Het is een onmiskenbaar ingrediënt in een Bloody Mary naast hoofdbestanddelen tomatensap en wodka. Wij Belgen brengen er onze Steak Tartaar mee op smaak. Wie iets pittiger wil eten, strooit het bijvoorbeeld in de spaghetti saus of in andere pastasauzen en soepen.

Ik heb het over hete pepers in een flesje, beter bekend als Tabasco. Alhoewel Tabasco een staat in Mexico is, wordt Tabascosaus maar op één plaats ter wereld gemaakt : op Avery Island in Louisiana. De naam Tabasco verwijst naar de rode peper die in de saus gebruikt wordt en oorspronkelijk uit Tabasco afkomstig is.

Al meer dan 150 jaar wordt de saus gemaakt door de familie McIlhenny. Stamvader Edmund commercialiseerde zijn persoonlijk ontwikkeld recept voor de pepersaus. Hij noemde zijn saus naar de peper die hij massaal begon te telen op Avery Island vanaf 1868.

Het proces is nauwelijks veranderd door de jaren. Felrood gekleurde rijpe pepers worden vermalen, waarna de pulp wordt vermengd met zout dat ook op Avery Island wordt ontgonnen. Daarna wordt dit mengsel in eikenhouten vaten gebracht die eerder gebruikt werden door whiskyproducent Jack Daniels.

Om vervuiling of schimmels te voorkomen, wordt op de afsluiting van het vat nog een laag zout gelegd. De vaten worden drie jaar lang gestockeerd. Tot slot wordt er nog witte wijnazijn toegevoegd en mag de pulp nog een maandje rijpen. Tijd om dan in de  flesjes met het bekende geruite label te gaan.

Bij ons is vooral de klassieke saus bekend, maar er bestaan meerdere varianten, waaronder de bijzonder hete Scorpion. Op deze mooie en warme zondagochtend is het rustige en afgelegen Avery Island de ideale plek om een paar uurtjes door te brengen op het terrein van Tabasco. J

e kan een zelf geleide wandeling maken die je eerst de geschiedenis van de familie McIlhenny en Tabasco vertelt. Nadien wordt je een blik op het productieproces gegund met o.a. een serre met de beruchte pepers, een magazijn met vaten peperpulp en tot slot de ‘fabriek’ waar alles uiteindelijk gebotteld wordt.

In het plaatselijk winkeltje, kan je van al die sausen proeven en kopen uiteraard.  Een pittige afsluiter.

Je moet toch wel uit heel speciaal hout gesneden zijn denk ik vaak als ik naar het TLC programma ‘Buying the Bayou’ kijk. The Bayou zijn de moerrassen gelegen in het zuid-oosten van de Verenigde Staten en die zich uitstrekken van de Everglades in Florida tot de Mississippidelta in Louisiana en Texas.

In dit TV-programma zijn mensen op zoek naar het perfecte huis in de Bayou, maar de aantrekkingskracht is mij een raadsel. In snikhete en zwoele zomers ‘gezellig’ op je terras zitten met zicht op het water waarbij duizenden muggen om je hoofd zoemen.

Of lekker languit met een boek in je ligstoel zitten en daarbij bespied worden door hongerige alligators. Ik dacht het niet. De bewoners van de Bayou zijn buitenmensen, echte avonturiers. Ze houden van het leven op en rond het water. Verse vis vangen, tochtjes op de boot met de haren in de wind, genieten van de rust en de gezonde lucht, is voor hen de aantrekkingskracht.

Vanmiddag krijgen wij de kans om twee uur van dat leven te genieten. Muggen zijn er hier niet, want het water beweegt, langzaam weliswaar net zoals de boot waarop we ons bevinden. Bij vertrek staren acht paar ogen ons aan.

Acht paar ogen die toebehoren aan acht alligators die rustig liggen in het water of op de kant. Echte interesse hebben ze niet, ze laten ons rustig begaan.

Even verderop toont de vogelpopulatie haar pracht. Er wordt op en af gevlogen, met een elegantie alsof ze zich op de catwalk bevinden. Als de boot zijn motoren stillegt, luisteren we naar … de stilte.

Zo klinkt dus het absolute niets. In onze hectische wereld is dat iets dat we niet kennen, maar stilte is iets wat we allemaal kunnen gebruiken. Rust om ons heen, rust in ons hoofd. Rust, om vandaag en vooral de volgende uren te genieten van gezonde lucht, van pure natuur, van bomen in het water, van bloemenpracht op het water, van vogels in de lucht, van schapenwolkjes aan de hemel.

Misschien dat ik toch eens verder moet kijken dan het enerverende geluid van muggen of het gevaar van alligators. Vandaag begreep ik voor één keer de ‘people of the swamp’.