We passeerden de grens Israël naar Jordanië. Een heel gedoe, koffers buiten laten staan, wachten tot je eindelijk aan de beurt bent voor de nodige vingerafdruk en irisscan. Het benodigde visum tonen, koffers ophalen en hupsakee een goede 2 uur later hadden we Israël achter ons gelaten en begonnen we aan het hoofdstuk Jordanië.

Eerste stop was een bezoek aan Jerash, één van de best bewaard gebleven antieke steden van Azië. Volgens de verhalen door Alexander de Grote werd deze stad in de 4e eeuw voor Christus gesticht, maar de eerste sporen van bewoning gaan zo’n 6500 jaar terug. De stad bloeide op tijdens de Griekse en Romeinse hoogtijdagen en buiten Italië is het één van de best bewaarde klassieke steden ter wereld.

Na aardbevingen en verovering door de Perzen raakte de stad in de vergeetput, totdat deze bij toeval in de vroege 19e eeuw herontdekt werd en de opgravingen konden beginnen. Nu kan men weer genieten van het prachtige forum, de tempel van Artemis, het theater en de lange hoofdstraat met colonnades. We hebben al wel een aantal sites bezocht maar deze is echt een parel.

Ik kreeg er niet genoeg van. “Beam me up Scotty” laat me deze site een dag beleven in de tijd van weleer. Laat me genieten van de pracht en praal terwijl de handel en wandel van destijds terug tot leven gewekt wordt.

In de ochtend vertrokken we naar het toeristische stadje Madaba. Onderweg zagen we verschillende Bedoeienen-kampen. De overheid heeft naar het schijnt fors geïnvesteerd in huisjes voor de Bedoeienen maar in de zomer verblijven ze liever in hun tenten op de zandvlaktes bij hun vee. Men vertelde ons ook dat koningin Noor destijds de kampen bezocht om het onderwijs te promoten. Met succes want het analfabetisme is sindsdien fors gedaald.

In Madaba staat een kerk met een 6e-eeuwse vloermozaïek dat de landkaart van Palestina voorstelt. Leuk op het mozaïek vonden we de vissen die uit de Jordaan aan de Dode Zee aankomen en onmiddellijk rechtsomkeer maken daar ze niet gepekeld willen worden.

We beklommen de berg Nebo vanwaar Mozes het “Beloofde Land” mocht zien voor hij stierf. Mozes mocht het “Beloofde land” enkel zien want hij had niet geluisterd naar de grote baas dus mocht hij er niet binnen. We eindigden de dag met een uitgebreide stadstour door Amman en bezochten de imposante King Abdullah moskee.

Ze wordt ook “De blauwe moskee” genoemd vanwege de koepelkleur. We kregen een lang gewaad aan dat ons van kop tot teen bedekte en mochten de gebedsruimte binnen waar we uitleg kregen over de islam en gebedstijden.

We bezochten nadien de Citadel, het eeuwenoude Romeinse amfitheater uit de tijd dat de stad nog Philadelphia heette, en de smalle straatjes van de altijd levendige soeks. Terug in het hotel zagen we in de hotelbeschrijving dat er een zwembad aanwezig was. Snel onze badkleding aan en richting koud nat.

In het zwembad kwamen we enigszins naakt over. Mijn zus en ik zijn blond en onze bikini’s kwamen vrij minuscuul over in vergelijk met de reeds aanwezige boerkini’s. We werden uitvoerig bekeken en stilzwijgend aanvaard. Na het zwemmen genoten we van het uitvoerige buffet en vroegen we of er ook wijn was. Enkel per fles en de prijs is € 50. Ach weet je doe ons toch maar een grote fles water voor € 3.

We reden de volgende dag via de prachtige Kings Highway naar Petra waarbij we onderweg een bezoek brachten aan het kruisvaarderskasteel van Shobak. Vervolgens verder naar de Wadi Rum, beslist één van de meest spectaculaire woenstijnlandschappen ter wereld en een absolute aanrader tijdens een verblijf in Jordanië.

Voor de filmliefhebbers: “Lawrence of Arabia” werd hier opgenomen. We maakten hier een ca. 3 uur durende jeeptocht, waarbij we de schitterende natuur aanschouwden tot de zon achter de horizon verdween. We brachten de nacht door in een bedoeïenen tentenkamp in Wadi Rum, onder een overweldigende sterrenhemel incl. speciaal diner waarbij het vlees in de aarde gegaard werd.

Wat een bijzondere ervaring! Voor de volgende ochtend hadden we tegen 5 uur kamelen gehuurd om de zonsopgang tegemoet te rijden. Een prachtig decor dat we bekeken vanop onze woestijnschepen.

Na het ontbijt trokken we verder naar de mystieke rotsstad Petra. Rond het begin van onze jaartelling werd de stad Petra uit de rotsen gehakt, zodat deze verborgen bleef voor plunderende legers. Indrukwekkend zijn de rotsgraven en de enorme façades. De stad werd pas in 1812 herontdekt.

We wandelden door de Siq (de nauwe kloof aan het begin van de stad) en zagen de prachtige façade van de schatkamer die plots op het einde van de kloof opdoemde. We klauterden verder naar de koninklijke rotsgraven. Het kwik klom voorbij 45°. Een onvergetelijke ervaring, waar we nog vaak aan zullen terugdenken. Moe maar voldaan kropen we ons bed in.

In de ochtend maakten we kennis met het minder bekende Siq al-Berid, ook wel ‘Little Petra’ genoemd. Het heeft haar naam te danken aan de hoge kloof en de prachtige façade. De kloof in ‘Little Petra’ is slechts 350 meter lang waarbij die in Petra 1200 meter lang is. Toch zeker een bezoek waard.

Vervolgens reden we naar de Dode Zee. Met bijna 400 m beneden de zeespiegel, is dit het laagste punt op aarde en eindpunt van de rivier de Jordaan. Het water heeft een zoutgehalte van maar liefst 27% en wordt vaak voor geneeskrachtige en cosmetische doeleinden gebruikt. Ons hotel beschikte over een eigen strand, waar we het water konden ingaan om de wonderlijke ervaring van het blijven drijven te ondervinden!

We smeerden ons rijkelijk in met de uit de Dode Zee afkomstige modder daar men ons verzekerde dat we er minstens 10 jaar jonger zouden uitzien. Schromelijk overdreven maar onze huid werd wel zo zacht als een baby-velletje zodat we er netjes uitzagen om de volgende dag terug huiswaarts te vliegen.