Ik vond Parc de la Ciutadella gigantisch groot. Het is dan wel het grootste park van Barcelona, maar opnieuw val je van de ene verbazing in de andere.

We kwamen het eerst voorbij de triomfboog. De Arc de Triomf bevindt zich technisch gezien nog niet eens in het park. De triomfboog werd gebouwd door Josep Vilaseca i Casanovas ter ere van de Wereldtentoonstelling van 1888.

Dit was de eerste wereldtentoonstelling van Barcelona. De Arc de Triomf werd gezien als toegangspoort tot het park en de tentoonstelling. Spanje was destijds in volle bloei en was toen al de tweede belangrijkste stad in Spanje.

De triomfboog is zo’n 30 meter hoog. Wat ik er zo speciaal aan vond, is dat het een keer geen witte triomfboog is zoals de meeste die ik reeds gezien heb.

De triomfboog is gemaakt uit rode baksteen. In tegenstelling tot vele andere triomfbogen gaat het in casu niet om een militair eerbetoon. Het staat in het teken van landbouw, handel, kunst, wetenschap,… Aan de brede zijde zie je na goed zoeken ook engelen afgebeeld.

Je begint de wandeling naar het park dus met deze grote boulevard af te wandelen. Heel het park is super levendig: er worden grote zeepbellen geblazen, veel jongeren met skatebord of rollerschaatsen, een muzikant die zorgt voor een vrolijke noot,…

Verder door aan het andere uiteinde van de triomfboog, bevindt zich de zoo van Barcelona. Deze hebben we niet bezocht omdat we er geen tijd voor hadden. Ik vind een zoo in het buitenland altijd wel fijn en het zag er ook wel groot genoeg uit.

Onderweg passeer je nog enkele mooie beelden.

Als je naar het meer centrale deel van het park wandelt, passeer je best langs het stuk van de zoo. Dan zie je op je route het ‘Parlament de Catalunya’.

Tegenwoordig zetelt het Catalaanse parlement hier effectief heb ik gehoord. Het ziet er in elk geval zo uit, want je ziet van ver enkele bewakingsagenten staan die duidelijk geen zin hadden in toeristen die te dichtbij kwamen.

Voor het parlement is er nog een grote vijver met middenin een wit beeld van een vrouw. Toen ik dit achteraf opzocht bleek het ‘de ontroostbare vrouw’ van Josep Llimona te zijn. Het is erg mooi, maar jammer genoeg stonden er ook hekken rond en kon je niet tot vlak aan de vijver wandelen.

Pas na al dit, kom je in het hart van het park. Er is een grote ronde vijver die vol met vogels zit.

Je kan met een kano’ tje op de vijver dobberen. Overdag is dat absoluut geen aanrader want dan zijn er zoveel kano’s dat de sfeer ook wel weg is. Tegen 18u daarentegen waren er maar 2 kano’s op het water. Die mensen hadden duidelijk plezier.

Zalig genieten van de rust! We maakten kennis met een lokaal meisje, Jasná. Ze was twee jaar geleden naar Barcelona verhuisd en kon enkele tips over de stad doorgeven. Ze had broodstukjes mee voor de vogels, alhoewel er enkel meeuwen op af kwamen.

En wat kunnen die lawaai maken 😊 De vrede van de vijver verdween opslag.

De parel van het park is echter de ‘Font de la Cascada’. Deze fontein met waterval werd ook gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1888. Het ontwerp was afkomstig van Josep Fontsère.

Wat ik achteraf pas ontdekte was dat Gaudi er aan heeft meegewerkt als Architect in opleiding. Wat een verassing want dat is deze keer niet van ver te zien!

De watervallen stroomden helaas echter niet. Jasná wist ons te vertellen dat dit kwam omwille van een rattenprobleem. Niettemin stond er wel water in de fontein en was het een even mooi zicht. Ik werd opslag verliefd op de gouden beelden boven op de koepel.

Zo gedetailleerd en speels. Je moet zeker naar boven wandelen want daar zijn nog heel wat mooie plekjes te spotten. En het uitzicht over het park is fantastisch!