Cajamarca staat in Peru hoofdzakelijk bekend omwille van zijn spectaculaire carnaval in februari, ikzelf kende het omwille van de goudmijnbouw. Een minder rooskleurige zijde (voor bevoorrechte Europeanen), waar mij vooral de gewelddadige beelden van waren bijgebleven. Mijnbouw is echter iets waar de meeste Peruanen bijzonder trots op zijn.

De schade aan het milieu gaan ze snel minimaliseren, en eventueel onrecht aan lokale bevolking of mijnwerkers zouden slechts ‘uitzonderingen’ zijn. Het is natuurlijk zo dat de meeste gezinnen in Peru wel ergens een familielid hebben die dankzij een mijn ‘goed’ geld heeft verdiend (de lonen liggen hoger in de mijnbouw dan de meeste andere sectoren).

Op hun traditionele dansen en feesten zijn ze zo mogelijks nog trotser, en dat zijn werkelijk evenementen om te beleven. Zorg er wel voor dat je belangrijke documenten en elektronica waterproof beschermd zijn!

Cajamarca bezocht ik in “rustigere” tijden, namelijk tijdens de nationale feestdagen (in Peru zijn dat twee opeenvolgende dagen… 28-29 juli). Hiervoor wordt onder andere de traditionele defilé opgevoerd. Schoolkinderen leren dit nog steeds, en voeren dit ook regelmatig op.

Dit gebeurt in de kleinste afgelegen dorpen en soms zelfs op de “autostrade”, hoewel die term met een grove korrel zout genomen mag worden. Er hoort ook vuurwerk bij, muziek en veel dansen. Onnodig om te vermelden dat er geen degelijke veiligheidsmaatregelen genomen worden bij het vuurwerk, en de nodige afstand toch wel aan te raden valt (het is wel spectaculair, maar dat is uiteraard des te meer reden…).

Wat betreft toeristische attractie biedt Cajamarca diverse activiteiten voor een (halve) dag mee te vullen. Of om naburige steden, archeologische sites etc. te bezoeken. Van hieruit vertrekken zelfs tours naar Chachapoyas (o.a. Kuelap en Gocta, zie eerdere post).

Wij vonden onze gading in en rond Cajamarca evenzeer. Zo is er de heuvel Santa Apolonia die uitkijkt over de stad, een prachtige trap leidt je naar boven (een taxi overigens ook…).

Via georganiseerde tours, maar evenzeer met het openbaar vervoer (het kan even zoeken zijn welk minibusje waar je net moet nemen) kan je nog naar de ‘Ventanillas de Otuzco’, een necropolis. In de nabijheid zouden tevens warmwaterbaden liggen (baños del Inca).

Een iets grotere uitstap (halve dag), wat hoger gelegen (op 3.500 m boven zeeniveau), is deze naar Cumbemayo, een ‘stenen bos’. Toen wij er waren was het er heel erg koud en winderig. Bij de ingang verplichten ze je (bijna) een gids te nemen, wat wel aan te raden valt gezien er geen bewegwijzering is.

Voor de kwaliteit van de extra uitleg hoef je het alvast niet te doen… Onze gids had het over Inca’s die er 2.000 jaar geleden een aquaduct gebouwd hebben (de Inca’s waren in die contreien pas omstreeks 1320…).

(Er was overigens wel degelijk een héél erg oud aquaduct.) Samen hadden we gelukkig genoeg kennis om er een leerrijk uitje van te maken 😊 En de gids wist ons wél te vertellen dat onderstaande formatie “de monniken” heet.

Verder kan je nog in het stadscentrum diverse kerken, musea en zelfs dé kerker van Atahualpa gaan bezoeken. Cajamarca is namelijk de plaats waar de Spanjaarden de ‘laatste’ Inca (beet- en) gevangengenomen hebben en er uiteindelijk gedood hebben. Je kan de stad bereiken per vliegtuig, bus en auto.

Cajamarca, een absolute aanrader!