Het Inca trail stappen en Machu Picchu zien. Daar droomde ik van. Ook al ben ik geen doorgewinterde wandelaar. Het werd een natte, koude en onvergetelijke vierdaagse. Staat het ook op jouw bucketlist? Dan steek je van deze tips misschien wat op.

1. Wen aan de hoogte
   Gun je lichaam enkele dagen aanpassingstijd om hoogteziekte te voorkomen. Dat kan bijvoorbeeld in het mooie Cusco. Het trail is niet lang: 45 kilometer op vier dagen stappen kan iedereen met wat basisconditie. Zeker als je het op eigen tempo mag doen. Maar op dag 2 stijg je 1.300 meter. Op het hoogste punt sta je 4.217 meter boven de zeespiegel. De hoogte en ijle lucht trappen op je adem.

   

2. Check het weerbericht
   We stapten het trail midden augustus. Op kou ’s nachts hadden we ons voorbereid. Op drie dagen gietende regen niet. Nochtans begon de eerste dag zonnig en aangenaam warm. Maar al snel kwamen de buien en later ook de sneeuw. Dat had één positief effect: er was geen mug of zandvlo te bespeuren.
3. Koop goede poncho’s
   Schaf je mouwloze exemplaren aan. Die zijn breed genoeg om ook je rugzak onder te stoppen. Je wil geen natte slaapmat of doorweekte reservekleren. Je hoeft trouwens niet alles van thuis mee te nemen. In Cusco of Ollantaytambo koop je gemakkelijk energierepen, handschoenen, thermisch ondergoed, wc-papier. Of een zaklamp, poncho, drinkbus…
4. Ga op pad met een organisatie die de porters goed behandelt
   Porters zijn de sherpa’s van Peru. Zij sjouwen de hele trip met eten, kookgerei en tenten. Je draagt alleen je persoonlijke bagage. Tenzij je een extra porter betaalt die maximum 10 kilo van je overneemt. De dragers kramen je tent op nadat je vertrokken bent en verwelkomen je op de toegewezen campsite met maïssap, dampende cocathee of warmwaterbadjes.

   Onderweg steken ze je voorbij, in hoog tempo, met imposante bergen bagage op hun rug en vaak op nauwelijks meer dan afgetrapte sandalen. Van zodra je ‘Porter’ achter je hoort, kies je de bergzijde om de doorgang vrij te maken. Niet elke organisatie behandelt hen even menselijk. Voorzie voldoende cash geld om elk van hen apart te tippen.

5. Informeer je over de grootte van de groep en de kwaliteit van het materiaal
   Ons gezin kreeg het gezelschap van een Nederlands koppel. Hun humor sloot wonderwel aan bij dat van ons tienertrio. En ze hielden, net als onze ‘Belgische bikkels’, van wat uitdaging. Wij waren dus met 7 trekkers, evenveel porters, een goede kok en gids op stap. Maar we zagen ook veel grotere groepen.

   Ons verschillend staptempo was nooit een probleem. Er is maar één pad: verloren lopen kan dus niet. We huurden slaapmatten en slaapzakken bij de reisorganisatie. Dat was geen lichtgewicht materiaal, maar het was van goede kwaliteit en hield ons lekker warm. Van andere trekkers hoorden we verhalen over lekkende tentjes. Daar hadden wij geen last van.

   

6. Neem walking sticks mee
   Voor de knieën zijn die stokken een godsgeschenk. Hun ritmisch getik gaf mijn staptempo aan en bezorgde me extra steunpunten op de 15 810 trappen. Je krijgt ook stevige afdalingen voorgeschoteld. Het pad is goed begaanbaar, maar bij regen worden de eeuwenoude stenen glad.
7. Bereid je voor op het zwakke punt van het trail: het sanitair
   Het zijn vooral Franse wc’s, vaak smerig. 4 stuks voor 500 mensen. Het alternatief? De vrije natuur. Maar ook daar zijn de beste plekjes al voor je door anderen gebezigd. Onze Nederlandse stapbuddy nam op de laatste dag nog liever Imodium dan nog eens de deur van het toilet door te moeten.

   Douchen kan alleen op de laatste kampplaats met koud water. De porters koken water om je tanden te poetsen en drinkbussen bij te vullen.

8. Vertrek de laatste ochtend (nacht) op tijd naar de Sun Gate
   Veel kilometers stap je niet meer op de laatste dag. Maar het pad van de campsite naar de Sun Gate is smal waardoor je trage wandelaars nauwelijks voorbij kan steken. Kan je goed doorstappen, dan doe je 40 minuten over het traject. Heb je pech, dan staat je drie uur slenteren te wachten.

   

   Wij probeerden om als eerste groep aan het checkpoint te zijn en stonden om half vier op post. Voor ons draaide die keuze goed uit. We zagen een verlaten, magisch Machu Picchu vanuit de Sun Gate. En na de laatste lange afdaling stonden we ook op de mythische site voor ze overrompeld werd door toeristen en meer regen ons bezoek toch weer vergalde.

9. Paspoort niet vergeten!
   Bij elke controlepost kan je een stempel in je paspoort vragen. Het bewijs van je trek als de stramme spieren en vermoeide gezichten verdwenen zijn. Zorg wel dat je het paspoort bij hebt waarmee je de trip boekte. Wij reserveerden met een ander exemplaar dan dat waarmee we 8 maanden later vertrokken. Het zorgde voor gedoe met scans die we uit vergeten archieven moesten opdiepen.
10. Boek vroeg
    Zin gekregen? Op het trail zijn dagelijks maximum 500 mensen toegelaten, porters incluis. Wil je zeker zijn van je plek, boek dan minstens 6 maanden vooraf. Alternatieven zijn het Salkantay of het Lares trail.

Tekst: Veerle Vanbuel & foto’s: Eric Roovers