Niets zo leuk dan tijdens een citytrip alle toeristische gidsen en folders aan de kant te schuiven en tijd te nemen om ons te laten verrassen door wat de stad te bieden heeft. Sfeer snuiven, zeg maar en dwalen doorheen kleinere zijstraatjes.

Onze laatste dag in Praag willen we vullen met dergelijke ontdekkingen. Gisteren al werden we aangenaam verrast door de schoonheid van de Nerudova toen we via “De Kleine Zijde” van de stad, de Praagse burcht verlieten.

Deze straat waar nogal wat ambassades zich in de voormalige barokke paleizen hebben gehuisvest, heeft een romantische uitstraling.

De drukte is er gezellig, een opdringerige “jammer genoeg” niet te na gesproken. Dé Tsjechische wagen bij uitstek is de Skoda en laat de betekenis van dat woord nu net “jammer genoeg” zijn.

Hoe komt zo’n fabrikant daar in godsnaam bij ! Bij een dergelijke merknaam verwacht je niet meteen denderende verkoopcijfers maar zo te zien loopt dat hier wel snor.

Vandaag willen we onze wandeling opnieuw starten vanaf de metrohalte Namesty Republiky. Over het prachtige Representatiehuis in Art Nouveau (of Jugendstil zo je wilt) heb ik het in een vorig deel reeds gehad maar nu ontdekken we ook het Hotel Pariz dat al even mooi is.

Met een air alsof we er een kamer hebben geboekt, stappen we het hotel binnen en niemand die me tegenhoudt om volop foto’s te nemen en te genieten van een wel bijzonder geslaagd interieur.

Verderop ontdekken we een rits van winkels waarvan sommige er peperduur uitzien. Andere lijken dan weer veeleer rariteitenkabinet dan winkel te zijn.

Ooit al een toilethokje als paskamertje gebruikt ? En wat dacht je van een krokodillenlederen handtas met kop en al ?

Grote delen van de stad zijn opgetrokken in Art Nouveau maar eerder exclusief voor Tsjechië zijn de gebouwen in kubistische stijl. Mede door de opkomst van het gewapend beton lieten Tsjechische architecten zich inspireren door het kubisme van o.a. Pablo Picasso om er anno 1911-1915 in de bouwkunde mee aan de slag te gaan.

Hun visie bleek een goede inspiratiebron voor de latere Art Deco maar bleef zelf eerder beperkt tot Praag en elders in Tsjechië.

Ter hoogte van het Wenceslasplein dat verbluffend mooie winkelgalerijen heeft, houden we halt voor een terraspauze. Hoe fijn is het hier te zitten in de schaduw van een zoveelste prachtig gebouwencomplex. En wanneer ik even later het toilet van de horecazaak opzoek, blijkt het restaurantgedeelte helemaal te zijn ingericht in een met fraaie gewelven ondersteunde kelder.

De kelder situeert zich op verschillende niveaus en in de diverse inhammen staan de tafels uitnodigend gedekt. Praag heeft trouwens wel meer van dergelijke fraaie kelders die dienst doen als café of restaurant. Leuk !

Uitgerust stappen we nu richting Moldau waar we langs de oevers van de rivier het theatergebouw voorbij wandelen. Naar het schijnt zijn de zalen er prachtig en ook al hebben we geen theaterticket op zak, de inkomhal alleen al is de moeite van het bekijken waard, we stappen dus binnen.

Maar we hebben pech. In de overigens schitterende hal, zit een leerkracht met haar leerlingen te wachten op een of andere activiteit en de dame wilt geen pottenkijkers. Dan maar buiten wat kiekjes nemen.

Verder wandelend komen we onafgebroken wel zeer, zeer fraaie huizenrijen tegen.

Allen om ter mooist opgeknapt alsof ze dingen naar het kroontje van de een of andere schoonheidswedstrijd. Hoewel dit niet echt meer een toeristische buurt is, zijn we toch heel blij met o.a. de ontdekking van het schitterende Goethe-Institut en nog wat verder het uiterst moderne en bijzondere “Dansende Huis”.

Het “Dansende Huis” hebben we eerder al een keertje voorbij gevaren toen we tijdens onze eerste dag van deze citytrip een boottocht op de Moldau hebben gemaakt.

Maar nu zien we dit merkwaardige gebouw van dichtbij. Voor de liefhebbers van bijzondere architectuur een hoogstandje !

De wandeling is lang genoeg geweest. Onze benen willen niet echt meer mee. In de omgeving van het Emmausklooster (het enige gebouw in Praag dat tijdens WOII werd gebombardeerd en zodoende achteraf een moderne torenspits kreeg) nemen we de metro aan Karlovo Namesti terug.

Hier waar nog nauwelijks toeristen zijn, is de omgeving minder netjes dan elders in de stad. Onkruid, afval, sigarettenpeuken, graffiti geven de buurt een wat ongure sfeer.

Maar we zijn blij met wat we vandaag allemaal te zien hebben gekregen al beseffen we zeer goed dat er nog zoveel meer te ontdekken valt.

Wie weet komen we nog wel een derde keer terug naar deze prachtige stad.

Mmmm … Praag in Kerstsfeer lijkt me ook wel wat !

Extra tip :

Tsjechië maakt geen deel uit van de eurozone. Dank zij de” klantvriendelijke service” van onze bankinstelling en ondanks tijdige bestelling van vreemde valuta, zijn wij zonder Tsjechische Kronen op reis vertrokken.

Gelukkig kan je in Praag ook met euro’s terecht en – in tegenstelling tot wat je her en der leest – kregen wij ook euro’s als pasgeld terug. Enkel in de niet toeristische buurten werden we in Kronen terug betaald.

Geld uit de muur halen, kan natuurlijk ook maar is peperduur. Afhankelijk van bankinstelling worden tot 10 % extra kosten aangerekend. Het makkelijkste is betalen met bank- of kredietkaart. Kan volop en is, rekening houdend met de koers, nog het voordeligst ook !