen Malaga en Granada. In die grensstreek liggen prachtige natuurgebieden. In de provincie Malaga zijn dat El Torcal en de kloven van El Chorro; in de provincie Granada de Alpujarras en de Sierra Nevada.

Onze eerste uitstap gaat naar het Parque natural del Torcal de Antequerra. Enorme brokken kalksteen zijn er in de loop van miljoenen jaren geërodeerd tot grillige formaties, een echt maanlandschap. Ook roofvogels zijn er in hun sas: gieren, arenden en haviken.

Wij doen de itinerario verde, een gemarkeerde wandeling door El Torcal Alte, het meest spectaculaire deel van het park. Wij passeren ravijnen, grotten, paddenstoelvormige rotsen met namen als El Aguilucho (de arend) en El Lagarto (de hagedis).

Antequerra – Arco de los Gigantes

Kortbij ligt de oude stad Antequerra, die in de Romeinse tijd Anticaria noemde. In het Museo Arquelogico zijn de vondsten tentoon gesteld. De collectie omvat marmeren beelden en het bronzen beeld Efebo de Antequerra (de schone jongeling van Antequerra) uit de 1^ste eeuw voor Chr.

Het marmer van de oudheid werd gebruikt voor de opbouw van de talrijke monumenten van de stad. Bijzonder is de Arco de los Gigantes, een monumentale poort uit 1585 waarin brokstukken van Romeinse gebouwen zijn ingemetseld. Vanaf de poort heb je een geweldig uitzicht op de stad en de Cuevas de Menga, Vierra en El Romeral. Dat zijn geen grotten maar prehistorische grafkamers.

De grafkamers zijn met ijzeren hekken afgesloten. Een gemeentearbeider heeft de sleutels en geeft in ruil voor wat peseta’s een rondleiding.

Camino del Rey

Voorbij Antequerra en  Alora, een wit dorp volgens muziekkenners de wieg van de flamenco, kom je bij de kloven van de Chorro, een imposante rotsformatie van ruim vierhonderd meter hoog. De Garganta del Chorro is een klein maar spectaculair natuurgebied waar de rivier de Guadalhorce zich met geweld een weg heeft gebaand. Hoog boven de grond loopt een pad, de Camino del Rey. Wij hebben dat pad gevolgd tot het echt te gevaarlijk werd.

Intussen, lees ik in Reistips, is het pad en de hangbrug veilig gemaakt. De weg gaat verder naar Bobastra, een echt arendsnest met prachtige uitzichten en de overblijfselen van een vesting en een rotskerk uit het jaar 900, een iglesia rupestre.

Sneeuw in augustus

De Alpujarras liggen op de zuidelijke uitlopers van de Sierra Nevada. De dorpen kleven als het ware aan de berghellingen.
Een eerste dorp op de route is Lanjaron, van oudsher een kuuroord. Het mineraalwater Aqua de Lanjaron zou helpen tegen lever- en nieraandoeningen.

Las Alpujarras

Stilaan komen we echt in een berglandschap. We klimmen op naar Capilera en Bubion en Trevelez, in heel Spanje gekend voor de jambon curado (gerookte hesp). Tegenover deze bergdorpen huist de boeddhistische gemeenschap O Sel Ling.

Maar deze toppen zijn klein bier vergeleken met de Sierra Nevada. De hoogste toppen zijn de Pico Veleta (3373 m) en de Mulhacen (3478 m).
Je kan met de auto tamelijk hoog komen.  De hoogste weg van Europa (2100 meter) loopt langs de wintersportplaats Solynieve voorbij de twee hoogste pieken en je kunt parkeren bij de Parador Nacional Sierra Nevada.

Van daar is het nog twee uur wandelen naar de top. Het is een ruig landschap met rotsen, mossen en alhoewel we midden augustus zijn, sneeuwplekken. Af en toe springt een steenbok je voorbij en gaan nieuwsgierige bergmarmotten op hun achterste poten staan.

Alhambra en Capilla Real

Natuurlijk mocht Granada niet ontbreken op onze reisagenda. Voor Granada trokken wij twee dagen uit.
De eerste dag stond het Alhambra op het programma. Dit sprekende stuk architectuur wordt gekenmerkt door een inventief gebruik van ruimte, licht, water en versieringen. De kaliefen die het bouwden wilden het beeld van hun tanende invloed verhullen en bouwden hun idee van het aards paradijs.

Ook de tuinen van het Generalife, oorspronkelijk een zomerpaleis, zijn heel mooi. De tweede dag deden wij een stadswandeling.
Blikvanger is uiteraard de Capilla Real, waar Isabel en haar echtgenoot Ferdinand zijn begraven. Later werd het ook een rustplaats voor hun dochter Johanna de Waanzinnige en diens man Filip De Schone.

In het souterrain van de Capilla Real hangen heel wat schilderijen van Vlaamse meesters (Rogier Van der Weyden, Dirk Bouts en Hans Memling).

Ook de kathedraal is een bezoekje waard. Wij dwalen door de Alcaiceria met zijn vele kleine winkeltjes en de Moorse wijk Albaicin, een wirwar van smalle bochtige straatjes met oude Moorse huizen en flamencobars.

Onderweg passeren we El Banuelo, een antiek Arabisch badhuis. De beheerster is er fier op dat het antieke badhuis in haar achtertuin ligt en troont u mee door de verschillende badzalen.

Wat verder kopen we almendradas (amandelkoekjes) in het Convento de Zafra. De slotkloosters krijg je niet te zien. Je legt geld in een draailuik en even later wordt dat gewisseld voor de koekjes. Een prachtig panorama krijg je aan de Mirador de San Nicolas, het gekende uitzichtpunt over het Alhambra.

En er is natuurlijk nog de Middellandse Zee. We kozen niet voor de zandstranden vlakbij maar voor de verlaten rotsstranden even verderop met mooie uitzichten zowel boven als onder water…