Ik moet het toegeven. Dit idee komt niet van mezelf en eigenlijk was ik er in eerste instantie niet heel enthousiast over. Maar de Corona omstandigheden maakten de stap wel vanzelfsprekend.

Mijn vrouw was al een tijdje aan het aandringen om eens met de fiets van thuis uit op vakantie te vertrekken en we zouden dan wel zien waar we uitkwamen. Ik had daarbij altijd de bedenking van :” We rijden 60 – 70 km en dan staan we daar in de middle of nowhere tegen de middag zonder dat er eigenlijk iets te zien is op de plaats waar we halt houden. En wat dan?”

De fietsvakantie ging dan toch door maar ik had op voorhand een plannetje uitgewerkt,  de eerste overnachtingsplaatsen vastgelegd en de ideeën voor het verdere verloop meegenomen.

Op een mooie donderdagochtend in Juni was het dan zover. Met pak en zak de fiets op in de richting van Mol. Eerst nog een koffie drinken op het terras bij de vrienden die ons uitwuifden en weg zijn wij.

De eerste kilometers zijn natuurlijk kilometers die we al duizend keren hebben gereden. De omgeving ten zuiden van Antwerpen lijkt in deze Corona tijden wel wat van zijn drukte kwijt te zijn en tot rust gekomen maar eens we Lier voorbij zijn weten pas echt wat het betekent om in een rustige wereld terecht te komen. Geen kat meer te zien op de dijk van de Nete richting Gestel. De vakantie is begonnen. Alle stress en drukte hebben we na een uurtje rijden al achtergelaten.

Gestel is een eerste foto-stop en daarna doet de kronkelende Grote Nete je al wegdromen in het Pallieterland.

Tegen de middag zijn we al in Geel. Hier is er dan toch wat leven en in een broodjeszaak kopen we ons wat eten zodat we tot de avond verder kunnen. Voor de eerste dag had ik nog niet te veel actie voorzien om beter te kunnen inschatten wat we aankunnen met onze fietsen. Van in Geel moeten we dan ook nog maar een 10-15 km doen tot B&B Tspijker https://www.tspijker.be/ in Mol. Onderweg leggen we ons op een stuk heide nog wat tegen de grond voor de platte rust en tegen dat we in de B&B aankomen zijn we dan ook uitgerust. We zijn de eerste gasten na de Corona lockdown en we worden echt heel joviaal ontvangen. Prachtige kamer en leuke inrichting van de leefruimte van de B&B. Maar vooral de hartelijkheid van de uitbaatster maakt natuurlijk de B&B tot wat hij is. Een aanrader.

’s Avonds te voet 1km verder naar het ‘t Belshof dat ook zijn eerste dag terug open is. En ook hier is de ontvangst super vriendelijk. Je ziet dat de uitbaters er naar uit keken om opnieuw mensen te ontvangen en van eten te voorzien.  Ja, die eerste dag heeft dadelijk alle mogelijke twijfels die ik over deze vakantie had, weggenomen. We zijn goed bezig.

Na een heerlijk en uitgebreid ontbijt worden we nog uitgewuifd en steken we de grens over naar Limburg. Met de fiets op de dijk van het Kanaal naar Beverlo, afgezet met bomenrijen die ons beschermen tegen de al felle zon en met hier en daar een dobberend motorbootje waar op het dek schijnbaar de eerste aperitiefglazen al worden bovengehaald. Zitten we hier nu niet aan het Canal du Midi in het Zuiden van Frankrijk?   En even verder zitten we plots met onze fiets tussen de hoge boomkruinen.  “Fietsen door de bomen” in Bosland Limburg. Je kan niet zeggen dat Limburg er geen werk van heeft gemaakt om de fietser te verwennen.  Het gaat verder door over de heide en door de bossen van Hechtel-Eksel en Houthalen-Helchteren over de beste fietspaden van het land in een prachtige natuurlijke omgeving.

Onderweg eten we ons Lunchpakket op onder een paar oude eikenbomen. Een passant verwittigt ons dan al voor de processierupsen maar deze ontsnappen dan nog aan onze aandacht. Verder door de volgende dagen zullen we ons die verwittiging nog terug herinneren, als onze ledematen rood aan kleuren en vervelend beginnen te jeuken. Dat was dus geen zonnebrand of van de muggen die we ’s nachts ook niet hadden gehoord. Een nieuwe ervaring die we niet vlug zullen vergeten. Maar wat Calmiderm zorgt voor de nodige verzachting.

Ons eindstation van deze dag is Bolderberg. Op het terras in het dorp is er maar één onderwerp. De Corona en alles wat er bij hoort maar we mogen er dadelijk mee over klappen en  voelen er ons als thuis. Slapen en eten in Hotel Soete Wey. Ideaal voor wielertoeristen die een groepsuitstapje gepland hebben.  https://www.soete-wey.be/

Dag drie gaat verder langs de hoogtepunten Domein Bovy in Bolderberg,  De abdij van Herkenrode naar Fietsen door het water in Bokrijk. Als je dan nog niet overtuigd bent, dat Limburg heel wat te bieden heeft….

In Zutendaal gebeurt dan toch wat ik een beetje vreesde. Onze eerste lekke band. Niet bepaald iets waar ik als handige Harry naar uitkijk. Maar ook dit was weer een aangename Limburgse verrassing. Na mijn eerste diepe ontmoedigende zuchten kon mijn vrouw toch twee koppels die voorbij fietsten overhalen om ons met deze vervelende panne te assisteren. Ach kom, overhalen was niet echt nodig, want ze boden het zo goed als spontaan zelf aan en assisteren is misschien ook niet het juiste woord want het enige wat ik mocht doen was van op anderhalve Corona meter toe kijken. De vrouwen die onze fietsherstellers begeleiden boden ons zelfs nog een koffie aan terwijl we stonden te wachten. Je zou al opzettelijk lek willen rijden.

Dan ging het verder langs het Nationaal Park Hoge Kempen naar Dilsen Stokkem. Tegen dat we daar waren hadden we het wel gehad met door het bos rijden. De laatste 20km hadden we alleen maar bomen gezien en we waren blij dat we eindelijk op de oever van de Maas terecht kwamen. Nog even verder langs de Maas had ik gereserveerd in Geistingen.

Daar had je dan B&B het Orgelhuys. https://orgelthuis.be/bb/  In alle rust een echt authentiek dorpscafé met daarnaast de bijhorend B&B met luxe kamers. De uitbaters hebben er met hun Limburgse gastvrijheid een absolute top van gemaakt.  We waren uitermate gelukkig dat we ons na deze lange 90km fietsdag op het terras konden nestelen en ons voor de rest van de avond laten verzorgen.

Geistingen is een klein onooglijk dorpje aan de Maas maar wat een vakantie locatie. Een jachthaven met strand en een groot meer met watersport faciliteiten. Binnen fietsbereik ligt het stadje Maaseik en langs de andere kant juist over de Nederlandse grens het pittoreske witte dorp Thorn. Ook Maastricht is in de nabijheid voor zij die eens graag naar een groter stadje willen gaan. Wandel en fietsmogelijkheden onbegrensd.

Onbegrensd of toch niet in Corona tijden? Zondag was de grens tussen Nederland en Belgie eigenlijk nog gesloten. Geen toeristische uitstappen mogelijk tot Maandag ochtend. Dat betekende een nacht langer in Geistingen maar toch probeerden we al eens tot in Thorn (NL) te rijden. Ludo van de B&B had nog gezegd dat we geen jas nodig hadden maar we waren nog maar net in Thorn of het begon al te regenen.  In de regen ziet alles er dadelijk wel wat mistroostig uit maar zelfs nu kon je nog inschatten dat op zonnige dagen dit een toeristisch hoogtepunt uit de regio moest zijn.

Terug helemaal nat naar onze B&B waar Ludo ons terug verwelkomde en ons lachend aanmaande om toch maar in België te blijven want in Geistingen was geen druppel water gevallen. Wat een grens niet kan doen.

Maandag ging de grens met Nederland terug open en verlieten we de Limburgse (BE) fietspaden voor de Limburgse (NL) fietspaden langs de Maas die onze gids was voor enkele dagen. Op weg naar Roermond. Maar op een maandag in Corona tijden bleek hier niet zoveel te zien. Veel tijd hebben we hier niet verloren en we waren al snel een tiental kilometer verder in het kleine dorpje Kessel, met de overzetboot aan de andere oever van de Maas. In de schaduw van het kasteel waar in het bijhuis onder de naam Baron Fritz een klein gezellig hotelletje ons van een uitstekend avondmaal en perfecte slaapgelegenheid voorzag. https://www.baronfrits.nl/

Dinsdag ging het verder langs en terug met een bootje over de Maas naar Venlo. Hier was wel wat meer leven dan in Roermond en als het aantal café’s en eethuizen een maatstaf mag zijn voor de gezelligheid en de sfeer, dan mag aangenomen worden dat Venlo een bruisende stad is.

Verder door kwamen we aan de Kasteeltuinen van Arcen maar op dat moment werd het regenachtig en waren we blij dat we onder een terrasparaplu in het dorp iets konden drinken en eten. Ondanks de mooie recensies van de tuinen moesten we daarna verder rijden door Nationaal Park de Maasduinen om tijdig op onze slaaplocatie in Well bij B&B La Belle Meuse te kunnen aankomen. Soms moet je al eens moeilijke keuzes maken omdat er tijd te kort gepland is.

’s Ochtends was er weer een top ontbijt in La Belle Meuse. Alweer een aanrader. http://www.labellemeuse.nl/nl/

En dan begonnen we aan onze terug tocht. Van Limburg naar Brabant. Maar nooit heb je de indruk dat je in  de drukste deel van West-Europa aan het rondfietsen bent. Van het ene heide gebied door het bos langs het strand van Helmond waar je zelfs echt de indruk krijgt om ergens in het Zuiden van Europa te zitten en dan naar de grote Stabrechtse Heide. Dit is pas echt een uitgestrekt heidegebied waar je op een mooie zomerdag de indruk krijgt dat je ergens de Afrikaanse Savanne aan het doorkruisen bent.

Deze avond slapen we in ’t Brouwershuis https://brouwershuisleende.nl/ in Leende. Een lokaal project van mensen met een beperking die voor een slaapplaats en een avondmaal zorgen. De moeite om deze mensen te steunen. Een Corona overlijden en de lange quarantaine daarna had diepe sporen nagelaten bij de medewerkers die blij waren om eindelijk terug mensen te mogen ontvangen.

We blijven hier een dag langer want we zitten slechts een 10-tal kilometer van Eindhoven. Een stadsbezoekje meepikken is altijd interessant. Ne keer gaan shoppen klinkt ook heel verleidelijk maar met de beperkte laadcapaciteit op onze fietsen was dit een beetje watertanden zonder te mogen eten.  Buiten dat de binnenstad best gezellig is en niet al te groot zijn er ook wel een paar leuke bezienswaardigheden. Zoals het Philipsmuseum, het Van Abbemuseum, de vernieuwing van de oude Philipsfabriek, …. Je krijgt alles niet afgewerkt op één dag.

De volgende dag duiken we terug door bos en over heide naar de Achelse kluis en de Sint Benedictus Abdij. Langs Borkel en Schaft over de Dommel om tegen de middag een lunch te kunnen verorberen  op het gezellige dorpsplein van Eersel aan het beeldje van ‘De Contente Mens’. Het was onze voorlaatste fietsdag en er kon geen beter moment zijn om dit beeldje tegen te komen.

In de namiddag fietsen we nog over enkele prachtige heide gebieden tussen Middelbeers en Lage Mierde. Herberg ‘In den Bockenreyder’ zag er zo uitnodigend uit dat we niet anders konden dan hier nog eens af te stappen.

Onze laatste slaapplaats was de ‘Natuurpoort Roovertsche Leij’ en ook hier alleen maar lof voor het avondeten en de slaapplaats in de B&B. https://roovertscheleij.nl/

Restte ons nog enkel de terugrit naar huis 95km verder. Ook door onze Vlaamse Kempen was het nog best mooi fietsen langs Ravels en Turnhout naar Lille en Grobbendonk. En dan was het nog de laatste al bekende kilometers aftellen tot in Aartselaar. Moe maar voldaan. Voor herhaling vatbaar.