Carnoët : het Paaseiland van Bretagne
Niets zo leuk als een borrel drinken met een lokale boer op wiens erf we mogen overnachten. Ook al is diens taal doorspekt met Bretoense klanken waar wij geen gebenedijd woord van verstaan, lukt het ons toch een conversatie gaande te houden. Vooral ook omdat de boer een tip voor ons heeft waar wij wel oren naar hebben hoewel we nauwelijks begrijpen waar het precies om gaat. Hij wijst ons op de kaart “un beau paysage” aan en voor zover we de dingen begrijpen staan in Carnoët een aantal beeldhouwwerken. Een soort Bretoens Middelheim ? Tja … Maar de man blijft benadrukken dat we dit moeten gezien hebben. Dus we gaan op pad … et vraiment !
Wanneer we zo stilaan Carnoët naderen, merken we een paar wegwijzers naar “La vallée des saints” op. Des saints ? Enigszins ontgoocheld doemen in mijn geest een stel Mariabeelden op, maar ik vergis mij. Le vallée ligt niet in het dal maar bovenop een prachtige heuvel met feodale “motte” en een driehonderdzestig graden uitzicht over een schitterend Bretagne. Wauw … Wat een gewéldige plek en wat een bizarre, mastodonten van beeldhouwwerken zijn hier te zien zeg !Verbaasd kijken we rond. Dit lijkt me al even vreemd te zijn als de mysterieuze beelden op paaseiland. Gelukkig lezen we ter plekke tekst en uitleg. Dit gekke idee is vrij recent ontstaan in het brein van een plaatselijke filosoof die er collega’s kunstenaars warm voor wist te maken. Het is namelijk zo dat Bretagne over ruim 1000 heiligen beschikt waar de gelovige mens soelaas zou kunnen bij vinden.
Niet al die heiligen zijn vandaag de dag nog goed gekend en dus is het de bedoeling via deze immense granieten beeldhouwwerken de legenden en vertellingen rond die heiligen te bewaren voor de eeuwigheid. Vandaar ook de bizarre attributen die de figuren bij zich dragen. Het valt mij trouwens op dat de beelden op een rare, ietwat chaotische manier op de site zijn gedropt. Maar ik vergis me schromelijk. De beelden staan zeer weldoordacht neergepoot in de richting van wat ooit de thuishaven van de heilige moet zijn geweest. Kortom, de werken staan naar alle windrichtingen gedraaid en gekeerd.
Het hele project is nu zo’n tiental jaar bezig en tegen de tijd dat alle 1000 heiligen zullen gecreëerd zijn, zullen ze tot beneden in het dal zijn uit gedeind. Wie over een eeuw nog in leven is, moet maar eens een kijkje gaan nemen. ’t Zal de moeite zijn ! Maar ook nu al loont een bezoek de moeite. Er staan hier intussen zo’n kleine honderd beelden al zien ze er niet allemaal even heilig uit, vind ik. En blijkbaar vindt de katholieke kerk dit ook. Want van de 1000 heiligen waar Bretagne meent prat op te mogen gaan, heeft Rome er “maar” 700 effectief heilig verklaard. Trop is te veel hé !
Ben jij kunstenaar/beeldhouwer of wil je die worden ? Ben jij handig in het bewerken en slijpen van graniet ? Dan kan je hier van mei tot oktober een workshop volgen en samen met een van de vele kunstenaars je tanden zetten in de Bretoense graniet. Zelf houd ik het bij de verwondering die ik voel bij dit alles.Eenmaal thuis speur ik het internet af en wat lees ik ? Dat het de bedoeling is onze nazaten over pakweg een millennium met dezelfde vraagtekens op te zadelen als degene die wij nu hebben over het Paaseiland. En laat ik bij ons bezoek aan “La vallée des Saints” nu net aan dat eiland hebben gedacht !
An,
Interessant dat wel!
Hugo
Wat een prachtig eigenaardig artikel. Ik had nog nooit van deze beelden gehoord. Een praatje met de locale bevolking levert inderdaad soms mooie ervaringen op.
Het was inderdaad een eigenaardig bezoek aan heel bevreemdende beeldhouwwerken.
Mooie foto’s
Dankjewel, Brigitte