Onze Europese roadtrip bracht ons dit jaar ook langs Venetië. De wagen 3 dagen aan de kant, en bezoek aan deze romantische stad te voet, per boot en tussen heel veel toeristen!

Vanuit onze vorige halte, Slovenië, is Venetië best dichtbij. We rijden een goede 3 uur vooraleer we aan de parking arriveren van San Marco. Dit is een parkeergarage van waaruit verschillende water taxis vertrekken naar de eilanden van Venetië, de laatste plek waar je met je auto kan komen.

Wil je Venetië bezoeken, en rijd je er zelf naartoe met de wagen tijdens het hoogseizoen, reserveer je ook best op voorhand jouw parkeerplekje. Zo ben je zeker dat er nog plaats is en bovendien moet je ook niet aanschuiven aan de ingang van de parking.

Hopla wagen netjes gedropt, bagage uit de koffer en opnieuw naar buiten. Daar heb ik afgesproken met iemand van het hotel. Ok, uiteindelijk vind je je weg wel hoor, maar op dat moment ben ik toch blij! We zijn precies in een mierennest terecht gekomen. Maar dan wel een ontregelde mierenhoop. Alles kris kras door elkaar.

Mijn god, wat is het hier druk en warm… We komen toe op een stralende dag, en de hitte laat zich voelen. Ik vraag de man van het hotel meteen of het vandaag niet extreem druk is? “no miss, Venice is always full, every day of the year”.

Hij wandelt met ons naar de kade waar een watertaxi mooi op ons staat te wachten. En toegegeven, die boottrip met ons 3-tjes doorheen de lagune en meteen ook de Canal Grande is puur genieten. De boot mindert vaart, hij zal één van de smalle kanaaltjes indraaien. We varen onder een bruggetje waarop tientallen, maar echt tientallen toeristen staan.

Ze willen allemaal dezelfde foto. Het perfecte plaatje van “de brug der zuchten”. En wij draaien niet toevallig dit kanaaltje in, want ietsje verder is ons hotel waar we mooi worden afgezet. En vanuit onze kamer hebben we, jawel, een mooi uitzicht op de Brug der Zuchten :-). En geloof het of niet, dit was, totdat we er toekwamen, een mooie meevaller!

Venetië bezoek je op 2 manieren; te voet doorheen de vele, smalle straatjes en over de kleine bruggetjes of vanop het water langs de smalle kanaaltjes.

We boeken een rondvaart via een watertaxi die avond. Lijkt ons net iets minder druk dan in de vele, kleine steegjes. En zo krijgen we een goede eerste indruk van wat deze mooie stad allemaal te bieden heeft.

Je gelooft het nooit… onze boot pikt ons op om 21u00. En 10 minuten daarvoor begint het te stortregenen en te onweren. Volgens de receptionist van ons hotel, duurt de bui niet lang en we beslissen het er op te wagen.

Na een kwartiertje varen, mindert de regenval, en lijken we nog de enige als toerist op het water (tssss, die gekke Belgen 🙂 ), maaaaar hebben we meteen ook het beste zicht op alles wat Venetië te bieden heeft. En… foto’s ZONDER toeristen, want tja, die zijn samen met de regen verdwenen 🙂

De volgende ochtend plannen we meteen na ons ontbijt een bezoek aan het San Marco Plein. Ongetwijfeld de meest bezochte plek van Venetië. En niet zomaar… Op dit centrale plein vind je oa het Dogenpaleis, de kathedraal San Marco, de bekende klokkentoren (Torre dell’Orologio),… we arriveren er voor 9u00 ’s ochtends om zo de grootste toestroom van toeristen te ontwijken.

Je kan het vergelijken met de dagjestoeristen van onze Belgische kust. Op een mooie zomerse topdag komen de vele extra, overvolle treinen toe in het station van Blankenberge. In Venetië is het elke dag een (zomerse) topdag en varen de vaporetti’s continu af en aan met toeristen van het “vasteland” en aan gesteigerde cruiseschepen.

Het populairste “kuststation” van Venetië is, jawel, het San Marcoplein. Aan onze Belgische kust arriveren onze dagjestoeristen met de frigobox in de hand, hier in Venetië doen ze dat met een selfiestick in de hand. En dan vooral door onze Aziatische toeristen. Zoals wij geen café zonder bier kennen, spot je hier geen enkele Aziaat zonder selfiestick.

We zijn voor 9u00 ’s ochtends op het plein en het belooft een bloedhete dag te worden. Zo vroeg op de dag en je voelt de zon reeds branden. Enkele tientallen toeristen deert het alvast niet. Zij staan al in rijen lang te wachten voor de Basiliek van San Marco en de ingang van het Dogenpaleis. Werkelijk? Hoe laat moet je hier eigenlijk zijn? Ongelooflijk…

Maar de uitzichten op het plein zijn prachtig. Zo heb je het Dogenpaleis, de gotische parel, en de voormalige verblijfplaats van de Doge.

Tja, je kan Venetië ook niet bezoeken vind ik, zonder een stukje achtergrond van zijn rijke geschiedenis. Hoe weet je anders wie deze dogen waren? De doge, dat was destijds het staatshoofd van de toen belangrijke handelsrepubliek Venetië. Hij werd gekozen uit de adel, en was meestal ook de meest intelligente man.

Maar er hingen ook wel heel wat beperkingen aan deze titel hoor. Zo mocht de doge de republiek Venetië nooit verlaten. Mocht reisblogging al hebben bestaan, zou de doge nooit veel vets te vertellen hebben hé 🙂

Onze bekende brug der zuchten verbindt trouwens dit Dogenpaleis met de toenmalige gevangenis. Van zodra een gevangene werd veroordeeld, had hij via de smalle raampjes in de brug, een laatste glimp van het daglicht. Ze sloegen hierbij vaak ook een diepe zucht, want wisten dat ze dit voor het laatst te zien kregen. En vandaar dus ook de naam!

Geef toe, dit achterliggende verhaal, maakt de brug toch prachtig!

De Basiliek San Marco op het plein is de grootste kerk van Venetië en wordt gekenmerkt door 5 koepels die rijkelijk versierd zijn met bogen en torentjes. De kathedraal biedt vooral ook de huisvesting voor de laatste rustplaats van de Heilige Marcus.

Deze evangelist is meteen ook de beschermheilige van deze stad. De Venetianen beelden de Heilige Marcus tevens af als een leeuw. Het symbool van Venetië waar je echt niet om heen kan! Overal kom je de afbeelding van de leeuw tegen!

De bekende klokkentoren bepaalt uiteraard mee het panorama van het San Marco plein! Verschillende klokken in de toren zorgen ervoor dat je elk uur van de dag hoort luiden. Bovenaan zie je trouwens niet de afbeelding van een leeuw (de Heilige Marcus) maar wel van de gouden engel Gabriël. Dat zou nog eens een mooie quizvraag zijn 🙂

Dit alles vormt ook de sterkte van Venetië. De combinatie van zijn rijke verleden met zijn ligging aan de laguna, verspreid over een 118-tal kleine eilandjes. Al dreigt deze laatste stilaan ook een belangrijk pijnpunt te worden. Want onze beroemde stad op het water, dreigt elk jaar opnieuw wat meer weg te zakken… Niet voor niets dat een aantal keer per jaar de stad onder water loopt.

Uiteraard heeft deze mooie stad veel, veel, veel meer te bieden. Maar met onze jonge tienerzoon zoek je natuurlijk naar een compromis. En eerlijk, deze korte historische achtergrond wist hem duidelijk te boeien!

Tijd voor wat ontspanning! Onze zoon wil vanaf minuut 1 een tocht met de beroemde gondels. Dit moet je uiteraard gewoon doen wanneer je in Venetië bent! De meeste gondels vertrekken ook vanaf het San Marco plein, maar trekken hiervoor eerst opnieuw even de stad in.

Mocht je een trip naar Venetië plannen, blijf dan ook niet enkel op en rond het San Marco plein. Hoe verder de straatjes in, hoe goedkoper ook alles wordt 🙂 Wij nemen een gondel, meer in “de binnenstad” en varen rustig door de verschillende kleine kanaaltjes.

We passeren de bibliotheek van Venetië, maar ook de woonst van de beruchte Casanova. Wist je trouwens dat Casanova destijds werd veroordeeld, ook over de brug der zuchten heeft gelopen, maar uiteindelijk wist te ontsnappen?

Het werd een heerlijke gondeltocht. Terug aangekomen dwalen we verder de smalle straatjes in. Moet je echt doen. Het is misschien een minder gekende kant van Venetië, maar persoonlijk houden wij er ook steeds van om op zoek te gaan naar “de plekjes” van de lokale bewoners. En eindigen we zo op een klein terrasje met enkele, oudere Venetianen. Meteen ook een waardemeter. Zo weet je dat het er goed is 🙂

Waar je in Venetië ook niet omheen kan, zijn uiteraard de vele, Venetiaanse maskers. Als je kan, breng dan ook een bezoekje aan een winkel waar ze nog de echte, authentieke maskers maken. Echte kunstwerkjes zijn het!

Onze zoon vraagt me ook waarom deze zo bekend zijn! Wel, volgens ons reisboekje, omdat destijds de mensen op deze manier anoniem de stad konden ingaan. En zo zag je het verschil niet tussen arm of rijk.

Mijn versie? Een bende viezeriken die, zonder herkenbaar te zijn, eens lekker het zwijn wilde uithangen ja! Ofwel de doge die zijn masker opzette om stiekem Venetië te verlaten en de wereld te ontdekken en er vervolgens een leuk verhaal van te maken op zijn blog! 🙂