Op naar onze derde bestemming in Australië, Perth! Vanuit centraal Australië vlogen we naar de westkust om daar onze roadtrip van 10 dagen met ons vier aan te vatten.

Tijdelijk verlost van de vliegen, bracht een Uber ons naar ons hostel voor de nacht, The Witch’s Hat. We besloten om de stad zelf te verkennen én om een heel speciale uitdaging aan te gaan… Even schetsen, we kwamen van Alice Springs waar het heel rustig was, redelijk kleine stad, veel aboriginals, maar nog steeds rustig.

Nu werden we gedropt in iets hallucinant. Het leven was echt bezig, druk en we hebben héél wat white people én aboriginals duidelijk onder de invloed gezien (en ook KO op het straat, in het park) tijdens onze wandeling van 2 uur. We stonden redelijk perplex.

Aan de ene kant zagen we heel veel hipsters en een duidelijk bruisende stad, aan de andere kant de marginaliteit van de mensen waar geen opvang voor is. Marnik en Ce besloten om hun skydive te boeken, een once-in-a-lifetime experience én locatie. Ze hadden allebei al stress na het geboekt was, ook al was hun dive pas 3 dagen later.

Epic campervan

Iedereen was bekaf en enkel na wat gezeur kreeg ik Marnik mee om even te gaan wandelen en op zoek naar dumplings (ik ben die van Melbourne nog niet vergeten). De volgende dag was heel spannend, want Cedric en Michael gingen onze epic campervan halen, een van voor normaal 6 mensen waar wij met 4 gingen inzitten.

We waren allevier onder de indruk en na onze Wicked camper-ervaring, heel blij met deze luxe camper! We reden richting Busselton, waar de skydive van de boys de volgende dag zou plaatsvinden. Met behulp van WikiCamps vonden we onze eerste goedkope campspot. De enige waar een ranger onze fees persoonlijk kwam oppikken én een praatje maakte met ons.

Hij legde ons ook uit hoe we aan het strand konden geraden (was niet zo eenvoudig daar). Binnen het uur waren we onderweg naar ons eerste echte strand met een zee waar we ook écht zouden inspringen! Begroet door enkele kangeroes geraakten we veilig terug voor het donker werd (best noodzakelijk wanneer je door de ‘bush’ wandelt).

De weg naar het eerste strandje aan de westkust

De twee mannen hebben zich ’s avonds moed ingedronken voor de activiteit volgende dag en werden dus ook wakker met de bijhorende kater. Onderweg naar het skydive centrum maakten we een kleine pitstop aan de Busselton Jetty, vrij bekend daar, maar natuurlijk betalend als je hem ook echt wil afwandelen (een ruwe 1,5km).

We hebben dan maar even genoten van het zicht, maar aangezien we ’s middags al een skydive gepland hadden, waren we vrij snel door. Dan was het het moment van de waarheid aangebroken! Na een korte uitleg lieten Michael en ik de twee mannen achter bij de ervaren Geronimo skydivers.

Zij trokken de lucht in, in een ‘kartonnen speelgoedvliegtuig’ zoals ze zelf achteraf zeiden. In plaats van gewoon uit het vliegtuig te springen, moesten zij eerst nog onder de vleugel kruipen en over de banden springen, extra uitdaging zou ik zo zeggen!

Skydive Marnik en Cedric

De skydive zelf was ‘episch’. Direct na de landing wilden ze onmiddellijk terug in de lucht, zo een vrij gevoel hadden ze nog niet gehad. Het uitzicht speelde natuurlijk een grote rol. Een echte aanrader voor iedereen!

Extra weetje, de skydiver van Marnik had meer dan 13.000 sprongen op zijn naam staan.