Na weinig nachtrust rijden we een zonnig Italië binnen met de bus. Ik, ‘Pouffie’, kikker helemaal op van de overheerlijke cappuccino die op mij zit te wachten. In Savonna schepen we in op de cruiseboot ‘Musica’. En daar staan de bagagejongens al in de startblokken om onze koffers netjes uit te laden. En dan: “le moment suprême”: we mogen aan boord gaan.

Bij de verwelkoming maken ze een mooie foto van mij en mijn mama, ‘Beverke’. We kunnen direct naar onze balkonkajuit. Ondertussen is het middag en ik voel een klein hongertje opkomen. We begeven ons naar dek 9 waar we lekker kunnen eten in het buffet restaurant ‘Peuchemies’. En waar we tegelijkertijd kunnen genieten van het prachtige uitzicht. Oneindig ver zie je een licht deinende zee die haar warmte ontvangt van de prachtige zonnestralen.

Na een ontdekkingstocht op het dek maken we ons klaar voor onze eerste afspraak in restaurant New Yersey. Dek 3 zal de komende 14 dagen onze vaste stek worden. We maken kennis met onze vast ober ‘Flipper’. Elke dag mag je je keuze maken uit verschillende gerechten. Vermits we in de eerste shift zitten, moet het wel wat vooruitgaan. Tegen 20.30 uur moeten we opkrassen en plaats maken voor de volgende tafelgasten.

En dan komt het leukste van de dag we maken kennis met onze reisleidster Jessy. We nemen onze eerste drank in de chocoladebar en nestelen ons knus en gezellig in het salon op dek 5. Waar ze ontspannende muziek zingen. Koppels die van de dansschool komen, laten naar hartelust zien hoe goed ze wel kunnen dansen. Er zitten enkele pareltjes tussen. We gaan hier voor iets sterker en we starten met een cocktail ‘The Sky’. En dan is het bedtijd.

’s Morgens kiezen we voor het buffet restaurant op dek 9. Je kan ook beneden in het restaurant gaan eten maar dan mis je het mooie uitzicht. Er is voor elk wat wils. We zetten er vaart achter want ondertussen zijn we aan het aanmeren op de kade in Griekenland.

In Katakolon strekken we onze benen en gaan iets drinken en lopen langs de vele winkels met prullaria. We zijn verbaasd wanneer we een Griekse oude dame enkele woorden Nederlands horen praten. We keren terug naar het schip en genieten van de heerlijke warmte van de zon. ’s Avonds genieten we van ons avondeten en onze tafelgasten. En we lachen ook heel wat af.

Achtereenvolgens varen we via Heraklion naar Athene, Volos en Thessaloniki. Wanneer we aankomen in de haven is men alles aan het klaar maken voor ‘Ohi Day’ te vieren. Alles is rijkelijk versierd. Aan bakboord liggen 2 marineschepen en aan stuurboord een zwarte duikboot. We gaan een kijkje nemen in de stad en maken nog wat mooie foto’s. En dan is het weer tijd om te gaan. Een massa mensen staan ons uit te zwaaien van op de kade. Op naar de volgende bestemming: Santorini.

’s Morgens komen we voor het eiland te liggen samen met enkel andere cruiseschepen. Ondertussen hebben we er een zware nacht opzitten. Wat een storm was het onderweg. Het was precies of we liepen vast. Maar dan beukt het schip zich een weg door de golven.

Ze halen ons op met kleine bootjes en ‘s avonds brengen ze ons terug. We gaan voor een rondleiding in Oia en Fira met een prachtig uitzicht op de diepblauwe Egeïsche zee. Ondertussen zien we de ‘Musica’ op verschillende plaatsen liggen. We besluiten om naar beneden te gaan met de kabelbaan. Want we hebben geen zin om een ritje te maken met een ezel. Wanneer we beneden komen, staat er een zee van mensen te wachten op de tenderboten.

Uiteindelijk blijkt dat deze boten niet kunnen aanmeren aan de ‘Musica’. De zee is enorm woelig en de hostessen vragen om nog wat geduld te oefenen. We besluiten om iets te gaan drinken. Na een tijdje komt onze Nederlandse entertainer ons halen met de melding dat we eindelijk kunnen varen. Willen we niet in het water belanden, moeten we ons stevig vasthouden.

Dan zie je de overlevingsdrang tussen volwassenen om zo snel mogelijk aan boord te willen geraken. En zich vooral niet bekommeren om kinderen en mensen met een handicap. Gelukkig is er onze rots in de branding, ‘Georgie’, om alles in goede banen te leiden.

Ondertussen staan we op zee onze beurt af te wachten, om aan te meren. En plots moet ons ontvangstcomité wegduiken voor een enorme golf water. We worden deskundig afgezet en reppen ons naar binnen om iets te gaan eten. Want van dit avontuur krijg je een reuzehonger. De volgende dag vermaken we ons op zee en meren we aan in Messina.

Hier missen we toch wel een beetje de professionele aanpak van de Grieken. Zij stonden ons netjes op te wachten in de haven met de nodige info en mapjes. Hier moet je je plan maar trekken. Ik vraag het aan een Syrische vluchteling en deze man zorgt voor een plan van de stad. Men is hier enorm opdringerig. En wanneer je wil betalen met een briefje van 20 euro, kijkt men je argwanend aan en vraagt men om met pasmunt te betalen. Na onze zwerftocht door de stad reizen we verder naar het oude Rome.

Onze laatste avond komt eraan. De galakleedjes worden boven gehaald en we poseren een allerlaatste maal voor de fotograaf. We sluiten af bij de chocoladebar met een allerlaatste cocktail ‘Our Dream’.
En ondertussen dromen we verder over ons nieuwe avontuur.

Tekst en foto’s: Sylvia Triest