Toegegeven, in tegenstelling tot wellicht vele anderen, stond Parijs niet bovenaan mijn persoonlijke bucket list! Ook al vind ik wel dat je deze lichtstad minstens éénmaal in je leven moet hebben bezocht.

Toen ik de route uitstippelde voor onze Europese roadtrip langs oa Hallstatt, Slovenië, Venetië,… botste ik voor onze terugweg ook op Parijs. En laat het niet de traditionele Eiffeltoren, Louvre, Arc de Triomphe,… zijn die het uiteindelijk deden maar de “Moulin Rouge”. Deze stond wél met stip op mijn bucket list. De show “Féerie” zou de afsluiter worden van onze Europese Roadtrip van afgelopen zomer.

Ik boek een hotel in het 18^de arrondissement van Parijs, op wandelafstand van de Moulin Rouge. Normaal redelijk “makkelijk” bereikbaar met de wagen langs de bekende “periferie”. Alleen wil het toeval dat, op het moment van onze aankomst in Parijs, onze GPS ons dwars doorheen het centrum leidt.

Ik ben chauffeur van dienst en baan me een weg doorheen deze miljoenenstad. Ons zoontje heeft plots geen interesse meer in zijn digitale media op de achterbank… Mijn man heeft het over een rijstijl en minder jaren van zijn leven of zoiets… Tja, ik rijd dan ook dagelijks in het centrum van Brussel.

Gelukkig maar… 🙂 Eerlijk? Met mij in de wagen ontdek je Parijs niet in 2 dagen maar loods ik je langs alle highlights in 2 uur! 🙂 Japanners zouden me ongetwijfeld een topreisgids vinden 🙂

Bon, we opteren de dag nadien toch voor de iets “uitgebreidere” versie qua bezoek aan Parijs en besluiten de stad te verkennen via de “hop on / hop off-bus” Heel wat steden verkende ik ondertussen op deze manier en nog nooit heb ik het me beklaagd.

De eerste “hop off” maken we aan de befaamde Sacré Coeur. Deze witte basiliek ligt eveneens in het 18^de arrondissement van Parijs en bevindt zich bovenaan de heuvel “Montmartre”.

Vervolgens laten we ons rijden langs het operagebouw, het Louvre, Centre Pompidou,…

Het is rond het middaguur wanneer we de Champs Elysée opdraaien. Uiteraard ook een verplichte stopplaats. Kuieren langs de winkels en meteen ook even een plekje uitzoeken op één van de terrasjes voor een frisse lunch. We zitten op een terrasje vlak aan de Arc de Triomphe.

Na de lunch zetten we onze trip verder. Volgende stop : “de Eiffeltoren”. Uiteraard moet je hier van de bus voor jouw historische foto met dit Parijse monument. Maar eerlijk, en nu krijg ik ongetwijfeld heel wat Parijse liefhebbers over me heen, ik vind de Eiffeltoren persoonlijk niet echt mooi.

Als symbool van de Franse hoofdstad MOET je hem natuurlijk hebben gespot, maar ik vind onze eigen Brusselse bollen er dan wel beter uitzien hoor. Misschien is het door het eeuwige Franse chauvinisme dat ze hem, letterlijk dan 🙂 , zo de hoogte in prijzen, maar geef mij maar ons Brussels Atomium. Die blinkt tenminste ALTIJD!

Maar bon, selfie met de Eiffeltoren, CHECK! 🙂

Terug de bus op. Sneller dan verwacht. We maken ondertussen een passage van waaruit je opnieuw een zicht hebt op de Eiffeltoren. Maar ik heb op dat moment enkel oog voor de massa mensen en camera’s die we op dat moment eveneens passeren. Reden van al die interesse is de voorstelling van de nieuwste “Mission Impossible-film” met jawel, Tom Cruise!

Terwijl alle andere toeristen op onze bus met hun camera in de hand de bekendste kathedraal van Parijs fotograferen, zoek ik naar die andere kathedraal “Tom Cruise”. Dat zou pas een selfie zijn! CHECK AGAIN 🙂 Maar het is me helaas niet gegund 😉

De Hop on – Hop off flaneert ondertussen verder langs de Seine. Tussen zijn alom bekende boekenstandjes spot ik een op zijn minst gezegd opvallende “local”. En ook al is het dan niet Tom Cruise, gewillig zich laten fotograferen doet hij wel en zijn handkusjes krijg ik er gratis bij.

Mijn 2 mannen van het gezin gaan kreupel van het lachen. “ja mama, elk zijn eigen versie van Tom Cruise hé :-)”.

We rijden verder en alle andere bekende Parijse topics passeren de revue. Al begin ik op dat moment zelf al af te tellen naar de revue van “s avonds : “de Moulin Rouge”.

En het lost alle verwachtingen in! Een tafeltje met ons 3, op de 1^ste etage met een fantastisch zicht op het podium. En geloof het of niet, ik kom voor de optredens. De dansers, de show,… ik vind hen één voor één ongelooflijke artiesten! En het is pure nostalgie! Het ganse gebouw, decor,… en uiteraard mag de French Cancan niet in het rijtje ontbreken.

Ons zoontje merkt ondertussen enkele Japanners op die hun hoofd en ogen bedekken. Seriously?? Ik zei het reeds eerder in mijn vorige blogs, dat ik tijdens onze Europese trip verre van “Japanner-proof” was, maar dit slaat alles! Je weet toch, wanneer je een plekje boekt in de show van de Moulin Rouge, wat je te zien krijgt? Ze lijken echt “bouleversé” van die paar borsten…

Soit, ikzelf en m’n gezin genieten met volle teugen van de show. Het werd een fantastische afsluiter van onze Europese roadtrip. Ons zoontje vond de Moulin Rouge het beste van onze ganse reis. Al zal die ene blote tiet daar wel voor iets hebben tussen gezeten 🙂