Vandaag staat het alarm vroeg want we reizen door naar Paleokastritsa. Agios Gordios was erg leuk, maar het is ook vrij klein en er valt niet super veel te zien of te beleven eens je de berg beklommen hebt.

We kijken uit naar een iets avontuurlijkere stop. We eten de rest van onze chocopops, maken onze zak en wandelen richting de bushalte.

De rit duurde zo’n uur en verliep over het algemeen vrij vlot. Een busticket is trouwens ook erg goedkoop, als ik me niet vergis betaalden we zo’n 3 euro. Ons volgende verblijf is Valley Complex, uiteraard opnieuw met een zwembad.

We boekten het slechts de avond ervoor op Booking.com. Dat doen we vaak zo omdat de prijzen dat een pak lager liggen. We zitten op de bus en zien ons verblijf passeren. Paulien en ik kijken elkaar aan. Shit, dit was dus onze halte…

Ons verblijf bevond zich helemaal bovenaan de top van de berg en uiteraard was er geen andere halte meer tot helemaal onderaan de berg. Google Maps vertelt ons dat het een wandeling is van veertig minuten.

Bergop. Met een loodzware trekrugzak. In een broeiende vijfhonderd graden. Ik geef toe dat ik soms lichtelijk dramatisch kan overdrijven.

In mijn hoofd zat er maar één ding op. Liften. Er was geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht helemaal tot boven te wandelen.

Paulien begon meteen in stevig tempo aan de klim terwijl ik achteruit liep met duim in de lucht. Na tien minuten leek het er niet op dat iemand zou stoppen, maar ik weigerde op te geven.

Uiteindelijk stopt een een kleine Fiat in het midden van de weg tussen twee haarspeldbochten. De passagiers rollen hun raampje naar beneden en vragen waar we moeten zijn.

Valley complex zeg ik verward terwijl ik kijk naar de snel groeiende rij auto’s achter de Fiat, die niet vies zijn van hun claxon. Terecht ook want er is slechts één rijstrook…

De auto is extreem klein maar de chauffeur, een vrouw in haar veertig, wuift me de auto in. Ik roep snel naar Paulien die al enkele tientallen meters voorop loopt.

Ze loopt snel terug en we proppen 1 rugzak in de koffer en de andere houden we op onze schoot terwijl we ons op de achterbank proppen naast een zesjarig meisje.

Na tien minuten komen we aan op onze bestemming. We bedanken onze reddende engel uitvoerig en nemen zo snel mogelijk onze bagage uit de auto.

Onze helden rijden door en we kijken naar een groot bord met Valley Complex op met… een pijl naar beneden… ver naar beneden.

Wat wilt zeggen dat we elke keer deze beklimming en trappen moeten doen als we ergens naartoe willen.

Het uitzicht vanuit onze kamer.

Eenmaal beneden checken we ons in en gaan we meteen naar onze kamer. We frissen ons op en gaan het zwembad eens inspecteren.

Na enkele uren te reizen, voelen we me ons meteen beter na een frisse duik in het water. Na een uurtje aan het zwembad te liggen besluiten we Paleo een beetje te gaan verkennen.

Tijd om aan de stijle afdaling te beginnen. Onderweg passeren we een prachtig uitziend restaurant met een menukaart die er niet slecht uitziet.

De kans is groot dat ze ons daar later vandaag terug zullen zien. Het uitzicht over de “baai” is werkelijk verbluffend. We passeren ook een quad en scooter verhuurshop en besluiten er eentje te huren voor de volgende dag.

Het is slechts 50€ voor een hele dag wat ideaal is. Helaas ben ik mijn rijbewijs vergeten dus zullen we het met één quad moeten stellen.

Ons lunchuitzicht

Eenmaal dat geregeld is gaan we lunchen in Bar Tango. We trakteren onszelf op een burger met frietjes en een verfrissende appelcider.

Na het eten zetten we onze ontdekking verder en besluiten we de stranden beter te verkennen. Ook hier zijn het een soort van steenstranden. Helaas zijn ze allemaal erg druk bevolkt, waar we geen zin in hebben.

We zien ook een bordje naar la grotta en besluiten deze plek te onthouden voor later.

Uiteindelijk geven we op en keren we terug naar ons eigen zwembad. Rond zes uur gaan we naar onze kamer om te douchen en ons klaar te maken voor het avondeten.

We wandelen terug naar het prachtige, Griekse restaurant dat we eerder al gezien hadden. Nereides is de naam en de obers verwelkomen ons meteen hartelijk en bedienen ons op onze wenken.

Als voorgerecht kiezen we voor feta en iets met gehaktballen op aanraden van het personeel. Als hoofdgerecht bestel ik gevulde kip in de oven met aardappelen en groentjes.

Paulien heeft gekozen voor een soort van pasta met stoofvlees, wat een typisch Grieks gerecht zou zijn. Ook een dessert kan er niet aan ontbreken, moelleux en een Oreo cheesecake it is.

Het is allemaal verrukkelijk en ik ben bang dat ze me naar huis moeten rollen.

Na het eten wandelen we nog even verder en genieten we van een adembenemende zonsondergang tussen de bergen.

Er komt leuke muziek vanuit een zekere cactus bar. We hebben nog wel zin iets te gaan drinken, maar tegelijkertijd zijn we echt wel doodop.

Naar ons bed gaan om eens vroeg te slapen, lijkt ons het slimste idee.. tenslotte hebben we morgen een avontuurlijke dag voor de boeg…