Schrijf je reisverhaal (of verhalen), verzamel punten en wissel ze in voor één van de goodies. Klinkt simpel toch? Wel zo simpel is het inderdaad. Want dat is precies was ik deed.

Ik wisselde  een deel van mijn punten in voor een vliegtuigticket en bevind mij vandaag aan boord van het Brussels Airlines toestel met bestemming Washington DC.

Washington DC (District of Columbia), of simpelweg DC, ligt op neutraal gebied, m.a.w. het ligt niet in één van de 50 staten van de VS.

Dit om te vermijden dat een staat invloed zou kunnen uitoefenen op de hoofdstad. Dat betekent ook dat de inwoners van de hoofdstad geen afvaardiging hebben in het Congres, dat de staten vertegenwoordigt. Ze stemmen enkel in de presidentsverkiezingen.

Washington DC is het epicentrum van de politieke macht, niet alleen van de Amerikaanse, maar bij uitbreiding van de wereld. Immers de Amerikaanse president is één van de machtigste personen ter wereld. En die macht vertaalt zich dan ook in machtige en krachtige gebouwen.

Washington DC is een dankbare stad voor een toerist. Het is een geplande stad met alfabetische en genummerde straten en werd ontworpen door Pierre L’Enfant in opdracht van George Washington.

De Mall is het groene hart van de stad, een strook van 1,5 km tussen het Capitool en het Washington Monument en tevens het culturele hart van de stad.

Want hier bevinden zich de verschillende musea van het Smithsonian Institution. Het populairste museum en ook mijn topfavoriet is ongetwijfeld het National Space and Air Museum.

Niet verwonderlijk, want het museum herbergt dan ook enkele pareltjes. Zo hangt er al meteen in de gigantische inkomhal,  de ‘Spirit of St. Louis’, het vliegtuig waarmee Charles Lindbergh de eerste solovlucht over de Atlantische Oceaan uitvoerde.

Maar ook de commandomodule van Apollo 11, die de eerste keer mensen naar de maan bracht. Over de maan gesproken, altijd al een maansteen willen aanraken? Wel hier is je kans. Het stukje steen werd meegebracht in 1972 door de bemanning van de Apollo 17 die als laatste op de maan landde.

Er is ook de Friendship 7 waarmee John Glenn in een baan om de aarde draaide. Het is verbazingwekkend klein. Iemand met claustrofobische neigingen kan John Glenn niet geweest zijn :-).

Maar er is nog meer te zien : het vliegtuig van de gebroeders Wright  bijvoorbeeld dat erin slaagde boven de velden van North Carolina in de lucht te blijven.

Ik ben altijd een grotere fan geweest van American football dan van baseball. Het feit dat ik meer begrijp van de spelregels van het football heeft daar waarschijnlijk wel wat mee te maken :-).

Vandaag spelen de Washington Nationals een thuiswedstrijd tegen de Phillies uit Philadelphia. Ik heb een schitterende zitplaats achter de dug-out van de Phillies en dus met onbelemmerd zicht op de batting plate.

Het is een wedstrijd uit de Major League, zeg maar de eerste klasse van het Amerikaans honkbal. Aangezien ik enkel maar de grote lijnen van het spel begrijp, is het mij vooral om de sfeer te doen.

Als de eerste slagman van de Nationals, Bryce Harper, een homerun slaat bij het eerste balcontact, (een staaltje dat hij trouwens nog een keer herhaalt),  wordt het al snel duidelijk dat de wedstrijd in het voordeel van de Nationals zal uitdraaien.

Het stadion ontploft. Nadat de wedstrijd halfweg meer dan een half uur wordt stilgelegd wegens de regen, maken de Nationals het vier uur na de openingsworp af : eindstand 7-3.

Totale ontlading bij het thuispubliek. We krijgen maar liefst 5 homeruns in totaal te zien. Wat een spectaculaire avond in Nationals Park.

Enkele weken geleden  heb ik een tour van het Capitool geboekt. Bij aankomst aan het Capitool kan ik al niet naast de façade kijken. De voorkant van het Capitool lijkt meer op een Grieks-Romeinse tempel inclusief zuilen met kapittelen en daarboven een timpaan.

Ook weer ergens logisch, want het symbool van de Amerikaanse democratie moest vooral met zijn neoklassieke architectuur een ode worden aan  de democratische beginselen van het oude Griekenland en Rome.

Statutary Hall lijkt een  Grieks-Romeins amfitheater. De zaal heeft de vorm van een D met sierlijke gebogen muren. De zuilen zijn afgewerkt met kapittelen in marmer.

Op de zwart/witte vloer staan er  tientallen standbeelden, geschonken door de verschillende staten. Elke staat werd gevraagd twee beelden te doneren van  personen die belangrijk voor de desbetreffende staat zijn geweest.

Niet alle 100 beelden kunnen in deze zaal staan, sommige staan verspreid doorheen het Capitool. Alle beelden zijn van Amerikanen, uitgezonderd één …. deze van Pater Damiaan geschonken door de staat Hawaii.

Spijtig voor de Belgische bezoeker staat dit beeld in het Huis van Afgevaardigden, dat ’s zaterdags niet toegankelijk is.

De Rotunda is een magnifieke ronde zaal in het midden van het Capitool, bekroond door een enorme koepel. Wat meteen opvalt, is de enorme hoogte van 55 m. Niet onder de indruk?

Wel, het Vrijheidsbeeld van New York (zonder de sokkel wel te verstaan), kan hier met gemak binnen. De gietijzeren koepel  is afgewerkt met een fresco, geschilderd door de Italiaanse kunstenaar Brumidi.

De schildering is 433,3 m2 groot en werd ‘de apotheose van Washington’ genoemd en  verbeeldt de verheffing tot god van oud-president George Washington.

Het is een prachtig sluitstuk van een al even prachtige zaal. Die doet vooral dienst als ceremoniële zaal. Zo wordt deze  gebruikt voor het opbaren van overleden presidenten, senatoren en belangrijke burgers zodat het grote publiek hen nog een laatste keer kan groeten.

We duiken de catacomben van het Capitool in naar de beroemde ruimte direct onder de Rotunda. Deze ruimte wordt de Crypte genoemd, en ondersteunt de indrukwekkende Rotunda met 40 Dorische zuilen.

In het midden bevindt zich een stervormig kompas dat het hart van Washington markeert.

Dit is het nulpunt. Vanaf hier wordt de stad in vier kwadranten verdeeld. De crypte moest ook de toegang worden tot het graf van George Washington. Hij overleed in 1799 maar zijn sarcofaag hier is nog steeds leeg.

Alhoewel Congress toestemming had van Martha Washington, was het testament van de oud-president zeer duidelijk. Hij wou begraven worden op zijn landgoed in Mount Vernon. En zo geschiedde.

De Library of Congress  heeft de grootste collectie boeken ter wereld met ruim 1.050 km aan boekenplanken die plaats bieden aan maar liefst 35 miljoen titels.

Bij binnenkomst in de bibliotheek wordt mijn adem weggenomen door de onvoorstelbare schoonheid. De Grote hal beschikt over bogen en zuilen in Italiaanse marmer, prachtige muurschilderingen en gebrandschilderde ramen.

Via de majestueuze marmeren trap, ga ik omhoog richting de grote leeszaal.  Maar eerst hou ik nog halt aan de Gutenbergbijbel, het eerste boek dat gedrukt werd met losse metalen letters.

De laatste trap naar de  Visitor’s Gallery wordt gedomineerd door een prachtige marmeren mozaïek van Minerva. Vanaf de Visitor’s Gallery kijk ik de diepte in naar wat de meest monumentale leeszaal ter wereld moet zijn.

De achthoekige leeszaal van 49 m hoog is een architecturaal meesterwerk. In het midden staat de enorme uitgiftebalie met daarrond in concentrische cirkels de houten leestafels. Op de zuilen en ballustrade rondom staan verschillende beelden. De zaal wordt afgewerkt met een prachtige koepel.

Ik heb een wandeling uitgestippeld van om en bij de 10 km rond de Mall. Ik stop eerst bij de buren van de bibliotheek : de US Supreme Court. Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten is opgevat als een gigantisch Korintisch bouwwerk.

Het is het symbool van de rechterlijke macht en de hoogste instantie voor juridische geschillen en grondwettelijke kwesties.  Van hier wandel ik naar het gigantische Union Station, destijds het grootste spoorwegstation ter wereld.

Ik zet mijn weg verder naar het Ford’s Theatre dat op 14 april 1865 wereldberoemd werd om de verkeerde reden : Abraham Lincoln woonde die dag een voorstelling bij en werd onder vuur genomen door John Wilkes Booth. Hij overleed de volgende ochtend in het Petersen House, recht tegenover het theater.

De Old Post Office uit 1899 was de eerste wolkenkrabber van DC. Die werd in tegenstelling tot de rest van de stad opgetrokken in fantasierijke romaanse bouwstijl en werd gebruikt tot 1914 als hoofdpostkantoor.

Nadien werd het gebouw omgetoverd tot winkelcomplex met restaurants tot Donald Trump het in 2013 kocht. Het is nu sinds 2016 het  Trump  International Hotel Washington DC.  Wel bleef de oude klokkentoren toegankelijk.

Deze is 96 m hoog en heeft een panoramisch verdiep op 82 m hoogte. In  de toren bevinden zich de  ‘Bells of Congress’, de officiële klokken van het Congress die bij bijzondere gelegenheden geluid worden.

Ik begeef me naar het beroemdste gebouw van de stad : het Witte Huis. In 1791 koos George Washington deze plek uit als plaats voor de nieuwe ambtswoning van de president.

Ironisch genoeg is Uncle George de enige president die nooit geresideerd heeft in het Witte Huis. Hij overleed in 1799. Na voltooiing in 1800 was het president Adams die als eerste het Witte Huis betrok. Van een rondleiding is er deze keer geen sprake.

Dit voorrecht is al enkele jaren enkel voorbehouden aan de inwoners van de Verenigde Staten, die een bezoek kunnen aanvragen via hun Afgevaardigde. Rond het Witte Huis zijn de veiligheids-maatregelen du j’amais vu. Zelfs om een fotootje te nemen, moet je dit al vanop grote afstand doen.

Recht tegenover het Witte Huis bevindt zich het meest opvallende monument op de Mall.  Het Washington Monument, de ultieme ode aan de eerste president, is de grootste obelisk ooit gebouwd. 36.000 brokken marmer, graniet en zandsteen waren hiervoor nodig.

Uiteindelijk bereikte de obelisk een hoogte van 169 m. De initiële bouw begon in 1848. Toen het geld dat uit giften kwam, op was, lag de bouw 25 jaar stil.

Het gebouw telt 879 treden maar gelukkig ook een lift naar een klein uitkijkplatform op de top. Spijtig genoeg is het monument tot het voorjaar van 2019 gesloten wegens onderhoudswerken. Het prachtige uitzicht vanop de top moeten we dus missen.

Volgende stop is het Vietnam Memorial, indrukwekkend in zijn eenvoud. Twee driehoekige zwarte muren van elk zo’n 75 meter lang met daarop de namen van de 58.000 Amerikaanse slachtoffers in chronologische volgorde van overlijden.

Op het eindpunt van de Mall en recht tegenover het Capitool bevindt zich het Lincoln Memorial, het gigantisch herdenkingsmonument voor Abraham Lincoln, de man die de Unie redde. Het is een Griekse tempel met 36 Dorische zuilen.

Het ontwerp is ontleend aan het Parthenon in Athene. Het zittend beeld van de president is bijna zes meter hoog, sokkel niet meegerekend. Hij kijkt mijmerend over de Reflecting Pool.

Maar het monument is nog voor iets anders beroemd : de ‘I have a dream’ toespraak van Dr. Martin Luther King die hij hier op de trappen gaf in 1963. 250.000 mensen stonden rond de Reflecting Pool te luisteren naar één van de beroemdste redes uit de geschiedenis.

Mijn volgende stop is één van de meest beklijvende monumenten, dat voor de Koreaanse oorlog. Het bestaat uit 19, twee meter hoge roestvrije beelden van Amerikaanse soldaten op patrouille.

Ze staan  afgebeeld in volledige tenue inclusief de poncho die de verschrikkelijke weersomstandigheden voorstelt tijdens de oorlog. De struiken staan voor het moeilijke gebied waar ze door moesten, vechtend voor een land en een volk dat ze niet kenden.

Beklijvend zijn vooral de levensechte uitdrukkingen op het gezicht : angst, vertwijfeling, wanhoop of nog erger, geen emotie, een lege uitdrukking. Op de achtergrond staan foto’s van 2400 veteranen op een muur gezandstraald.

Iets verderop, aan het begin van het Tidal Bassin, ligt het nog vrij recente Martin Luther King Jr. Memorial.  Het werd in 2011 onthuld en is het eerste monument voor een Afro-Amerikaan op de Mall.

Het monument is nogal controversieel omdat  Martin Luther King er zelf nogal streng op staat. Iets verderop rond het Tidal Bassin ligt nog een Memorial voor één van de belangrijkste Amerikaanse presidenten, die voor Franklin D. Roosevelt.

Het ligt in een park en bestaat uit vier kamers, elk voor één van zijn ambtstermijnen. Met de verschillende watervallen die de vrede voorstelt waar hij zo voor ijverde, is dit een ingetogen Memorial  waar het aangenaam vertoeven is.

Ik vind dit persoonlijk het mooiste Memorial en het perfecte eerbetoon aan Roosevelt, ook al zag hij het zelf wat kleinschaliger.

Ik leg de laatste meters af rond het Tidal Bassin. In 1912 werden honderden kersenbomen die door Japan werden geschonken, rond het Bassin gepland.

Het zorgt vanaf half maart tot half april (dus ik ben net iets te laat) voor prachtige beelden als de bomen in bloei staan. Toch geniet ik ook zo van het park en de rust die het brengt, weg van de toeristische trekpleisters.

Mijn wandeling zit er bijna op. Het Jefferson Memorial komt in zicht. Thomas Jefferson was  één van de Founding Fathers, de derde president van de Verenigde Staten en een veelzijdig man.

Hij was architect, musicus, wetenschapper, boekenverzamelaar, diplomaat en uitvinder om maar een paar dingen te noemen. Hij speelde een belangrijke rol bij het opstellen van de Onafhankelijkheids-verklaring. Het beeld van Jefferson is ongeveer 6 m hoog.

De koepel is ontworpen naar het Pantheon, het oorspronkelijk onderkomen van de grote Romeinse Goden in de mythologie.

De volgende morgen bezoek ik Arlington National Cemetary, net buiten Washington DC. Sinds de Burgeroorlog werden hier al meer dan 430.000 personen begraven : militairen en hun families, politici, astronauten en verdienstelijke burgers.

Eén van de trekpleisters is de begraafplaats van de Kennedy’s : hier liggen JFK, Jackie en broers Bobby en Teddy begraven.

Maar de meest emotionele  plaats is het Graf van de Onbekende Soldaat. Het monument wordt 24 uur per dag, zeven dagen op zeven bewaakt. Overdag vindt er telkens een ‘Changing of The Guard’ plaats waarbij het nodige ceremonieel in acht wordt genomen. Het publiek leeft ingetogen mee.

Maar ook een Belgisch monument is aanwezig op het kerkhof als herinnering aan de Slag om de Ardennen, het laatste grote offensief van het Duitse leger aan het westfront tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Op 8 mei 2006 onthulde toenmalig premier Guy Verhofstadt het monument als geschenk van het Belgische volk aan de Amerikaanse veteranen van de slag.

Georgetown bestond nog voor Washington DC en na de oprichting van de hoofdstad, leefden de twee sindsdien zusterlijk naast elkaar. In 1895 werd Georgetown ingelijfd door de hoofdstad en is nu de oudste, meest historische en duurste wijk van de stad.

Ik maak een wandeling van 5 km doorheen de wijk met historische panden, huizen in federale stijl, oude kerken en kerkhoven, parken en de drukke hoofdstraat. Die hoofdstraat is M Street. Hier vind je alles wat je hartje begeert.

Exquise restaurants, exclusieve boetieks, trendy bars en dure meubelzaken. Historische huizen bevinden zich wat verderop met  o.a. het huis waar JFK en Jackie woonden ten tijde van zijn verkiezing tot Amerikaans president, maar ook het huis dat Jackie betrok in het jaar dat volgde op zijn moord.

Het Mt. Zion kerkhof waar tijdens de Burgeroorlog zwarte Amerikanen werden begraven. En tot slot is er nog het opvallende gebouw van de Universiteit van Georgetown, de eerste katholieke universiteit in de Verenigde Staten.

Het neogotisch gebouw vormt de achtergrond van een kleurige wijk in Georgetown.

De Washington National Cathedral ligt in het noordwesten van DC en torent boven de stad uit. Hij is de op vijf na grootste kathedraal ter wereld met een lengte van maar liefst 158 m.

Hij biedt plaats aan meer dan 3.000 personen. Met de bouw werd gestart in 1907 om pas te eindigen in 1990. Hij wordt o.a. gebruikt voor staatsbegrafenissen van prominenten waaronder de ex-presidenten Dwight Eisenhower, Ronald Reagan en Gerald Ford.

Het neogotische gebouw bevat speciale elementen. Vanop de grond is het met het blote oog amper te zien maar één van de waterspuwers op de noordwestelijke toren heeft de vorm van Darth Vader, de vader van Luke Skywalker in Star Wars. Het is het resultaat van een jongerenwedstrijd.

Tja, dan kan je natuurlijk alles verwachten :-). Een kathedraal met een knipoog, daar hou ik wel van. Maar er is meer. Zo is er ook het ‘Space Window’, één van de gebrandschilderde ramen van de kathedraal. Deze bevat een maansteen  meegebracht door de bemanning van Apollo 11.

En dan zijn er nog de 10 stenen uit Sinaï, die in de vloer voor het hoogaltaar werd verwerkt. Zij staan symbool voor de 10 geboden die Mozes op de berg Sinaï heeft ontvangen.

Ik woon de avonddienst bij, die wordt voorafgegaan door een koor. Twee uur later zit de dienst erop. In de protestantse kerk blijft de preek maar doorgaan :-).

Dupont Circle was begin 20^ste eeuw dé chique wijk, met prachtige herenhuizen maar die raakten gaandeweg in verval.  Midden jaren 70 kochten inwoners de huizen op en werd de wijk opnieuw opgewaardeerd.

Er verrezen boekenwinkels, chique galerijen, hippe restaurants en elegante bars. De perfecte plaats om de dag af te sluiten met een rustige avondwandeling.

9/11 veranderde New York voor altijd. We herinneren ons zonder twijfel  het instorten van de Twin Towers en de gruwel die die dag in New York aan bijna 2.600 mensen het leven kostte. Sneller wordt misschien het drama van Washington DC vergeten, want ook DC werd die dag niet gespaard.

American Airlines vlucht 77 steeg op vanaf Washington Dulles met bestemming Los Angeles om iets later neer te storten  op het Pentagon. De aanslag was minder succesvol dan verwacht.

Door een grote rattenplaag was één van de vleugels van het Pentagon al een tijdje gesloten voor restauratie. Slechts een beperkt aantal mensen was  aanwezig op 11 september, daags voor de heropening.

Net voor de crash raakte het vliegtuig een grote antenne bovenop een nabijgelegen hotel waardoor het vaart minderde. Na de crash in wat de gerestaureerde vleugel zou zijn, schoof het vliegtuig daarom niet door naar de andere vleugels.

Balans : 125 doden in het Pentagon en 59 doden aan boord van het vliegtuig (zonder de kapers). Voor deze 184 slachtoffers werd een Memorial opgericht vlak naast het geraakte gedeelte. Het is een sober herdenkingsmonument, maar staat wel vol symboliek.

Vanaf de Memorial is de herstelde vleugel duidelijk te zien door het kleurverschil. Deze vleugel is het hoofddoel van ons bezoek aan het Pentagon vandaag. Alhoewel ik de rondleiding al maanden geleden heb aangevraagd, kreeg ik pas vrijdag te horen dat ik word toegelaten. Niet dat we veel geheimen gaan zien.

Het Pentagon heeft dan wel een naam waarbij iedereen aan ultra geheime informatie denkt, maar het Pentagon is niets meer of minder dan het Ministerie van Defensie van de Verenigde Staten. Geen geheime schuilkelders hier, geen geheime opslagplaatsen van kernwapens of andere lange afstandsbommen.

In het grootste kantoorgebouw ter wereld werken 26.000 mensen. Het is een zeer efficiënt gebouw. Dankzij het vijfhoekig ontwerp, duurt het maximum 7 minuten om van het ene punt naar het andere te gaan. We worden rondgeleid door The 3rd Regiment.

Het Pentagon heeft dan wel geen geheimen, maar wel een shopping mall voor het personeel, 3 Starbucks en 2 Dunking Donuts.. Galerijen met foto’s staan stil bij het militaire verleden van de Verenigde Staten.

Tot slot bezoeken we de kleine Memorial binnen in het Pentagon die 9/11 herdenkt.

Deze  citytrip was een ode aan de vaders van Amerika, maar niet alleen aan de stichtende vaders maar ook aan die andere vaders, de vaders die over Amerika gewaakt hebben ook tijdens de donkerste jaren.

Stuk voor stuk joegen ze de Amerikaanse droom na en waakten ze erover om die Amerikaanse droom voor iedereen te beschermen, zij het tegen mogendheden van buitenaf, opstandelingen van binnenin of tegen inbreuken op de beginselen van de democratie.

Die Amerikaanse droom werd nagejaagd in de nieuwe wereld die toch wel erg hard lijkt op die oude wereld, met neoklassieke gebouwen die zo uit het oude Griekenland of Rome lijken weggelopen. Washington DC – de Amerikaanse droom.

Het volledige reisverhaal vind je op https://ingeopreis1.blogspot.com/search/label/USA%20-%20Washington%20DC%20-%20Het%20verloren%20symbool

Brussels Airlines vliegt dagelijks op Washington Dulles. De vliegtijd bedraagt ongeveer 8 uur.
Washington Dulles International Airport ligt op zo’n 40km van de hoofdstad, een taxirit naar de stad neemt ongeveer 45 minuten in beslag en kost zo’n 70 euro enkele rit.

De luchthaven ondersteunt het zogenaamde ‘ESTA-returners’ statuut. Maak hier gebruik van als je kan, zeker als je weet dat Washington Dulles op JFK in New York  na, de drukste internationale luchthaven aan de oostkust van de USA is.