TOUR DE FRANCE – Roadtrip

Etappe 1 – Chateau Chalon

Met de kinderen gingen we vroeger dikwijls naar Frankrijk – Het zuiden – Op zoek naar de zon. We bleven dan heel de week op een vaste plaats en keken daar wat rond in de buurt. Frankrijk is echter zo groot en er valt zoveel te zien dat sinds de kinderen het huis uit zijn, we zo maar wat rond rijden. Van hier naar daar zoveel mogelijk meepikken. Het verveelt nooit. Deze keer hebben we er een echte Tour de France van gemaakt.

We vertrokken begin Juni voor een drie weken trip – net zoals de echte Tour de France. Wij wel met de wagen. Onze fietsen hadden we er wel vanachter op gezet. Een beetje lichaamsbeweging af en toe moet toch kunnen.

Onze eerste stop was Chateau Chalon. Direct een voltreffer. Het staat volledig terecht op de lijst van “Les plus beaux villages de France” De ligging van het kleine authentiek dorpje boven op de heuvel zorgt voor een prachtig uitzicht over de hele omgeving. Er zijn maar een paar kleine restaurantjes en ook niet al te veel overnachtings-mogelijkheden. Wij sliepen in B&B La Tour Charlemagne en dat was super.

Geen al te grote kamer maar alles wat we nodig hadden was er. Zelfs een vrij groot buiten zwembad. Gezien de warme temperaturen nu al begin juni was dit een groot pluspunt. Avondeten in Le P’tit Castel. Als je bij het zinken van de zon hier op het terras kan zitten – wel dan kan je zelfs hier al een beetje begrijpen wat het betekent – “Als God in Frankrijk” – Rust en zalig genieten.

De volgende morgen hebben we onze fietsen genomen. Immers slechts een 10km verder heb je al het volgende dorpje “Baume Les Messieurs” dat ook in de lijst van “Les plus beaux villages” staat. En ook dit is volledig terecht.

Hier komt al wel wat meer volk naar de bekende Abdij Saint-Pierre de Baume kijken en op het einde van de vallei zijn ook wel een paar mooie kleinere watervallen. Dat er hier meer volk is, betekent echter enkel dat er wat beweging is. Vakantie in deze streek is echt rust en genieten van de natuur.

Zeker met het stralende weer dat wij hadden. Terugkomen was iets pijnlijker want met de fiets enkele kilometer terug bergop naar Chateau Chalon is toch wel een inspanning. Het zwembad lachte ons toe bij de aankomst.

Een dag later zijn we dan nog vanuit de B&B met de wagen een 30 km verder een wandelingske gaan maken aan de Cascades du Hérisson. Dit is een stuk van een GR en gaat via een tiental watervalletjes langs de waterloop de Hérisson omhoog.

Een goed onderhouden pad en de stijgingsgraad is niet overdreven. De watervallen zijn hier al ietwat groter dan deze van gisteren in Beaume. Boven aan het einde van de wandeling was een taverne maar spijtig genoeg was die op een maandag in juni nog niet open.

Gelukkig hadden we ons lunchpakketje en wat drinken meegenomen want we waren toch een paar uur onderweg. In ieder geval was de wandeling zeker een aanrader. Op de terugweg aan het Lac de Chalain nog een duik genomen.

Etappe 2 – Samoëns 

Onze volgende B&B lag 215km verder midden in de Haute Savoie. Al een paar jaar was mijn oog erop gevallen dat hier een plaats was die men “le Bout du Monde” noemde. Het stond dus al even op mijn lijst om hier eens te gaan kijken. We reden met de fiets van Samoëns voorbij Sixt-Fer-à-Cheval zover er asfalt lag.

Daarna was het nog wel zeker 2 uur wandelen lichtjes bergop over verharde aardewegen die hoe meer we naar het einde kwamen versmalden en rotsiger werden. En we zijn er geraakt, aan Le Bout du Monde. Van de wandeling in het dal alleen al zo je een aparte fotoreportage kunnen maken.

Van de overweldigende natuur en de reuze watervallen. Want inderdaad de watervallen van de dagen voordien verdwenen in het niets bij de tientallen watervallen die van alle kanten van de bergen kwamen gegutst. Vandaag was het wat overtrokken en zelfs dan was het nog adembenemend. En niet alleen van de inspanning.

De volgende dag zijn we dan met de wagen de Col de Joux Plane opgereden. De huisbaas van onze B&B had ons verteld dat boven op de Col aan het meer een restaurantje lag “Le Relais des Vallées” met een heel sympathieke uitbaatster en een goede middagsnack terwijl je een prachtig zicht op de Mont Blanc kon hebben.

De snack en de uitbaatster waren OK maar de Mont Blanc had zich in de wolken verstopt. Maar het vermoeden dat hij er toch was deed ons alvast dromen van de oneindigheid…

We kwamen langs de ander kant van de Col naar beneden door Morzine. Hier was echt niets te zien. Alles lijkt hier vooral op skiën afgesteld. Wat ook al wel wat in Samoëns was. Verder door passeerden we echter nog Les Gets waar de B&B uitbater voor ons het Musée de la Musique Electrique had aangeraden.

Maar we kwamen hier plots in een festival van down-hillers terecht. Dat was nog wel wat impressionanter dan een elektrische orgeltje van de jaren stillekes. Hoe die mannen met hun mountainbikes naar beneden kwamen gehotst en gebotst. Angstaanjagend.

De weide rond het gebeuren leek echter op de Rockweide van Werchter. Sfeer en ambiance alom. Hier zijn we wel even blijven liggen in het gras.

Etappe 3 – Vers-Pont-du-Gard 

420km verder aan de Gardon in B&B Au Temps de Cerises. Een van de beste B&B waar we ooit reeds verbleven. Prachtige accommodatie met zwembad en super eigenares. Gezellig ontbijt samen met andere B&Bers. De locatie, echt aan de rand van de Gardon op wandel/fiets afstand van Pont-du-Gard. Alles Super.

Op zondag morgen stond ik met mijn fiets om 8.00u op de site van de Pont-du-Gard. Met misschien nog 2 a 3 andere vroege vogels. In de ochtendzon in alle rust, dan pas komt heel de Pont pas echt tot zijn recht.

Ook Uzes – stadje in de buurt – is echt gezellig druk. Je hoort er niet zoveel van in toeristische gidsen maar best een leuk middelgroot stadje met een mediterrane Franse markt. Een vast onderdeel van een vakantie in het Franse Zuiden.

Maar ook Avignon en Nimes zijn trekpleisters in de buurt.

De eigenares stuurde ons voor een mooie wandeling langs de Gardon van Collias naar La Bégude een 7km verderop. Op het eerste zicht leek dat een goed idee. De route door de gorges zag er aanlokkelijk uit en als het te warm werd konden we ons verfrissen in het water van de Gardon.

Van de wandeling is echter niet zoveel gekomen. Het was niet warm, maar heet. We zullen toch zeker 500m gestapt hebben en ons dan overgeven aan de frisheid van de Gardon. En wij niet alleen. Alhoewel er hier in Collias niet zoveel toeristen zitten, zat het water vol mensen op zoek naar verkoeling.

Het dorpje Vers-Pont-du-Gard stelt niet zo veel voor. Een paar huizen willekeurig bij elkaar gezet in kleine straatjes. Maar wat is er heerlijker om bij valavond onder de platanen de menu van de dag (er is ook maar één menu) te nemen in het kleine restaurantje La Grange de Vers.

Vers-Pont-du-Gard. Het ademt de Zuid Franse vakantielucht uit.

Etappe 4 – Mandailles – Lot – Aubrac

216km los door Parc National des Cévennes. We hebben dit stukje bewust niet langs de autostrade gereden omdat het ons wel aansprak om eens los door de Cévennes te rijden. Veel volk kom je niet tegen en de wegen zijn niet van die aard dat het snel vooruit gaat.

Het laatste stuk was echt kronkelend en met enkel bos, bos, bos. Mijn vrouw verwittigde me al dat ze op deze post die ik op voorhand al had vastgelegd toch maar één nacht zou blijven. Zo afgelegen. Wat zou hier nog te zien kunnen zijn in dit grote afgelegen bos?

Daarbij kwam dan nog dat de eigenares van onze B&B niet aanwezig was toen we aankwamen Chambres d’Hôtes Les Hôtes du Lac. De B&B lag in een steile straat op weg naar het stuwmeer op de Lot. Deze straat was ook alles waar het dorpje uit bestond.

In afwachting deden we alvast even een wandelingetje naar het meer. Even buiten het dorpje stond een bordje dat er niet mocht gezwommen worden maar het was te heet en we hebben dan toch even een verfrissende duik genomen. Een  km verder leek het wel of daar wel werd gezwommen maar er was geen kat te zien.

Toen de eigenares dan aankwam werden we buitengewoon hartelijk ontvangen en we voelden ons dadelijk helemaal thuis. Toen we terug door gingen merkte mijn vrouw zelfs op “Hier had ik toch nog een paar dagen willen blijven” Je ziet wat een hartelijke uitbaatster/uitbater van een B&B kan te weeg brengen.

Het uitzicht bij valavond van op het terras naar het stuwmeer laat alles tot rust komen. Als je je hier nog opgejaagd zo voelen, dan weet ik het ook niet meer. Voor het slapen nog met de huisbaas een spelletje op de flipperkast. ’t Voelde een beetje als thuiskomen.

Ze stuurden ons de volgende dag naar de hoogvlakte van de Aubrac. Een heel eigenaardige verlaten hoogvlakte in het midden van Frankrijk. Boven staan een paar huizen waaronder het restaurant Le Buron d’Aubrac. Ook een terechte aanrader van de uitbaatster van onze B&B om daar de middaglunch te nemen en de locale gerechten (l ‘Aligot) te proberen.

Etappe 5 – Simeyrols – Sarlat La Canéda – Dordogne

Slechts 185 km verder maar door een keer de afslag van de GPS gemist te hebben en niet gewoon te willen terug rijden maar de GPS correctie af te wachten, heeft deze trip toch wel wat voeten in aarde gehad. Op sommige momenten stuurde de GPS ons zelfs over een karrenspoor om toch maar terug in de goede richting te geraken.

Maar we zijn toch tot op Les Bernardies in Simeyrols geraakt. Een heel afgelegen fraai domein maar toch maar op 13km van Sarlat La Canéda. Prachtige gites maar ook de mogelijkheid om als B&B te verblijven, wat wij ook deden.

De aparte huisjes waren echt gezellig ingericht en ook het ontbijt op het binnenkoertje was veel meer dan het doorsnee alledaagse ochtend maaltijd met unieke ingrediënten verrijkt. Alles wat je vroeg kon je krijgen. Chantal was dan ook de perfecte exploitante.

Sarlat La Canéda is een oud pittoresk stadje dat je zeker eens moeten bezoeken. We waren hier juist op 21/6 met wat ze in Frankrijk de dag van de muziek noemen. Overal in het stadje waren kleine podia opgetrokken waar allerhande artiesten hun muziek brachten. Super tof en gezellig.

In heel de omgeving van de Dordogne is echt van alles te doen. De vele kastelen, de tuinen (Les Jardins de Marqueyssac met zijn overvloed van mooi opgesnoeide buxussen, Les Jardins d’Eau met zijn gedecoreerde waterpartijen) de kleine liefelijke dorpjes aan de Dordogne (La Roque Gageac, Domme, Beynac…. ) waar je lui lekker kan rond kuieren …

We hadden hier maar 4 dagen vastgelegd maar eigenlijk was dat veel te kort. Hier alleen kan je al een volledige vakantie plannen. Fietsen, wandelen, kanovaren…..

Etappe 6 – Plouha – Bretagne

Een trip van 650 km. Dat was er wel wat over. Al gedeeltelijk op de terugweg naar België maar toch wat ver afgeweken en lastige wegen om over te rijden.  Zulke lange etappes gaan we in de toekomst proberen te vermijden. Maar ik had op voorhand al Les Gites de Kerégal vastgelegd en we hadden dus geen andere keuze. Doorzetten.

Ons doorzettingsvermogen werd beloond. Het domein bevatte verschillende Gites maar voor de B&B bezoekers was er een alleenstaand aller schattigst huisje in een hoekje op het domein dat alleen voor ons was voorzien. In de ochtend bracht de uiterst vriendelijke uitbaatster ons uitgebreid ontbijt. Heerlijk.

Achter het domein liep een zandweg naar beneden en kwam een kleine kilometer verder op La Plage du Palus. Een niet al te grote baai met fijn  zandstrand en in de hoek van de baai twee kleine café/restaurants.

Het uitzonderlijke zomerweer was hier in Bretagne wat weggewaaid maar het viel me op dat er weinig toeristen te bespeuren waren op en rond dit afgelegen strand. Maar zelfs met wat minder zonnig weer vond ik dit strandje nog 10 punten waard. Eten op het terrasje van Chez Pauline met zicht over de baai. Absolute topper.

Langs de kust loopt hier nog een mooie GR route. Van het ene baaitje naar het volgende. Best wel inspannend want bij elke oversteek heel wat op en af maar dat zorgt dan wel voor mooie vergezichten. De Bretoense dorpjes zijn dan ook weer wat anders dan de Dordogne of de Provence.

Een heel ander gevoel waarbij het horeca-leven zich veel meer binnen afspeelt. Wat niet wil zeggen dat dit minder is dan voorheen. Het is dan ook nier meer zo warm als voorheen.

De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar Ile de Bréhat 20-30km verder. In de voormiddag was het te mistig en regenachtig. Niets te zien en we besloten dan maar de ruïne van de Abbaye de Beauport binnen te gaan. Dat was zeker geen tegenvaller. Deze abdij langs de kant van de zee is mooi opgekuist als ruïne en ook de tuin is goed onderhouden. Zeker de moeite om eens af te stappen.

In de namiddag kwam de zon er terug door en zijn we toch nog met de boot naar Ile de Bréhat afgezakt. Weer iets helemaal anders dan wat we voor de rest in onze tour de France dit jaar al hadden gezien. Uitzonderlijke natuur met weer volledig andere kleuren.

De zee is hier zo dichtbij en overal tussen. Een wandelingetje over het eiland is makkelijk op een dagje te doen. Ook hier loop je nog niet over de koppen op een einde Juni dag. Even uit slenteren en van de laatste zon genieten op een van de gezellige terrasjes. Ideaal als afsluiter van onze vakantie.

De volgende dag in de gietende regen huiswaarts. Is het toch waar dat je in Bretagne wel wat geluk moet hebben met het weer?