Het cruiseschip AIDAnova is deze morgen aangemeerd op het eiland Lanzarote, vanop het terrasje nodigt de zon ons al uit om het eiland te gaan verkennen.

Lanzarote is een geologisch pareltje waarop iedere estheet verliefd wordt. Dankzij Cesar Manrique, de plaatselijke kunstenaar, gaan kunst en natuur hand in hand in en rond de Montanas de Fuego of de vuurbergen.

Een bezoek aan het woest ‘vulkanisch maanlandschap’ van het Nationaal Park Timanfaya mag dus niet ontbreken, we nemen de bus en trekken centraal Lanzarote in.
Het Timanfaya-landschap is ontstaan na jarenlange vulkaanuitbarstingen die in het jaar 1730 begonnen. De lava heeft in zes jaar tijd een gebied van 174 km² zeer vruchtbare grond op Lanzarote bedolven, 100 jaren later volgde er nog een 2e uitbarsting.

Doordat het op Lanzarote weinig regent, verweerd de gestolde lava niet veel. Hierdoor konden de gevolgen van dit natuurgeweld goeddeels onaangetast blijven.

Het Nationaal Park Timanfaya is een natuurgebied van 50 km² waar ook menselijk ingrijpen is uitgebleven. Verspreid in dit surrealistische maanlandschap liggen 25 kraters en meer dan 100 vulkaankegels.

Alleen met de bus is het toegelaten om dit vulkanisch landschap te doorkruisen, er is geen ander verkeer toegestaan en we laten dit desolate gebied en zijn historie op ons inwerken, het is echt onwezenlijk.

Uniek: vlees grillen op een vulkaan!

Op het voor bezoekers toegankelijke deel van het Nationaal Park Timanfaya is rond de krater Islote de Hilario, het restaurant El Diablo gevestigd. Dit is, net als de rest van de bebouwing en de inrichting, door César Manrique ontworpen. De grill van het restaurant bevindt zich boven een zes meter diep gat in de grond waar het 350° C is. Deze aardwarmte zorgt al honderden jaren voor een continu hete luchtstroom waarin het restaurant al haar vlees kan barbecueën.

Naast het restaurant hebben Spectaculaire demonstraties voor alle leeftijden plaats, alhoewel de vulkaan nu niet actief is kan je, bijna 300 jaar na de uitbarsting, de ongelooflijke natuurkracht nog ervaren bij de demonstraties die in het bezoekersgedeelte van het park worden gegeven.

Het lukt niet altijd de bezoekers op verschillende manieren onder de indruk te krijgen van de nog zeer dicht onder de oppervlakte aanwezige aardwarmte. Foto’s van een metershoge stoompluim en een ‘spontaan’ brandende takkenbos zullen dan ook niet in ons album ontbreken.

Verder op de dag passeren er nog zoutpannes de revue en langs de grillige noordkust ontdekken we een groen meertje, de algen die er in leven zorgen voor deze smaragdgroene aanblik.

Van het Timanfaya nationaal park gaan we naar La Geria. La Geria is het belangrijkste wijngebied op Lanzarote, middenin een zee van lava. Vóór de vulkaanuitbarstingen was de streek bekend om zijn fruit- en bloementeelt, maar dit is door de lavastromen volledig verwoest.

Ondanks een gebrek aan grondwater en regen zijn de vindingrijke bewoners van de streek erin geslaagd met succes wijn te verbouwen. Zij gebruiken hierbij alleen het materiaal dat voor handen is: lava. De lage druivenstruiken staan individueel in een kuil die gevuld is met lavasteentjes. Deze steentjes houden het (sproei)water lang vast.

De kuil wordt aan één zijde begrensd door in een halve cirkel gestapelde brokken lava. Dit biedt een goede bescherming tegen de heersende passaatwind. La Geria heeft hierdoor een unieke en gevierde landschapsarchitectuur gekregen waardoor het tot beschermd gebied is uitgeroepen. In een vijftal bodega’s kan wijn geproefd en gekocht worden. Heerlijk….