Ziezo, ik ben terug. Niet van weggeweest want daar stak covid19 een stokje voor. En vorig jaar ook al niet wegens bouwperikelen.

Maar in eigen streek is heel wat te zien en te beleven. ‘Ik neem vakantie in mijn straat’ schreef ik hier al nietsvermoedend op 28 januari 2018.
Aanleiding voor deze bijdrage is de ‘Tour Elentrik’ van de Lokerse dienst voor Toerisme, onder het motto ♯komuitjekot, in samenwerking met Treepack.

Treepack is een Belgische kunstorganisatie, gespecialiseerd in muurschilderingen en street-art projecten. Daarvoor kan ze rekenen op een netwerk van professionele kunstenaars die gebouwen en open ruimtes een sfeervol, hedendaagse look geven.
Hun nieuwste concept heet ‘Tour Elentrik’. In elke straat van je gemeente zie je ze: de grijze verdeelbakken voor elektriciteit, vaak niet te proper en mikpunt van graffiti-knoeiers.
Daar wil Tour Elentrik iets aan doen. In samenwerking met steden en gemeenten brengen amateurkunstenaars weer leven en kleur in de straat. De Tour Elentrik kan je al doen in heel wat steden en gemeenten zoals Asse, Beringen, Bredene, Diest, Leuven, Maasmechelen en Middelkerke.

Fel naturel

In Lokeren geven jonge kunstenaars met penseel en spuitbus de verdeelkasten een kunstig verflaagje. Voor een thema was het niet ver zoeken: ‘Fel Naturel’, de slogan waarmee de stad zichzelf promoot waarbij fel op de levendigheid en de pit slaat van de Lokeraars en naturel wijst op het vele groen en de natuur in de Durmestad.

De Lokerse Tour Elentrik kan je doen te voet (wandelroute door het stadscentrum van 1,8 km.) en met de fiets (fietslus van 12 km.langs de deelgemeenten Daknam en Eksaarde).
Uiteraard kan je de twee combineren. Ik startte aan het infopunt Toerisme op de Markt. Daar pakt Jennifer Van Eetvelde uit met een zicht op Oudenbos, een heel authentieke Lokerse wijk.
Fernand Hanus bouwde in de jaren ’20 van vorige eeuw er een weverij. Maar niet alleen een weverij , ook een compleet dorp met een neo-romaanse kerk, school, huizen voor arbeiders en villa’s voor het kaderpersoneel. Het geheel werd ontworpen door de Franse architect Henri Jacquelin in Normandische stijl en is intussen erkend als bouwkundig erfgoed.

Heel wat kunstige elektriciteitskasten hebben dieren als onderwerp: ooievaars aan de bank Belfius op de Markt, ‘Vrolijke vlinders’ aan kunstgalerij De Vuyst, ‘Haas en Raap’ en ‘Kever’ op het Sint-Laurentiusplein, ‘Haas’ op het kruispunt van de Knokkestraat en Blekerijstraat. Die kunstwerkjes verwijzen naar Lokers erfgoed: de hazen staan voor de industriële geschiedenis. In de 18^e eeuw was de Durmestad het wereldcentrum van de konijnen- en hazenharennijverheid. Op het oude wapenschild van Lokeren prijkt een raap en een rooster. De raap verwijst naar de landbouw in Lokeren en de rooster naar de marteldood van patroonheilige Sint-Laurentius.

Verkeersborden

Ook zijn er heel wat verwijzingen naar de natuur: Valerie Vehent schildert impressies van Lokerse bossen in Daknamdorp en Pontweg, Sil De Vliegher portretteerde ‘Meneer Plant’ langs het spoorwegpad ter hoogte van de Bosstraat.
‘Empathie’ op het Kerkplein en ‘Handen’ op de hoek van de H.Geestmolenstraat en de W. De Bockstraat hebben gemeenschapsgevoel als onderwerp.

En dat gemeenschapsgevoel is er nog niet altijd. Dat bewijst het kladwerk op het gestileerde vrouwenportret van Kitsune, street-artist uit Eksaarde. Van haar hand is ook ‘Hamsterbloem’ langs het spoorwegpad ter hoogte van de Weehaagstraat.

Maar er is meer. Sinds een paar weken kan je in de Lokerse straten ook grappige graffiti ontdekken.
Dit keer illegaal maar niet minder kunstig.

Mikpunt zijn de verkeersborden. Op de signalisatiepanelen zijn kleine zwarte figuurtjes aan het werk die de borden een extra dimensie geven. Of wat dacht je van de kabelbaan die het verlaten van de bebouwde kom aangeeft?
Vanaf daar mogen de mondmaskers af in ieder geval.