Misschien is het de naam van het eiland dat het hem doet. Om de één of andere bizarre reden, oefende Fuerteventura een aantrekkingskracht op ons uit! Wanneer we een last-minute vliegticket zien passeren twijfelen we niet en knijpen mijn man en ik er enkele dagen tussenuit!

Woensdagavond, lokale tijd, landen we op Fuerteventura. Na het ophalen van de huurwagen, begeven we ons richting hotel. Het bevindt zich in Morro Jable, en dat is nog wel even rijden. Terwijl we onderweg zijn, valt de avond. Toegekomen in ons hotel, eten we nog snel een hapje in het restaurant en gaan we lekker onder de dons.

De volgende ochtend vragen we “uit”tips aan de medewerkers van het hotel. Dit doen we vaker en is zeker een aanrader! Informeer in jouw hotel, op een terrasje, in het restaurant,… bij lokale bewoners naar wat voor hen mooi of bijzonder is. Dit levert vaak mooie verrassingen op!

We trekken richting het Westen van Fuerteventura, naar het vissersdorpje “Ajuy”. Maar niet zonder onderweg een aantal stopplaatsen in te lassen.

Dit Canarische eiland kenmerkt zich ook voor de vele vulkanisch gevormde gebergten. Het eiland is vrij dor en je vindt er weinig groen. Maar dat deert ons niet, want zo heeft elk natuurfenomeen zijn charmes. We rijden vervolgens langs verschillende zanderige en vooral vulkanische panorama’s. Mocht een avontuur op de Maan of op Mars mogelijk zijn, denk ik dat het er zo zou uitzien.

We houden halt aan “Mirador de Sicasumbre”. Een uitzichtpunt over het gebergte maar vooral een observatiepost van waaruit men ’s nachts verschillende sterrenbeelden kan bewonderen.

Voor een leek in astronomie als ik, vind je er alvast enkele informatieborden die je wegwijs trachten te maken in ons sterrenstelsel. Naast alle astronomische informatie, vind je er ook 2 geiten (beelden wel te verstaan 🙂 ).

Niet zo gek, wanneer je weet dat “de geit” een typische bewoner is van het eiland. Je komt ze dan ook her en der tegen in het wild tijdens je trip.

Onze tweede halte doen we in het stadje Pájara. Een (op dat moment) rustig dorpje met centraal een mooie kerk. Rond de kerk heb je enkele mooie onderhouden tuinen.

We nestelen ons nog even op een lokaal terrasje voor een koffie en zetten onze trip verder.

Toegekomen aan het vissersdorpje Ajuy, parkeren we onze wagen en wandelen richting strand. Dat uiteraard bestaat uit zwart zand. Ikzelf ben een echte waterrat, maar hier de zee ingaan, daar is ze toch wat te ruig voor.

Je ziet de golven voortdurend inbeuken op de omliggende rotsen en kliffen. Het voortdurende botsen van de golven, zorgde ervoor dat de rotsen werden uitgehold, soms tot gehele gaten in de kliffen.

We zijn na het middaguur, en uit de restaurantjes gaat een aangename geur op. We wandelen even wat verder, opnieuw naar boven toe, en komen terecht in een klein, lokaal cafeetje, waar je ook enkele tapa’s kan bestellen. Het mooie uitzicht krijgen we er zomaar bij!

Een omweg maken naar Ajuy vind ik persoonlijk zeker de moeite! Mooi te zien hoe grillig de natuur kan zijn.

Op de terugweg stoppen we aan de oostkant van het eiland en leggen we ons nog even aan het strand. Het witte zand, blauwe zee, Fuerteventura heeft het allemaal!

Ons hotel bevindt zich in Morro Jable, het Zuidwesten van het eiland. We zitten dus vlak aan het natuurpark Jandía, wat we de volgende dag dan ook zullen verkennen.

Eerlijk, misschien had ik me hier toch beter op voorhand moeten inlichten. We rijden met onze wagen richting Jandía park. In het begin is de weg nog verhard, maar redelijk snel gaat hij over in “off road” zeg maar 🙂 .

We worden dan ook regelmatig ingehaald door georganiseerde jeepsafari’s of buggytochten. Ons tempo ligt dan wel wat lager, maar uiteindelijk bereiken we ook het mooie uitzichtpunt van Puerto de Montana.

Bovenaan deze top voel je ook meteen van waar Fuerteventura zijn naam haalt. Wat een wind! Maar dat deert ons niet, wat een prachtig uitzicht!

Van hieruit kan je de weg verder volgen richting kust. De trip naar hier was geen evidentie, dus beslissen we om rechtsomkeer te maken. Het wordt enkel wat drukker in het park, wat het rijden ook niet “vergemakkelijkt”.

De lokale fauna niet meegerekend. Want in dit park loop (of rijd je in dit geval) menig geiten tegen het lijf. Al zullen ongetwijfeld ook enkele lokale gidsen hetzelfde hebben gedacht over mij toen ze me zagen rijden in de niet-echt-voorziene-auto voor deze trip. Maar bon, we zijn er toch maar mooi geraakt niet waar 🙂

Van zodra we opnieuw de bewoonde wereld inrijden, parkeren we de auto en kuieren we rustig doorheen het stadje. Nog even een kort strandbezoek en dan opnieuw naar het hotel.

Ook wel even meegeven, dat naturisme op Fuerteventura niet abnormaal is. Schrik dus niet wanneer je plots enkele poedelnaakte mannen of vrouwen het strand ziet “afparaderen” 🙂

De 4^de en tevens laatste dag trekken we naar de andere kant van Fuerteventura, het Noorden. Vergis je wel niet want dit Canarische eiland is uitgestrekt van vorm en van het Zuiden naar het Noorden heb je toch zeker 2 uurtjes nodig.

In het Noorden vind je wellicht de meest bekende badplaats van het eiland, Corralejo. Dit vissersstadje is ondertussen volledig toegespitst op het toerisme. Je vindt er verschillende winkelstraatjes en leuke restaurants.

Onderweg passeer je ook de bekende zandduinen waar je zeker even halt dien te houden! Je parkeert je auto aan de kant van de baan waarna je de duinen doorwandelt op weg naar het mooie, turquoise water van de Atlantische Oceaan.

Je waant je echt in de Sahara. Echt niet zo gek, wanneer je weet dat het Afrikaanse vasteland slechts 100 km van Fuerteventura is verwijderd. De “sterke wind”, meteen ook de letterlijke vertaling voor Fuerteventura, zorgt voor de constante passaat die er waait en dus ook zorgt voor de continue aanbreng van zand over de Atlantische Oceaan.

We zijn zo goed als alleen op dit stukje strand en vleien ons nog even neer om onze laatste uurtjes van de reis te genieten van de rust en al het moois.