Op zoek naar Zwitserse vergezichten, maar dan overgoten met een heerlijke Italiaanse pastasaus? Dan heeft Ben Roelants voor jou het antwoord…

We zijn net geland op Lugano Airport, na een korte tussenstop in Zürich en ik ben onderweg naar Locarno. Het stadje is prachtig gelegen: pal naast het Lago Maggiore. Over dat meer heb ik ondertussen al zoveel gehoord. Naast het feit dat het omgeven wordt door exotische palmbomen en dat het water van een prachtig azuurblauw is, waan je jezelf hier blijkbaar in een James Bond-film. En wanneer we Locarno binnen rijden liegt de architectuur er ook niet om. Dit heeft niks met Zwitserland te maken, de gebouwen weergalmen de echo van Firenze met hun renaissance-kronkels en andere versieringen. Mensen eten er gelato, gesticuleren met de handen wanneer ze praten en de pasta vliegt je om de oren… En toch… is dit Zwitserland!

Als je wil kan je in Locarno het kabeltreintje naar Orselina nemen, en vervolgens met de kabelbaan naar Cardada, dan heb je een prachtig zicht op de bergen én op het meer. Maar ik neem de overzet, richting Ascona. Die trip duurt amper een kwartier, maar is heerlijk. Ascona is het Saint Tropez van Zwitserland: kleurrijke huisjes, palmbomen en een mediterrane dijk waar je heerlijk ijsjes kan bestellen.

Een goed bewaard geheim: la Valle Verzasca

De volgende ochtend word ik in het hotel opgewacht voor mijn gids Lorenza Scamara. Lorenza is geboren en getogen Ticinese en kent dus alle geheime plekjes uit de streek. La Valle Verzasca is zo’n verborgen parel: de locals kennen de plek al eeuwen, maar aangezien de vallei werkelijk dood loopt is la Valle bij de toeristen minder bekend. We komen voorbij een gigantische dam: “Hier sprong Pierce Brosnan ooit naar beneden, voor de James Bond-film Goldeneye, weet je nog? Enfin, niet Pierce zelf, zijn stuntdouble, natuurlijk!”. Wat verder duiken her en der wat watervalletjes op, de ene volgt de andere op, de ene al wat groter dan de andere.

En dan… duidelijk één van de populaire trekpleisters hier: de Ponte Dei Salti.

Eigenlijk kan je deze voetgangersbrug moeilijk over het hoofd zien: met zijn twee bogen en elegante welving vormt ze een interessant contrast met de verder behoorlijk wilde natuur van de vallei. De brug is wel 20 meter hoog, en wie zich aan een sprong waagt wordt veel geluk in de toekomst voorspeld… Ik kan het niet laten … en waag m’n kans!

Het absolute hoogtepunt tijdens deze reis, moet nog komen. Ik neem de kabellift naar de regio Robièi, aan de voet van de Basodino-gletsjer. In mijn berghut kunnen 125 mensen overnachten, maar het lijkt erop dat mijn cameraman Tommy en ik de enige gasten zijn. We worden wel vergezeld door drie Duitstalige studentes die hun Italiaans wat willen bijschaven. De ukelele wordt bovengehaald, en voor ik het weet zit ik naast een kampvuur te staren naar duizenden sterren. Er wordt nog wat gedanst ook. Five star hotel? Doe mij maar million star hotel!

Die korte nacht zit me nog in de benen, wanneer Giovanni Kappenberger me de volgende dag meeneemt naar de Basodino-gletsjer.

“In de Basodino-regio is jagen verboden, waardoor je hier heel veel wild hebt, met name de marmotten, steenbokken en berggeiten. Maar deze regio is evenwel bekend omwille van haar ondergrondse rivieren en grotten. Die hebben allerhande namen: water van de pauw, het witte meer, het zwarte meer, het Matörgn Meer.” , vertrouwt Giovanni me toe. “Het water is hier voortdurend op zoek naar een manier om haar weg te vinden. En zo heeft het deze grot gecreëerd.” Boven mij bevindt zich een dik pak sneeuw van wel 7 meter, en onder me een prachtige grot prachtig oplicht wanneer de zonnestralen langs de juiste hoek naar binnen dringen.

Giovanni was vroeger weerman in Ticino en is een levende legende in dit deel van Zwitserland. Hij deed later ook onderzoek naar de klimatologische veranderingen in de Basodino-regio.

“Mijn hart bloedt als ik hier sta, want elk jaar kruipt onze gletsjer, de grootste van Ticino, verder weg. Binnen 21 jaar denk ik dat hij helemaal verdwenen zal zijn.”

k prijs mezelf gelukkig dat ik de Basodino-gletsjer en regio rond Robièi nog op deze manier mocht zien. De Mediterrane mix gaat wat mij betreft perfect samen met de Zwitserse nuchterheid. A match made in heaven!

Toeristische informatie www.ticino.ch – www.myswitzerland.com