‘Fietsen langs zeven waterlopen’. Dat belooft Natuurpunt voor zijn fietsroute in het Mechels Rivierengebied. Starten doen we bij het Brughuis, het bezoekerscentrum van Natuurpunt in Muizen.

Bijna onmiddellijk draaien we de dijk van de Dijle op. Rond het bezoekerscentrum strekt zich het Mechels Broek uit, ruim honderd hectare grasland met beken en sloten afgeboord met knotwilgen en houtkanten.

Midden in het gebied ligt een grote waterplas, het habitat van talrijke watervogels.
Maar niet alleen watervogels stelen hier de show. Wij zien ook heel wat ooievaars en reigers langs de waterkant.

Voor de ooievaars van het naburige Planckendael is hier de tafel gedekt.
Van op de dijk van Dijle ontwaar je heel veel waterplassen.

Het zijn er ruim veertig. Het zijn stille getuigen uit de tweede Wereldoorlog bij een aanval van de geallieerden op het munitiedepot van het Duitse leger. Een aantal bommen misten doel en sloegen kraters in het Mechels Broek.

Stilaan naderen we Mechelen. De ene waterplas volgt de andere op: het Mechels Broek sluit aan op provinciaal sport- en recreatiecentrum De Nekker, 65 hectare groen en water met zwemzone, strand, speeltuinen, speelvijver met waterglijbaan, vlotten, slingertouwen en spuitfiguren.

Zennegat

De fietsroute stuurt ons echter richting Bonheiden op de jaagpad langs de Vrouwvliet, een wat grotere beek.

De natuur is hier sterk versnipperd met relicten van vroegere natuurdomeinen en bosgebieden. En zoals nog in Vlaanderen deint de stad hier ook uit met brede lanen en immense villa’s midden in vroegere natuurdomeinen als Kauwendaal en de Hondsbossen.

Ook die laatste zijn maar een fractie van het middeleeuwse Waverwoud met moerassen en heidelandschappen. Stilaan naderen we Sint-Katelijne-Waver. Daar komen we langs de voormalige abdijsite Roosendael.

Alleen het poortgebouw en het koetshuis herinneren nog aan de cisterciënzerinnen-abdij uit de 13de eeuw. Nu is Roosendael een recreatiecentrum én natuurreservaat bij de Nete.

In de omgeving bemerken we nog kasteeltjes langs het water. Even verder, van het fietspad weg ligt Fort Walem, één van de vijf forten uit de eerste wereldoorlog die je echter niet kan bezoeken.

Meteen rijden we de Netedijk op. Derde waterloop: check. Wij doorkruisen natuurgebied  ‘Mosterdpot’, een lappendeken van weilanden en waterplassen tussen Sint-Katelijne-Waver en Duffel.

De Netedijk brengt ons naar de vierde waterloop van ons lijstje, de Rupel. Kort daarna fietsen we via een ingenieus netwerk van fiets- en wandelbruggen naar het Zennegat.

De Zenne komt er samen met het kanaal Leuven-Dijle en stromen dan in de Dijle die enkele honderden meters verder dan weer samenvloeit met de Nete om de Rupel te vormen.

Kan je nog volgen ? Op ons waterlopenlijstje zitten we aan 6. Via de Zennedijk rijden we het jaagpad langs het Kanaal Leuven-Dijle op.

Dit is het oudste kanaal van België en verbindt het Zennegat bij Mechelen met de Vaartkom in Leuven.

We fietsen richting Mechelen  door het Vrijbroekpark, een provinciaal natuurdomein van vijftig hectare met een aantal collectietuinen. Ons sprak de wilde bloementuin het meeste aan.

Aan de overkant van het kanaal passeren we de Brusselpoort (13^de eeuw), de laatst overgebleven stadspoort van Mechelen. Ze leidt naar het historisch centrum van Mechelen.

Aan de brug naar de Brusselpoort pronkt ‘Vreugdekreet’, een werk van de Mechelse beeldhouwster Mariette Teugels.

Ooievaars op het kerkhof

Wij blijven het jaagpad langs het kanaal volgen tot de eerstvolgende brug. Daar zouden wij via een fietspad langs het domein Planckendael passeren, maar dit knooppunt is wegens werken omgeleid. Jammer want nu moeten we een stuk langs de drukke Leuvensesteenweg.

We keren terug naar ons vertrekpunt langs de mooie Barebeekvallei met de gelijknamige beek, nummer zeven van de lijst of zijn we de tel al kwijt ?

Even voor wij terug in Muizen bij het bezoekerscentrum aankomen, komen we voorbij het plaatselijk kerkhof met ooievaarsnest op één van de grafmonumenten.

En weten dat even verder Natuurpunt een platform geplaatst heeft om ooievaars op te laten nestelen.

‘Spijtig genoeg hebben ze er enkel nog maar eens sporadisch een takje op gelegd. We hopen dat ze er binnenkort ook echt een nest gaan bouwen’ klinkt het op de website van Natuurpunt.