Toen in de jaren stillekes het kanaal Gent-Terneuzen uitgegraven werd, veranderde het zeer rustige boerengat Sint-Amandsberg (thans een deelgemeente van Gent) drastisch. Arbeiders kwamen er zich vestigen en die zorgden voor een dermate grote bevolkingsaangroei dat er nood kwam aan de erkenning en uitbouw van een parochie.

Reeds eerder, in 1720 om precies te zijn, werd bovenop de plaatselijke heuvel een kapel gebouwd die gewijd werd aan de heilige Amandus aangezien het verhaal ging dat hij daar in de zevende eeuw zou hebben gepredikt. Dat daar een heuvel ligt is sowieso merkwaardig vermits voor de rest het landschap er gewoon plat is.

De heuvel in een overigens vlak landschap

Later, halfweg de negentiende eeuw, werd ook de Sint-Amanduskerk gebouwd en werd er ook plaats voorzien voor een katholieke begraafplaats (maar waar ook vrijzinnigen welkom zijn).

Een jonge vrouw werd er als allereerste begraven

Hoewel de parochiekerk en het kerkhof er in eerste instantie omwille van de vele toegestroomde arbeiders werd opgericht, groeide Campo Santo uit tot een plaats waar vooral vooraanstaande Gentenaars wensten begraven te worden.

Een scala aan monumentale graven

Het resultaat van die keuze laat zich raden. Een scala aan prachtige monumentale graven valt hier te bewonderen. Al heeft de immens geliefde en veel te vroeg gestorven frontman van Gorki, Luc De Vos, er voor gekozen om onder een doodgewone kerselaar begraven te worden.

Veel minder bescheiden is dan weer het graf van meervoudig premier Wilfried Martens. En eerder sober valt het graf van de oprichter van het S.M.A.K. Jan Hoet te noemen. Tussen haakjes, dit hedendaagse kunstmuseum viert dit jaar zijn twintigste verjaardag en het wilt groots uitpakken met wat het aan kunstwerken in de loop van die jaren heeft aangekocht en na verloop van tijd uit plaatsgebrek dan maar in de kelder en op zolder heeft opgeborgen.

Die werken kunnen we vanaf zondag 24 maart a.s. (opnieuw) eens gaan bewonderen.

Een sober graf voor een kunstpaus

Ik mag graag een keertje wandelen op het Gentse Campo Santo dat genoemd werd naar de aloude Romeinse begraafplaats. Ieder jaargetijde heeft er heel mooie hoekjes en kantjes te bieden.

Het zijn vooral de oude, verweerde, bemoste en vaak met klimop overgroeide graven, liefst in combinatie met lentefris groen, die mijn aandacht trekken. Er zitten echte pareltjes bij.

Verstilde moszerken

Benieuwd naar wie daar zoal begraven ligt ? Ik som de voor mij meest bekend in de oren klinkende namen op : zoals gezegd kunstpaus Jan Hoet, zanger Luc De vos maar ook de striptekenaar Marc Sleen hebben er hun laatste rustplaats gevonden.

Er is ook het graf van psychiater Jozef Guislain wiens instituut elders in Gent thans als psychiatrisch museum is ingericht en beslist de moeite van een bezoek waard is. Wie een museumpas heeft, kan dat trouwens gratis doen.

Verder liggen er begraven : Karel Van De Woestijne, Jan Frans Willems, Filip De Pillecijn, …

Niet dat ik hun graven reeds allemaal heb ontdekt. Ik kies er voor om zonder plannetje op zoek te gaan.

Op zoek naar wie ligt waar

Maar wie slechts eenmalig de kans heeft om hier rond te dwalen kan makkelijk via deze link een wandelroute downloaden. https://stad.gent/natuur-milieu/de-gentse-begraafplaatsen/wandelen-op-de-begraafplaatsen/wandelen-op-campo-santo

Heb je naar aanleiding van het blog van Ingrid Smits over de aandacht die The New York Times aan de stad Gent gaf, zin gekregen om de Arteveldestad te bezoeken ? Trek dan zeker voldoende tijd uit om ook het Gentse Père Lachaise een bezoek te brengen.