De Dossinkazerne is een voormalige legerkazerne in Mechelen welke tijdens de tweede wereldoorlog door de Duitsers werd gebruikt als verzamelplaats voor Joden en zigeuners om ze van daaruit naar vernietigingskampen te transporteren.

De kazerne is prachtig gerestaureerd en bevat naar ik vermoed privé appartementen (er stond er zelfs eentje te koop) en kantoren. Er is ook een documentatiecentrum in ondergebracht en een memoriaal dat toen wij er waren omwille van technische problemen gesloten was voor het publiek. Wellicht zijn die problemen intussen opgelost.

In dat memoriaal krijgen de slachtoffers van de holocaust niet alleen een naam maar ook een gezicht. Te oordelen aan de foto’s op de website moet het behoorlijk indrukwekkend zijn.

Tegenover de kazerne ligt het eigenlijke museum dat is ondergebracht in een modern, vijf verdiepingen hoog gebouw met view over de stad én de kazerne. Het museum is ruim gedocumenteerd en heeft heel veel leesvoer dus het is best vermoeiend en eigenlijk ook onmogelijk om alles te lezen.

Er zijn ook getuigenissen van mensen die de holocaust hebben overleefd en via video’s de bezoeker hun verhaal vertellen. Ik kies er een dame uit die ik doorheen het museum wil volgen aan de hand van die video’s dan. Gelukkig hangen er op iedere verdieping vouwstoelen die de bezoeker kan meenemen zodat vele dingen al zittend kunnen bekeken en gelezen worden.

Hoewel geschiedenis, is het museum toch brandend actueel. Er wordt overduidelijk de link naar NU gelegd. Het discours van TOEN is exact hetzelfde discours als NU al is het deze keer niet op de Joden gericht maar op andere vluchtelingen.

Het uitgangspunt krijgen we te zien in de vorm van een film : een zwaarlijvige schooljongen die gepest wordt omdat hij “anders” is dan de anderen, een volgende stap is de genocide …

Ik moet zeggen dat ik – hoewel ik al heel veel heb gelezen over de holocaust en zowel Dachau als Auswitchz-Birkenau heb bezocht, ik toch zwaar onder de indruk geraak van dit alles en ik bovendien nog een heleboel dingen leer die ik niet wist :

• Leopold III was een antisemitist.
• Voor de tijd van de massavernietiging in de gaskamers zijn er duizenden Joden (ook vrouwen en kinderen) geëxecuteerd en in massagraven gedumpt. Deze vorm van doden bleek echter op termijn niet haalbaar omdat het moest worden uitgevoerd door plaatselijke politieagenten die niet echt met deze praktijken ingenomen waren en zich eerst duchtig bezatten om dan compleet lazarus nauwelijks raak te schieten. Hierdoor werden er heel veel kogels verspild en dat bleek dus onbetaalbaar te worden … de dood met de kogel was te duur !
• Er werd in die dagen al evenveel gesakkerd over de (Joodse) vluchtelingen als nu het geval is. De boot Saint-Louis boordevol Joden op de vlucht richting America werd eenmaal ginder gewoon weer terug gestuurd. Waar hebben wij dit nog al gehoord ? Er is ook een internationale bijeenkomst geweest om te overleggen wat er met al die Joodse vluchtelingen moest gebeuren. In het museum hangt een cartoon uit die tijd en geloof het of niet … die zou vandaag kunnen getekend zijn.
• De Joden (en de communisten) werden door de Duitsers beschouwd als dé oorzaak van hun nederlaag wat betreft WOI. En vermits Duitsland na die oorlog in zware economische moeilijkheden kwam, verklaart dit meteen de uitzinnige haat tegen de Joden. Over die dolkstootlegende kan je hier echt alles lezen,
• En dan zijn er ook nog de vele foto’s van gehandicapten, geesteszieken, homo’s … allemaal mensen die uit de weg moesten worden geruimd.

Een bezoek aan de Dossinkazerne is niet meteen een hip en leuk uitje. Het is vooral een uitnodiging om te bezinnen en na te denken over wat er de dag van vandaag op vlak van Mensenrechten zoal in de wereld gaande is.

Alleen dan heeft geschiedenis zin.