VIDEO. Bloedheet en ijskoud in Engelberg!
Ik ben al ontelbare keren in Zwitserland geweest, en ik denk dat mensen me ongeveer duizend keer hebben horen zeggen dat het een van mijn favoriete landen ter wereld is. Plekken als Ticino of Verbier hebben mijn hart gestolen, en Engelberg is daar geen uitzondering op. Mijn eerste bezoek was in 2013, toen het nog voelde als het best bewaarde geheim van de Alpen. Dus je kunt je voorstellen hoe enthousiast ik was toen Sofia en ik werden uitgenodigd om Engelberg opnieuw te ontdekken.
Tekst gaat verder onder de video.
Zwitserland heeft zoveel diepte en verborgen juwelen. Telkens als je terugkomt, ontdek je nieuwe plekken. Engelberg staat bekend als het mekka van het freeriden in Zwitserland en trekt elk jaar de beste skiërs en snowboarders van over de hele wereld aan, allemaal op slechts 800 km van Brussel. Aangezien Sofia en ik destijds acht maanden zwanger waren en zij minder mobiel was, besloten we om niet alleen te skiën, maar ook de architectuur en wellness te verkennen.
Engelberg en Mount Titlis zijn opmerkelijk populair als achtergrond voor veel Bollywoodfilms, bijna als het Hollywood van India, waardoor veel Indiase reizigers hier stoppen tijdens hun Europese tour. Het draagt bij aan de eigenaardigheid van dit skioord. Bovendien ben ik dol op historische hotels. In onze moderne tijd verdwijnen ze vaak, maar hier in Engelberg worden ze gekoesterd als juweeltjes uit de art-deco periode, waardoor we herinnerd worden aan het begin van het wintertoerisme. Zodra ik ons hotel, genaamd het Kempinski Palace Hotel, binnenloop en de eerste geur van de houten meubelen opsnuif, samen met de eigenzinnige details aan de prachtige trappen, werd ik meteen verliefd op deze plek.
Het nobele 5-sterrenhotel ligt centraal in het centrum van Engelberg. Het is slechts twee minuten lopen van het treinstation naar de lobby.
We checken in bij de receptie in het monumentale deel van het gebouw en nemen dan onze kamer nader onder de loep. Deze bevindt zich in de nieuwe hotelvleugel, die naadloos “verweven” is met de historische gebouwstructuur, inclusief het Kursaal, dat in 1902 is gebouwd. Een architectonisch harmonieus resultaat (en technisch een klein meesterwerk). Ook de brug tussen traditie en moderniteit is geslaagd. Een warm kleurenpalet, hoogwaardige materialen, discreet geplaatste designklassiekers en herontdekte illustraties uit de eerste helft van de 20e eeuw. Ja, de eerste indruk is veelbelovend.
Sofia is al erg benieuwd naar de Spa van het hotel want ook deze is helemaal vernieuwd. Naast een Turks stoombad en de gebruikelijke sauna vind je hierboven een ijsfontein bijzonder vreemde buitenaardse douches met aangepast licht en aangepast debiet van water. Maar ook een prachtig zwembad met zicht over de daken van dit pittoreske alpendorp. Ik zelf ga meteen de berg op om de frisse berglucht in te ademen en uiteraard mijn snowboard uit te testen. En ik word daarbij geholpen door een van de proski van Engelberg zij toont me alle uithoeken van de skipistes.
Tijden het snow shoe hiken op de berg, ontwaar ik een rode stip op de berg. Niet veel later blijkt dat Sofia het lumineuze idee had om me te verrassen met een fondueslee! Het concept stamt uit de tijd van corona, toen mensen niet meer naar restaurants mochten. Hoe werkt het? Je krijgt een slee met verschillende schapenvellen erop, een fondueset, een vuurtje en uiteraard bestek. Dan is het aan jou om je favoriete plek op de berg te kiezen om daar gezellig te genieten van je fondue.
Terwijl wij van onze fondue genoten, raasde er een gigantische sneeuwstorm voorbij, maar die kon de sfeer niet bederven.
‘s Avonds volgden er nog culinaire hoogstandjes, want we zijn uitgenodigd bij twee Zweden: John Jezevski en Kristian Brangenfeldt laten zich voortdurend inspireren door de rondomliggende weilanden en bergen. Alles van de berg trachten ze te gebruiken. Wat dacht je van een brood op een stok, gelardeerd met lekker spek? Of een gerecht met asse van dennennaalden? De keuken van Villa Hundert is echt vernieuwend te noemen!
En dan moest het beste nog komen: ons hotel Kempinski had haar geheimen nog niet prijsgegeven. Samen met manager Andreas ontdekt Sofia het gloednieuwe hotel… nu ja, gloednieuw? Eigenlijk dateert het uit de Belle Epoque en was het het eerste hotel dat gefocust was op wintertoerisme.
Neem zeker ook een kijkje in Chalet Ruinart, niet alleen serveren ze er frisse champagne, maar de kaasfondue is er niet te versmaden.
Deze reportage kwam er in samenwerking met the Swiss Tourism Board.