(De) Mol is heerlijk om naar te kijken.
Een heerlijke plek in Vlaanderen om te fietsen is voor mij de Kempen en dan meer bepaald de ruime omgeving van Mol.
We logeerden er reeds een paar keren net omdat die omgeving er zo bijzonder fraai is. En vermits er van elk seizoen wel iets te zeggen valt, komen wij er graag terug tijdens de verschillende jaargetijden.
De natuur is er schitterend en de herfstkleuren zijn er fantastisch. Heerlijk ook om die kleuren weerspiegelt te zien terwijl je langsheen het kanaal fietst.
Er valt ook regelmatig wat te beleven. Zo hadden wij er vorig jaar het leuke en onverwachtse genoegen om er ter hoogte van Retie triatleten te kunnen aanmoedigen.
Wie dat ook een keertje wil doen kan dit ieder jaar aan het einde van de maand juni op zijn agenda zetten.
Sport je liever zelf ? Fiets dan eens langs de watermolen, een stukje van Reties erfgoed. . Daar kan je immers een kajak huren zodat je eens flink kan peddelen op de kronkelende Witte Nete.
Fietsend doorheen de mooie streek van Mol, vormt Postel een leuke plek om in het gasthof van de abdij wat rust te vinden en te genieten van lekkere maaltijd. Met wat geluk hoort daar zelfs een live jazz-concertje bij.
Je kan natuurlijk ook de concertagenda van de abdij checken en je dichtbij vakantie plannen in functie van een of ander prachtig klassiek concert.
Tijdens de afgelopen maand september stond er een concert in het kader van het Festival van Vlaanderen op het programma.
De stichting van Postel gaat terug tot de 12de eeuw. Het ontstaan van de Norbertijnenorde dateert immers van 1121.
De volgelingen van de H. Norbert vestigden zich in de vallei van Prémontré en stichtten van daaruit de abdij van Postel die in eerste instantie het statuut van hoeveklooster kreeg.
Door zijn ligging op een kruispunt van grote wegen verwierf het grote naam als Godshuis en opvang voor reizigers. Uiteindelijk werd Postel in 1610 een onafhankelijke Vlaamse abdij mede dank zij de steun van de landvoogden Albrecht en Isabella.
De abdij heeft bewogen tijden gekend : oorlogsgeweld, plunderingen, baldadigheden door Franse revolutionairen, … de Norbertijnen, die ook wel eens de witheren worden genoemd omdat ze een witte pij dragen, hebben het allemaal gehad.
Vooral de revolutionairen hebben daar nogal de beest uitgehangen waardoor niet alleen de paters werden verdreven maar het gros van de gebouwen er moest aan geloven.
De heropbouw verliep dan ook uiterst moeizaam en de abdij is pas sinds de tweede helft van de twintigste eeuw weer een fraai oord voor de reiziger geworden.
Wie graag eens een kijkje neemt in de abdij, zijn kaasmakerij en zijn bibliotheek kan kiezen voor een georganiseerde rondleiding.
Wijzelf hebben ons bezoek tot nu toe beperkt tot de overigens prachtige en zeer leerzame kruidentuin en we namen er ook een kijkje in het voormalige pesthuisje waar mensen met besmettelijke ziekten in quarantaine zaten.
Geloof me vrij … dit stukje Kempen is meer dan heerlijk. Dus ga er een keertje heen. En mocht je van al dat fietsen moe worden, dan kan je nog altijd je hartje ophalen in de flink uit de kluiten gewassen gluurhut die er werd gebouwd voor al wie graag de natuur en zijn bewoners observeert.