Rondreizen betekent vaak heel veel zien, maar tegelijk ook zaken over het hoofd zien. Je bezoekt een stad en dagen, weken of maanden later lees of hoor je dat er zich net in die stad nog een straat, gebouw of andere bezienswaardigheid bevindt die je gemist hebt. Het overkwam me met de Blue Mountains, het prachtige nationale park, gelegen op een uur van Sydney.

In oktober maakte ik een dagexcursie naar dit park waar de heuvels door de lichtinval een blauwe aanschijn krijgen. Aangeraden door een reisbureau en “met alle musts op het programma”. Uitkijkpunten met zicht op enkele van de vele watervallen in het park, een duizenden jaren oude Aboriginal tekening op een rots en uiteraard de befaamde ‘Three Sisters’. Dat de bus ons bij terugkeer naar Sydney voer doorheen het Olympische park van de havenstad maakte het voor mij helemaal af.

Begin januari ging ik lunchen met enkele in Australië gemaakte vrienden en had een van hen het over de ‘Jenolan caves’. De grotten van Han in het kwadraat zeg maar, echter ook gelegen in de Blue Mountains. Ik had er nog nooit van gehoord en ze hadden dus niet behoord tot de dagexcursie die ik eerder had gedaan. Meer zelfs, de toenmalige gids had het er zelfs niet eens over gehad.

Het scheen een absolute aanrader te zijn en dus deed ik online wat research. Enkele seconden later had ik genoeg gezien. De foto’s spraken boekdelen en ik wilde deze grotten toch bezocht hebben nu ik terug in Sydney was na er oudjaar te hebben gevierd met het fameuze vuurwerkspektakel in de haven.

Enkele wist-je-datjes. De ‘Jenolan caves’ zijn de grootste tot op heden ontdekte open grotten ter wereld. De grotten trekken bijna 300 000 bezoekers per jaar. Er zijn meer dan 300 ingangen en vele grotten worden nog steeds ontdekt en onderzocht. In de kalkstenen formatie zijn aanwijzingen gevonden van aloude bewoning door Aboriginal volkeren die de creatie van de grotten in hun ‘Dream time’-verhalen toewijden aan een gevecht tussen de twee mythische wezens Gurangatch en Mirrigan.

Het ondergrondse meesterwerk is op verschillende manieren te ervaren. Voor enkele grotten moet je een ervaren speleoloog zijn, terwijl anderen makkelijk door het grote publiek te bezoeken zijn. In de populaire ‘Lucas Cave’ is er verder ook een kamer met zo’n goede akoestiek dat je er concerten kan bijwonen. Enkele grotten zijn ook te huren voor huwelijken en andere evenementen uiteraard, terwijl avonturiers de grotten kunnen ervaren door erin te gaan abseilen en hopelijk claustrofobie loos rond te kruipen.

Bij aankoop van een ticket om een van de grotten te bezoeken krijg je er trouwens ineens een tweede grot gratis bij: de ‘Nettle Cave’ die je op je eentje kan doorwandelen met een audiogids. Niet de spectaculairste grot, maar wel mooi meegenomen uiteraard.

Naast deze ‘Nettle Cave’, ging ik bij wijze van eerste kennismaking voor de “normale” gegidste rondleiding. Gids Graeme Bucholtz leidde mij en nog een vijftiental anderen door de ‘Orient Cave’. De kamers in deze grot hadden net als de stalactieten, stalagmieten, sjaals en andere formaties kenmerkende namen gekregen. Zo was er ‘Hercules’ in de Perzische zaal, een moskee (waar ik zelf eerder de Sint-Pietersbasiliek in zag) en de Nijl in de Egyptische kamer, dieren in de Jungle-kamer, Medusa, Cleopatra, de slang van Cleopatra en nog veel meer.

Onze gids toonde de kamers ook in verschillende belichtingen wat het geheel nog spectaculairder maakte dan het al was. Zonder belichting, met een aansteker, met elektrische lampen of met LED-verlichting, het biedt telkens een andere aanblik.

De grotten losten de verwachtingen absoluut in. Volgens Graeme zijn verder vooral ook nog de ‘Lucas Cave’, ‘Ribbon Cave’ en ‘River Cave’ erg de moeite, maar die bewaar ik voor een volgend bezoek aangezien er op één dag simpelweg te weinig tijd is om alles te zien. Plan ik dat volgende bezoek binnen een jaar na het vorige, dan krijg ik op vertoon van mijn ticket trouwens 50% korting. Misschien zien de grotten mij dus sneller terug dan ze zelf zouden verwachten.

De ‘Jenolan Caves’ mogen dus zeker toegevoegd worden aan de bucket list wanneer je de Blue Mountains plant te bezoeken. Het park is echter erg groot en het betekent dat ik intussen – twee maanden na mij bezoek aan de grotten – nóg iets nieuws heb ontdekt dat zich daar bevindt: The Claustral Canyon. Een foto op de instagram-account van de Australische toeristische dienst deed me alvast watertanden om ook dat verborgen plekje nog te gaan ontdekken.

Uitvalsbasis voor mijn trip naar de Jenolan Caves was trouwens het gezellige dorpje Katoomba waar ik verbleef in een lokaal hostel op wandelafstand van de ‘Three Sisters’. Ik bleef er in totaal drie dagen en wat ik daar nog meer deed kan je net zoals de rest van mijn reis door Australië lezen op mijn website/blog.

Tekst en foto’s: Cédric Demets