Wat een heerlijke nazomer ! We schrijven vrijdag 12 oktober en het is verdorie 24 graden warm. Niets kan ons tegenhouden om de fietstocht die we van het internet hebben geplukt vandaag te maken.

De tocht wordt de Damiaanroute genoemd maar er schijnen nog wel meer fietstochten hier in de omgeving te zijn die dezelfde naam dragen. Tja, er zijn wel meer koeien die Bella heten hé. Dus let op ! De fietstocht die ik hier beschrijf, start aan de kerk van Grootlo ter hoogte van fietsknooppunt 68.

Het lijstje knooppunten dat wij willen afhaspelen heeft de volgende nummering : 68-69-58-25-71-67-91-92-11-50-60-55-61-70-68 en is 31,4 km lang. En ik moet zeggen : dit is een van de mooiste fietsroutes die wij ooit al hebben gefietst.

We zijn nog maar net vertrokken of ik spot een vos op een bospad. Jammer genoeg spot hij mij ook dus ik heb de tijd niet om mijn fototoestel boven te halen. De vos is meteen ribbedebie.

De weg brengt ons langs poepchique villa’s van hetzelfde genre als in Sint-Martens-Latem. Latem is er om gekend dat er geen gemeentebelasting hoeft betaald te worden vermits het kadastraal inkomen er dermate hoog ligt dat het gemeentebestuur meer dan genoeg heeft met zijn deel van die koek. Juist, je weet dus ongeveer welk genre villa’s ik bedoel.

Veel bescheidener is het geboortehuis van Jozef De Veuster dat we na zo’n vijf kilometer fietsen ter hoogte van Tremelo voorbij rijden. De later heilig verklaarde Jozef, beter gekend als pater Damiaan groeide op in een nochtans voor die tijd ook al comfortabele boerderij.

Vandaag de dag is de boerderij een onderdeel van een modern museum. Een individueel bezoek kost 7 euro. Kom je in groep dan betaal je twee euro minder en krijg je er een gidsbeurt bovenop.

Wijzelf steken even ons hoofd binnen maar de balie is niet bemand vermits er een aantal groepen binnen zijn en blijkbaar betekent dit hier alle hens aan dek.

Dus kijken we er slechts eventjes doch gratis rond. Gauw, gauw maar wel genoeg om er te ontdekken hoe het leven van pater Damiaan en de congregatie waartoe hij intrad, keurig in beeld wordt gebracht.

De omgeving staat hier trouwens volledig in het teken van Pater Damiaan want de nieuwe voetgangersbrug over de Dijle draagt niet alleen zijn naam, er staat ook nog een beedhouwwerk met zijn beeltenis.

Maar wat is het heerlijk fietsen langsheen de Dijle ! En dan hebben we nog niet eens het mooiste van dit traject gezien. Dat zien we net voorbij Werchter waar we ook even het belevingscentrum rond het hele rockgebeuren aandoen.

Het centrum is ondergebracht in een deel van de voormalige brouwerij … waar o.a. de zeer populaire Jack-op werd gebrouwen. Dit streekbier dat naar verluidt gans België veroverde, werd een aantal jaren geleden opnieuw leven ingeblazen en we willen het graag proeven.

Maar wij hebben geen geluk want het brouwen ervan ligt sinds juni van dit jaar en zeker nog tot juni van volgend jaar opnieuw stil. Dat vertelt ons althans de waardin van het café “Oud Werchter” net onder de kerktoren. We hebben dus pech en die pech is zelfs dubbel want ook het belevingscentrum is dicht.

Momenteel zijn er de stemhokjes voor de gemeenteraadsverkiezingen van zondag in geïnstalleerd. Nu ja, glurend door de vensters krijg ik de indruk dat dit belevingscentrum sowieso bedoeld is voor de diehards van het rockfestival die bovendien graag een pint pakken !

Ter hoogte van knooppunt 71 verlaten we het jaagpad langsheen de Dijle en wisselen we het in voor dat van de Demer. Wat een prachtige meanders heeft deze rivier !

Gewoonweg schitterend. De vele kronkels in de rivier laten uiteraard de dijk ook slingeren en na iedere bocht ontdekken we telkens weer een nieuw fraai vergezicht.

Tot tweemaal toe passeren we op deze weg een overduidelijke verwijzing naar de meanderende Demer, een kronkelend wandelpad in staal vervaardigd rond een stel bomen en een heel eind verderop in eenzelfde staalsoort vervaardigd, een brug over de Demer.

Uit de brug is de kronkelende loop van de rivier gesneden en bij avond worden die sierlijke meanders van binnenuit opgelicht.

Hier houden we halt voor een picknick op de oever want straks zullen we de rivierbedding verlaten.

We rijden nu langsheen geoogste velden waar kraaien en kauwen zich tegoed doen aan wat op de akkers is achtergebleven.

En verder fietsen we een heerlijk stuk bos door. De herfstgeuren en -kleuren doen er hun uiterste best om ons te verleiden tot meer van dit alles.

Maar we worden zo stilaan moe en kijk … ginds in de verte blinkt de kerktoren van Grootlo. De lus is rond.

Een koffiepauze later rijden we met de camper tot aan het Sven Nys Cycling Center. Niet dat wij veldcrossers zijn maar we zijn wel wat nieuwsgierig. De omgeving is er bovendien erg mooi om er te wandelen en om er onze tenten op te slaan voor de nacht.

Het crossparcours dat hier werd aangelegd, wordt niet enkel gebruikt om er “school te lopen” en te trainen maar ook om er daadwerkelijk wedstrijden te rijden. De Sven Nys trofee wordt immers hier gereden.

Het centrum bevat ook een museum waar alles over de wereld van het crossen uit de doeken wordt gedaan.

Het is best wel leuk om dit alles eens van dichtbij te kunnen bekijken ook al omdat er langsheen het crossparcours een wandelweg ligt die beheerd wordt door Natuurpunt.

En helemaal leuk is het om te zien hoe op zaterdagochtend kleine bengeltjes samen met hun papa komen oefenen om alsmaar hogere heuveltjes te durven nemen. Papaaaaa, wacht op mij !!!

Terwijl wij er rondwandelen komt er een eenzame fietser in kampioenentrui langs gecrost Amaaaai, puft hij in onze richting … op de televisie ziet dat er allemaal veel makkelijker uit.

Tja, er heten wel meer koeien Bella. Maar er is slechts één veldcrosser die Sven Nijs heet.