Wij zijn een modaal gezinnetje (moeder, vader en twee tienerdochters) dat normaal enkel reisjes boekt via de gebruikelijke touroperators. Met het vliegtuig naar Griekenland, een huisje in Frankrijk of op hotel in Zwitserland. Toch wilden we deze keer eens iets anders. Het plannen begon al op het einde van de zomervakantie in 2013.

We boekten onze vliegtickets bij Icelandair. Zij doen niet aan last-minutes en hoe eerder je tickets boekt, hoe goedkoper. Een retourtje kost dan ongeveer 350 euro. We zochten logeeradresjes. Op de site www.hostel.is vonden we een ruim aanbod aan betaalbare overnachtingsmogelijkheden. De trip was zo gepland dat we in 11 dagen de hele ringweg rond Ijsland konden afleggen. De langste rit die we op één dag moesten doen was ongeveer 400km.

We verbleven hoofdzakelijk in jeugdherbergen die tegenwoordig ook familiekamers hebben. Op een aantal locaties waren de hostels volzet en moesten we daar wel een hotelletje boeken. Onze duurste kost was de huurwagen. We hadden dan een 4×4 met een heel uitgebreide verzekering. Buiten de hoofdbanen (de ringweg) heeft Ijsland zeer veel “gravelroads” met risico op steeninslag. Het aftellen kon beginnen. Reisboeken werden aangekocht en Google Earth werd regelmatig bekeken.

Op 1 juli was het eindelijk zover. Bij aankomst op Keflavik viel de regen met bakken uit de lucht. We werden opgewacht door een vriendelijke jongeman die ons met zijn busje naar het verhuurkantoor bracht. Onze chauffeur wilde zeker niet dat zijn buitenlandse gasten het koud hadden want de verwarming stond heel hoog. We vroegen ons af of deze jonge snaak al wel mocht autorijden. Hij leek ons nog maar 16.

Onze wagen stond klaar. Het was ondertussen al 16u en we hadden nog ongeveer 100 km te rijden. Toen we een Ikea passeerde besloten we om hier iets te gaan eten. Zweedse ballen in het Ijslands bestellen was niet echt makkelijk. Gelukkig is gebarentaal universeel. Ijslanders praten normaal zeer goed Engels, maar in Ikea komen niet veel toeristen dus daar was Ijslands de voertaal.

We reden het eiland helemaal rond via de ringweg in tegen wijzerzin. Vanop de luchthaven Keflavik heel de noordkust af en terug via de zuidkust. Achter elke bocht werden we verrast door prachtige landschappen. We kwamen ogen te kort.

We stopten regelmatig aan een waterval, vulkaan, geiser of lavaveld. De vele zeevogels vergezelden ons. De ringweg was zeer goed berijdbaar met een maximum snelheid van 90km/u. We stonden slechts éénmaal in een file. Dit was wanneer er een horde paarden de weg overstak.

De jeugdherbergen waren zeer net en goed uitgerust. Elke herberg had een uitgeruste keuken waar iedere gast zijn eigen potje kon koken. Winkels (meestal gelegen aan een tankstation) waren er voldoende en ook de prijs van de voedingswaren viel echt wel mee. Regelmatig kookten wij ons eigen potje in een prachtige keuken met uitzicht op een schitterende fjord.

In restaurants konden we vooral genieten van vis en lamsvlees. In Hofn hadden we een zalig restaurantje: Pakkhús. Omdat de oudste dochter iets langer moest wachten op haar eten kreeg ze een voorgerecht van het huis en at ze bovendien helemaal gratis.

Dit waren voor ons de hoogtepunten:

• In het zuiden zagen we de Golden Circle. Hét hoogtepunt voor de meeste toeristen. Op een boogscheut vind je hier de Geiser Strokkur, Thingvellir Nationaal Park en de waterval Skógafoss. De Geiser Strokkur spuit ongeveer om de 8 minuten. Het was een hele kunst om hier een foto van te nemen. De andere geiser die daar gelegen was is Geysir . Deze spuit nog maar gemiddeld 1 maal per dag. Deze geiser heeft zijn naam gegeven aan al de geisers van de wereld.
• Verder naar het oosten zagen we verscheidene prachtige watervallen, de bekende vulkaan Eyjafjallajökull, het Nationaal Park Skaftafell met de grootste gletsjer Vatnajökull en zijn vele gletsjertongen.
• Het gletsjermeer Jökulsárlón met zijn drijvende ijsschotsen in alle kleuren wit en blauw, de krijsende zeevogels , het zonnetje dat de moeite deed om door de wolken te breken en de majestueuze gletsjer op de achtergrond gaf ons een “wat zijn wij toch klein gevoel.” De oostkust bestond voornamelijk uit prachtige fjorden. Aan Seyðisfjörður hadden we onze enige stop aan de oostkant. In dit prachtig idyllisch dorpje hebben we ’s avonds de Belgen zien verliezen van Argentinië. We konden deze wedstrijd volgen in een Ijslands pub waar de Ijslanders vooral voor de Belgen supporterden.
• In het Noorden passeerden we Mývatn, een plaats waar zeer veel vulkanische activiteit is. We zagen daar kokende modder, spuitende stoombergen, recente lavavelden en prachtige vulkaankraters. In Húsavík gingen we op walvissafari. We werden meermaals begroet door een Bultrug.
• De laatste dagen deden we de westkust aan met een stop aan het schiereiland Snæfellsnes. Buiten de mooie grillige kustlijn hebben we hier jammer genoeg niet veel gezien van het mooie landschap wegens de laaghangende wolken en zeer veel regen.
• Voor we terug naar huis vlogen, volgde er natuurlijk nog een stop in de hippe hoofdstad Reykjavik.

Dit is de conclusie die we stelden over Ijsland: als je geen suikerklontje bent en tegen de regen kunt is het een echte aanrader. In de overweldigende natuur kom je volledig tot rust. Hoe ze het voor elkaar krijgen om alles zo net en mooi aan te leggen is voor ons een raadsel. In de “middle of nowhere” kom je plots een proper toilet tegen. De wandelpaden zijn allemaal zeer mooi aangelegd. Een wegverzakking door de overvloedige regenval werd meteen hersteld. Het was een zalige reis waar we nu nog regelmatig over spreken. Het rondreizen in het Noorden is ons zo meegevallen dat we deze zomer een rondreis in Noorwegen hebben gepland. To be continued .

Tekst, foto’s & video: Gert Vaesen